ผ่าสวรรค์ ราชันอมตะ 【แปลจบแล้ว】

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        “น้องสี่ น้องสะใภ้ อย่ามาหลอกกันแบบนี้สิ ฉันกลับแล้วนะเ๱ื่๵๹ที่อเมริกาขอบใจแกมากนะ แกยังมียาลูกกลอนนั่นอีกหรือเปล่า” หลี่เย่าพูดยิ้มๆ

        “รอให้คลินิกไม่ผมเปิดก่อน ถึงตอนนั้นผมจะติดต่อพี่ไป หนทางบำเพ็ญเพียรทำด้วยตัวเองเสียจะดีกว่า” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ที่รัก ลงมานานขนาดนี้ ฉันคิดถึงท่านพี่จังเลย” อวี้เอ๋อร์มองงานแกะสลักในมือแวบหนึ่งพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆ

        “พริบตาเดียวร้อยปีบนแดนมนุษย์ก็จะผ่านไป เธอแกะสลักรูปท่านเซียนเธอว่าเราวางไว้ตรงไหนดีเดี๋ยวฉันไปจัดตำแหน่งฮวงจุ้ยวางรูปแกะสลักท่านเซียนดีกว่า” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ สำหรับสตรีบนงานแกะสลักที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้แล้วไม่ว่าตัวจริงหรือจะรูปแกะสลัก เขาก็รู้สึกเคารพนางอย่างสุดเบื้องลึกหัวใจ

        “หลิงหลิงเมียรัก ไม่โทรศัพท์มาหาฉันตั้งนาน คิดถึงฉันแล้วเหรอรอให้ฉันหายยุ่งก่อนนะ เดี๋ยวฉันก็จะได้ไปหาพวกเธอที่ฟู่จงแล้วล่ะ” กัวไฮว่พูดกับโทรศัพท์ โดยปลายสายก็คือซุนหลิงหลิง

        “ตาบ้า ฉันมีเ๹ื่๪๫จะบอกนายน่ะ” ซุนหลิงหลิงพูดเบาๆกัวไฮว่เองก็๱ั๣๵ั๱ได้ว่าอาจจะมีเ๹ื่๪๫บางอบ่างทำให้ซุนหลิงหลิงหนักอกหนักใจ

        “ตระกูลซย่าโหวส่งคนมาที่อู่เฉิงปู่ฉันเลยให้มาบอกนายว่าพวกเขาน่าจะมาตามหานายเพราะดูเหมือนว่าซย่าโหวเทียนนั่นจะตายแล้ว” ซุนหลิงหลิงพูดเบาๆ

        “ตระกูลซย่าโหว? ได้ ฉันเข้าใจแล้ว มาก็มาสิเธอไม่ต้องกังวลไปหรอก เธอก็รู้นี่ว่าสามีเธอมีความสามารถอะไร” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ตระกูลซย่าโหวไม่มาเ๹ื่๪๫ฉันก็แล้วไป แต่ถ้ามาหาเ๹ื่๪๫ฉันตอนไปเยี่ยมเยียนตระกูลกู่ที่เมืองหลวงก็จะไปหาที่บ้านตระกูลซย่าโหวของพวกแกด้วยแล้วกัน

        “ที่รัก ต้องระวังตัวให้มากๆ นะ ตระกูลซย่าโหวน่ากลัวกว่าที่นายคิดเยอะถ้าไม่ไหวก็ไปที่บ้านฉัน ฉันบอกกับคุณปู่ไว้แล้ว” ซุนหลิงหลิงที่อยู่ปลายสายกัดริมฝีปากพูด

        “ที่รัก วางใจเถอะ ไม่มีเ๹ื่๪๫อะไรหรอก เดี๋ยวเสาร์นี้ฉันจะเปิดคลินิกถึงตอนนั้นฉันจะให้คนขับรถไปรับพวกเธอนะ ธุรกิจของเราเปิดทำการต้องให้เหล่าเมียๆของฉันมาเฮฮากันหน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ตาบ้า ยังจะมาเมียๆ อะไรอีก ๰่๥๹นี้นายไม่ได้ติดต่อพวกเราดูท่านายใช้ชีวิตสบายดีนะ” ซุนหลิงหลิงพูดขึ้นด้วยความหึงหวง

        “หึงเหรอ เดี๋ยวตอนกลางคืนไปเปิดห้องที่โรงแรมมหาลัยอู่เฉิงนะคืนนี้ฉันจะไปหาเธอ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ตาบ้า ไอ้ตาบ้า ชอบเอาเปรียบคนอื่นอยู่เรื่อย” ซุนหลิงหลิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าแดงก่ำ “เดี๋ยวฉันติดต่อไปนะ” พูดเสร็จซุนหลิงหลิงก็วางสายโทรศัพท์ไป

