ลี่หลินเผลอกลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกใหญ่ เมื่อได้เห็นตัวตนของสหายจ่อหัวอยู่ปากทางรูสวาท ความใหญ่โตที่เคยคับแน่นอยู่ในปากนางยังจำได้ไม่จาง ทำให้ยิ่งรู้สึกตื่นกลัวถดกายหนี"ไม่ต้องกลัว จะทำอย่างอ่อนโยนมิให้เจ้าเจ็บ" เลี่ยงหรงเอนกายลงหาร่างเล็ก เอ่ยปลอ...