จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
อาจจะเป็เพราะฟีโรโมนของดีเลียนที่แผ่ออกไปสร้างอาณาเขตรอบตัว จึงทำให้ตลอดระยะทางจากบริเวณหน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์ อ้อมมาเข้าทางประตูเล็กและขึ้นไปจนถึงหน้าห้องนอนของไฮยาซินท์ จึงไม่พบเจอกับพ่อบ้าน แม่บ้าน ผู้ดูแลคฤหาสน์เลยแม้แต่สักคน
ทันทีที่มาจนถึงหน้าประตู ไฮยาซินท์ไม่มีแม้แต่เวลาหันไปเอ่ยขอบคุณคนที่อุตส่าห์เป็ธุระเดินมาส่ง (โดยที่ตนไม่ได้ขอ) เขารีบก้าวเข้าไปในห้อง หวังหลบลี้กลิ่นอายของใครอีกคน ภายในกายร้อนรุ่ม หัวใจเต้นระรัว ส่วนกลางกายปวดหนึบ ช่องทางด้านหลังทั้งเปียกแฉะและกำลังตอดรัดกับอากาศอันว่างเปล่าราวกับมันกำลังประท้วงร้องขอให้บางอย่างสอดใส่เข้ามาเพื่อเติมเต็ม
ในตอนที่ประตูกำลังจะปิดลง ดีเลียนกลับยกฝ่ามือขึ้นจับบานประตูรั้งเอาไว้
“พี่สะใภ้ให้ผมเข้าไปด้วยดีมั้ยครับ” ดวงตาสีอำพันคู่นั้นเรืองรองภายใต้แสงไฟสลัวยามค่ำ ดวงตาจับจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาของไฮยาซินท์ ริมฝีปากผุดพรายรอยยิ้ม เอ่ยกล่าวเสียงพร่า “ฟีโรโมนของอินิกม่าแม้จะไม่เท่าคู่พันธะแต่ก็น่าจะพอช่วยได้… เหมือนเมื่อครู่”
“…”
“แค่นอนกอดกันเฉย ๆ ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น”
ทั้งที่กล่าวเช่นนั้นแต่อีกฝ่ายกลับทำราวกับตนเป็ลูกหมาป่าที่กำลังหิวกระหายอดอยาก ลูกแอปเปิ้ลภายใต้ลำคอสีแทนขยับขึ้นลงครั้งแล้วครั้งเล่าเป็สัญญาณบ่งบอกถึงการกลืนน้ำลายถี่ ๆ ลิ้นเลียริมฝีปาก ดื่มด่ำความหวานของใครอีกคนที่ยังตกค้างอยู่บนริมฝีปากตนเอง
ไม่ใช่เพียงแค่ตน แต่คนตรงหน้าก็กำลังสู้กับสัญชาตญาณและความ้า
ไฮยาซินท์เสหลบสายตาคู่นั้น
“โอเมก้ากับอินิกม่าในที่รโหฐาน ต่อให้มิได้ทำสิ่งใดก็ย่อมตกเป็ที่ติฉินนินทา”
ดีเลียนยกยิ้มขันหลังฟังคำตอบ
“หากพี่สะใภ้้าสิ่งใดให้เรียกผม” ปลายนิ้วเอื้อมมาแตะัับริเวณหลังคอของไฮยาซินท์ที่มีรอยกัดขรุขระ “ได้ทุกอย่างตามประสงค์ของคุณ”
ัันั้นแ่เบา เกิดขึ้นเพียงชั่วเสี้ยววินาทีแต่กลับทิ้งความร้อนวาบตามร่องรอยพันธะทิ้งไว้
บานประตูถูกปิดลง แล้วโลกของคนทั้งสองก็ถูกตัดขาดออกจากกัน
ความร้อนรุ่มภายในกาย ทำให้ฝ่ามือเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างอย่างรีบเร่ง เสื้อผ้าราคาแพงถูกโยนทิ้งกระจัดกระจายเต็มพื้นห้องอย่างไม่ไยดี ขาเรียวยาวก้าวพาร่างเปลือยเปล่าขึ้นไปนอนคุดคู้อยู่บนเตียงนุ่ม ท่อนขาทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันก่อนจะขยับเสียดสีเบา ๆ เพียงเท่านั้นก็ก่อให้เกิดความเสียวซ่านจนเผลอหลุดร้องครางออกมาเบา ๆ