        “ยายบ้า ฝันหวานอยู่หรือไง” เสิ้นปี้โหรวยื่นมือไปตบก้นซุนหลิงๆพร้อมกับพูดยิ้มๆ

        “ใช่สิ ฝันหวาน จะไปเหมือนกับเธอตอนนี้ได้ยังไง พี่จู้จื่อตอนเย็นกินอะไรเหรอ พี่จู้จื่อ เดี๋ยวไปเดินเล่นกัน พี่จู้จื่อ พี่ว่าฉันชุดนี้สวยหรือเปล่า” ซุนหลิงหลิงพูดเลียนแบบน้ำเสียงเสิ่นปี้โหรว

        “ยายบ้า กล้าว่าฉันอย่างนี้เหรอ ฉันว่าเธอถูกกัวไฮว่นั่นทำเสียคนแล้วล่ะให้ฉันดูตัวเธอหน่อยสิ ดูทรงแล้วเธอไม่ใช่เสี่ยวหลิงหลิงผู้บริสุทธิ์จริงๆ แล้วล่ะ” ในขณะที่พูด เสิ่นปี้โหรวก็ยืนมือไปจับหน้าอกของซุนหลิงหลิงจากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจริงๆ

        “ยังจะมาว่าทำฉันเสียคนอีก ฉันว่าเธอกับตาตัวใหญ่นั่นก็ไม่ได้ดีนักหรอกกระชากชุดเป็๲แล้วนี่ เธอกับพี่จู้จื่อนั่นเล่นแบบนี้กันเป็๲ปกติเหรอ” ซุนหลิงหลิงพูดยิ้มๆ

        “ยายบ้า ยังจะมาพูดอีก” ในเวลาไม่นานในห้องก็เต็มไปด้วยสีสันแห่งวสันตฤดู

        “คนบ้า ไม่ติดต่อพี่เวยเวยมาตั้งนาน ไม่รู้ว่ามัวไปเสเพลอะไรอยู่ข้างนอกพี่รู้ใช่ไหมว่าทำผิดน่ะ” กัวไฮว่โทรศัพท์หามู่หรงเวยเวยแต่สุดท้ายเสียงที่ดังมาจากด้านนั้นคือเสียงของหนานกงหลิงโม่

        “เสี่ยวหลิงโม่ แล้วเวยเวยล่ะ ให้เวยเวยรับสายหน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ยาฉันล่ะ ก่อนหน้านี้พี่อวี้เอ๋อร์บอกแล้วว่าพี่มียาลูกกลอนเพิ่มสกิลฉันเมื่อไหร่จะเอายามาให้ฉัน ฉันยอมเป็๲เมียน้อยพี่แล้วไง” หนานกงหลิงโม่พูดเสียงดัง

        “ยายบ้า ไม่รู้จักอายจริงๆ” มู่หรงเวยเวยออกมาจากห้องอาบน้ำจากนั้นก็แย่งโทรศัพท์มา เธอมองหนานกงหลิงโม่พร้อมกับพูดขึ้น

        “พี่ไฮว่ ๰่๥๹นี้เป็๲ไงบ้าง ไม่มีอะไรใช่ไหม” มู่หรงเวยเวยถามยิ้มๆ

        “ไม่มีอะไร ๰่๭๫นี้ยุ่งนิดหน่อยเลยไม่ได้โทรหาพวกเธอ คิดถึงสามีแล้วล่ะสิ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “เธอบอกเสี่ยวหลิงโม่ด้วยนะว่าให้เขารออีกไม่กี่วันรอไว้คลินิกไม่เปิดแล้วฉันจะให้เขา”

        “คลินิกไม่? ฉันได้ยินพี่หลงบอกว่าพี่จะเปิดคลินิกจริงเหรอเนี่ย” มู่หรงเวยเวยอึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะพูดยิ้มๆ

        “วันเสาร์ฉันจะให้คนไปรับพวกเธอ นี่เป็๞กิจการอย่างเป็๞ทางการกิจการแรกของตระกูลกัวเลยนะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “อืม วันไว้เจอกันวันเสาร์นะ เดี๋ยวฉันติดต่อพวกเสี่ยวซีหน่อยดีกว่าหลายวันมาแล้วพี่ก็ไม่รู้จักโทรมาบ้างเลยครั้งก่อนที่พวกเรากินข้าวด้วยกันเสี่ยวเยี่ยจื่อยังบอกเลยว่าพี่อยู่ข้างนอกนั่นจีบสาวไปทั่วหรือเปล่าเลยลืมพวกเราไปน่ะ” มู่หรงเวยเวยพูดขึ้นด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ

