ตลาดเช้ามีผู้คนมาเดินกันอย่างพลุกพล่านราวพ่อค้าแม่ค้าที่มาขายของล้วนจับจองพื้นที่ข้างทางกับอย่างคับคั่ง
กู้เจิงถือตะกร้าใบเล็กเดินตามแม่สามี
นายหญิงเสิ่นหยุดอยู่หน้าร้านหนึ่งมองรากหญ้าที่วางอยู่ตรงหน้าแล้วถามว่า “รากหญ้าเหม็นพวกนี้ขายยังไง”
“ท่านป้าสองตําลึงหนึ่งกํา”คนขายรีบบอกราคา
นายหญิงเสิ่นพลิกดูอยู่หลายมัด แล้วเลือกมามัดหนึ่งนางจ่ายเงินแล้วไปซื้ออย่างอื่นต่อ
ในตลาดเช้ามีทุกอย่างขาย มีของมากมายที่กู้เจิงไม่เคยเห็นมาก่อน
“คุณหนู ดูนั่นสิ ถังหูลู่” ชุนหงทำหน้าตะกละตะกลาม
นายหญิงเสิ่นได้ยินก็ล้วงเอาเงินสองแปะออกมาจากอกเสื้อให้ชุนหง“ไปซื้อมาสองพวง”
“ขอบคุณท่านป้าเสิ่น” ชุนหงดีใจ ะโโลดเต้นไปซื้อถังหูลู่
“มีเขาหลิงขายด้วยหรือ ดูแล้วไม่เลวเลย” นายหญิงเสิ่นเดินมาหยุดตรงหน้าร้านหนึ่ง
นายหญิงเสิ่นหยิกเขาหลิงเพื่อดมกลิ่น “เลือกที่แก่ๆ ให้ข้าสี่ชั่ง” พ่อค้าจัดการตามที่นางสั่ง
ต่อจากนั้น นายหญิงเสิ่นก็ซื้อของอื่นอีกไม่น้อยล้วนเป็ของจำเป็ในบ้าน
“ฮูหยินเสิ่น ได้ยินมาว่าบุตรชายของท่านได้แต่งงานแล้ว ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือไม่เ้าคะ” มีคนรู้จักของนายหญิงเสิ่นเข้ามาทักทาย
“เป็สาวงามจริงๆ บุตรชายท่านโชคดีมาก” นายหญิงเสิ่นเพียงยิ้มตอบ
เมื่อได้ของที่้าครบแล้ว ทั้งสามคนก็ตรงกลับบ้าน
เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้าน ก็เห็นท่านป้ารองของเสิ่นเยี่ยนกำลังเดินมาผ่านมาพอดี
“พี่สะใภ้รอง ท่านจะไปตลาดหรือ" นายหญิงเสิ่นกล่าวทักทาย
“น้องสี่ เ้าพึ่งกลับมาจากตลาดหรือ"ป้ารองเจี่ยซื่อเห็นกู้เจิงที่เดินตามหลังมาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “สะใภ้อาเยี่ยนก็ไปด้วยหรือ” กู้เจิงกับชุนหงรีบทักทาย
“จริงด้วย น้องสี่ บ้านเ้ามีแขกมาข้าเห็นรถม้าหรูหราสองคันจอดอยู่ทางประตูหลัง” เจี่ยซื่อมองไปที่เสิ่นซื่อด้วยความอิจฉาการได้แต่งงานกับหญิงสาวจากตระกูลป๋อเจวี๋ยนั้นช่างโชคดียิ่งนักนางหวังว่าบุตรชายของนางจะได้แต่งงานกับลูกสะใภ้ดีๆ บ้าง
นายหญิงเสิ่นรีบพาพวกกู้เจิงเข้าไปในบ้าน
กู้เจิงไม่คิดว่าแขกที่มาจะเป็คนรู้จักของนาง
เมื่อทั้งสามคนเข้าไปในเรือนกู้เจิงเห็นหนิงซิ่วหลันบุตรสาวอนุคนโตของตระกูลหนิง กําลังนั่งอยู่ในเรือนรอบด้านมีเพียงสาวใช้สองคนที่นางพามา นายท่านเสิ่นกับเสิ่นเยี่ยนไม่อยู่พ่อสามีน่าจะออกไปทำงานที่ไร่แล้ว ส่วนเสิ่นเยี่ยนคงอยู่ที่จวนขององค์ชายห้า
กู้เจิงแปลกใจว่าหนิงซิ่วหลันมาทำอะไรที่นี่
ฮูหยินท่านกลับมาแล้ว หนิงซิ่วหลันลุกขึ้นเดินเข้ามาหานายหญิงเสิ่นนางยิ้มพูดว่า “ท่านคงเป็ฮูหยินเสิ่น
กระมัง? ผู้น้อยหนิงซิ่วหลัน เป็เพื่อนของกู้เจิงเ้าค่ะ”
“ที่แท้ก็เป็เพื่อนของอาเจิง นั่งเถอะ ข้าจะไปเอาน้ำชามาให้” เพื่อนของลูกสะใภ้ แน่นอนว่านางต้องต้อนรับอย่างดีนางดึงเอาตะกร้าที่อยู่ในมือกู้เจิงมา “อาเจิง เ้าอยู่คุยกับเพื่อนเถอะ”
กู้เจิงงงว่านางไปเป็เพื่อนกับหนิงซิวหลันั้แ่เมื่อไหร่? นางไม่อยากอยู่ตามลำพังกับคุณหนูหนิงจึงบอกแม่สามีว่าจะช่วยเก็บของ“ท่านแม่ให้ข้าช่วยท่านเก็บของเถอะเ้าค่ะ” นางรีบตามแม่สามีเข้าไปในห้องครัว
ชุนหงตามมาติดๆ “คุณหนู ท่านไปสนิทกับกับคุณหนูหนิงตอนไหนหรือเ้าคะ?”
“ ” กู้เจิงก็งงเหมือนกัน