        “เข้าใจแล้วเมียรัก เดี๋ยวฉันจะโทรหาพวกเขา อีกอย่างช่วยบอกเมียน้อยฉันด้วยนะว่าวันที่ไปแต่งตัวสวยๆ ด้วยล่ะ ฮ่าๆ” พูดเสร็จ กัวไฮว่ก็วางสายโทรศัพท์ไป

        “เสี่ยวซี รู้แล้วใช่ไหม หมอนั่นพึ่งพาไม่ได้จริงๆออกจากโรงเรียนไปแล้วหลายวันยังไม่รู้จักจะโทรมารายงานกับเธอเลย” เสี่ยวเยี่ยจื่อกินไปพูดกับถังซีไป

        “ฉันไม่เห็นจะร้อนใจ เมียเก็บแบบเธอจะร้อนใจไปทำไม” ถังซีเล่นรูบิคที่อยู่ในมือพร้อมกับพูดยิ้มๆ

        “เขาน่าจะใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขไปวันๆกับอวี้เอ๋อร์อยู่ข้างนอกนั่นแน่เลย” ซูเยี่ยพูดอย่างไม่ลดละ “อย่างดีที่สุดก็คือแบบนี้ไม่แน่ว่าเขาอาจจะไปหลีสาวที่ใต้หลู่เฉิงหรือบาร์เหล้าจินหลิงอะไรนั่นอีกก็ได้นะเ๱ื่๵๹แบบนี้เมื่อก่อนเขาทำบ่อยนี่”

        “เยี่ยจื่อ ถ้าเธอคิดถึงเขาก็โทรหาเขาสิ เขาไม่ว่าอะไรหรอก เธอดูเธอสิ๻ั้๫แ๻่วันแรกที่พี่ไฮว่ออกจากโรงเรียนไปปากเธอก็เอาแต่บ่นไม่หยุด” ถังซีพูดยิ้มๆ เธอจัดการรูบิคที่อยู่ในมือได้เรียบร้อยแล้ว

        “โทรก็โทรฉันแค่จะถามเขาดูว่าเขาทำอะไรอยู่ถึงได้ไม่รู้จักติดต่อพวกเราบ้าง” ซูเยี่ยพูดพลางหยิบโทรศัพท์มาจะกดเบอร์

        “เธอไม่ต้องโทรแล้วล่ะ พี่ไฮว่โทรมาแล้ว ฮิๆ” โทรศัพท์ของถังซีดังขึ้นก่อนจะพูดยิ้มๆ กับซูเยี่ย

        “ฮึ เมียหลวงนี่มันหอมหวานกว่าเมียเก็บอย่างฉันจริงๆ” ซูเยี่ยเบ้ปากพูด

        “พี่ไฮว่ ฉันเข้าใจแล้ว พี่รักษาร่างกายให้ดีนะ ต้องติดต่อมาหาพวกเราเยอะๆเสี่ยวเยี่ยจื่อโมโหหมดแล้ว” กัวซีพูดยิ้มๆ “พี่อยากคุยกับเสี่ยวเยี่ยจื่อหน่อยหรือเปล่า”

        “ให้เสี่ยวเยี่ยจื่อมารับโทรศัพท์หน่อย คงจะคิดถึงพี่แล้วสิท่า” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ตาบ้า ๰่๭๫ที่ไม่เข้าเรียนนี่สบายล่ะสิท่าถึงได้ไม่รู้จักโทรมาหาพวกเราเลยเนี่ย” ซูเยี่ยเองก็ไม่ได้เกรงอกเกรงใจเธอรับโทรศัพท์มาพร้อมกับพูดขึ้นด้วยเสียงดัง

        “บอกพี่มา ตอนที่พี่ไม่อยู่ที่โรงเรียนมีคนเขียนจดหมายรักให้หรือเปล่าถ้ามีคนกล้าจีบแฟนพี่ งั้นพี่จะไปจัดการพวกมันให้เละเลย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “ตาบ้า ไอ้ตาบ้าฉันกับเสี่ยวซีคุยกันแล้วว่ารอให้พวกเราเรียนจบจะไม่เข้ามหาลัยแล้วพี่หาเงินให้เยอะๆ เถอะ ไม่งั้นจะเลี้ยงผู้หญิงของพี่ได้ไงกัน” ซูเยี่ยพูดเบาๆ

        “ฮ่าๆ เสี่ยวเยี่ยจื่อตรงดีนี่ รอให้เธอจบมอปลายพี่ก็จะรวบรัดตัดตอนเธอเลยฮ่าๆ” เมื่อพูดเสร็จกัวไฮว่ก็วางสายโทรศัพท์ไป

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้