ช่องทางด้านหลังเฉอะแฉะ อีกทั้งยังขมิบตอดรัดกับอากาศ ปลายนิ้วสอดเข้าไปหวังช่วยเติมเต็มอารมณ์ความ้าที่กำลังพุ่งทะลัก น้ำหล่อลื่นซึ่งถูกหลั่งมาทำให้สิ่งแปลกปลอมนั้นสามารถเข้าไปได้โดยง่ายทั้งสามนิ้ว ก่อนที่ปลายของมันจะชนเข้ากับปุ่มผนังอันอ่อนไหว แล้ววินาทีนั้นไฮยาซินท์ก็ตัวกระตุก กระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลพล่านไปทั่วร่างจนทำให้ขนอ่อนลุกชัน
เสียงหลุดครางเบา ๆ หลุดเร้นออกมาจากริมฝีปากอิ่ม กระนั้นดูเหมือนว่าเพียงแค่นิ้วจะยังไม่สามารถทำให้ตนพึงใจได้เท่าที่ควร ดวงตาสีแดงก่ำที่ยามนั้นวาววับไปด้วยม่านน้ำตาจากแรงอารมณ์กวาดมองไปรอบบริเวณแล้วจึงหยุดลงที่เสื้อคลุมขนาดใหญ่ตัวหนึ่งซึ่งกองอยู่บนพื้น
ร่างบางคลานลงไปคว้าเสื้อคลุมนั้น ยกมันขึ้น ฝังปลายจมูกเข้ากับเนื้อผ้า สูดดมกลิ่นกายที่ติดอยู่ ก่อนจะเร่งจังหวะของปลายนิ้วที่สอดใส่ในช่องทางให้ยิ่งเร่งเร้า กระแทกกระทั้นเข้าไปยังผนังอ่อนนุ่มนั้นซ้ำไปซ้ำมา
เขากำลังจินตนาการ ยามที่ถูกสอดใส่ ป้อนความสุขสมจนทำให้ตนแทบสำลักออกมา ตนจะถูกกระแทกกระทั้นลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็จังหวะเคล้าคลอไปกับเสียงครวญคราง ภายในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นกายของคนสองคนที่คละคลุ้งไปทั่วห้อง
ช่องทางด้านหลังถูกกระแทกซ้ำไปซ้ำมา มันสุขสม เสียวซ่าน
แต่มันยังไม่พอ
จนแล้วจนรอดเพียงการช่วยตัวเองระบายอารมณ์กลับยังไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาให้ไปถึงจุดหมาย ความร้อนภายในกายโหมอยู่ภายใน ไม่ได้แผดเผาให้ร่างสูญสลายกลายเป็ขี้เถ้าแต่เป็ทัณฑ์ทรมานให้ทุรนทุรายไปกับกามราคะครั้งนี้
ดีเลียนมาหาไฮยาซินท์อีกครั้งในเช้าวันถัดไป อีกฝ่ายอาบน้ำแต่งกายเรียบร้อยในชุดสูทมิดชิดเตรียมออกไปทำงาน เส้นผมสีดำสนิทถูกจัดแต่งเป็ทรง ปลายเส้นผมด้านหน้าถูกปาดเสยขึ้น เปิดเผยดวงหน้าหล่อเหลาคมคาย
“พี่สะใภ้” ั์ตาสีอำพันคู่นั้นมองลากไล่สำรวจตามร่างกายของไฮยาซินท์ที่ไม่เรียบร้อยนัก เส้นผมสีเงินยาวยุ่งเหยิงไม่เป็ทรง ดวงตาวาววับไปด้วยม่านน้ำตา ริมฝีปากอิ่มสีแดงมีรอยช้ำจากการขบฟันแน่น “เช้านี้เซฟิรอสไม่อยู่คฤหาสน์ ผมคาดว่าเขาก็คงไม่ปรากฏตัวในอีกสองถึงสามวันนี้”
โอเมก้าเมื่อถูกผูกพันธะ ฟีโรโมนจะถูกฝังกลบจนไม่เหลือไว้ยั่วยวนอัลฟ่าตนใด นอกจากกลิ่นประจำตัวอ่อน ๆ ทว่ากับไฮยาซินท์ ต่อให้ไม่มีฟีโรโมนแล้ว อีกฝ่ายก็ยังคงมีรูปลักษณ์งดงามเย้ายวน ยิ่งโดยเฉพาะยามนี้ที่บรรยากาศรอบกาย ยิ่งส่งเสริมให้อีกฝ่ายงดงามจนดูราวกับไซเรนที่มาล่อลวงผู้คน
“หากมีสิ่งใดที่พี่สะใภ้้า ผมจะทำให้แทนครับ” ดีเลียนกล่าวเสียงนุ่ม บนใบหน้าประดับรอยยิ้มจาง
ไฮยาซินท์รับอาหารเช้าไป ขณะผลุนผลันกลับเข้าไปหลบซ่อนในอาณาเขตตนเอง ตอนนั้นก็นึกเปลี่ยนใจ หมุนตัวกลับมา คล้ายว่าจะได้เห็นประกายวิบวับในดวงตาของคู่สนทนา
“…ช่วยหยิบเสื้อผ้าเซฟิรอสจำนวนหนึ่งให้ฉันได้มั้ย”
ดีเลียนเงียบไปอยู่ชั่วครู่หนึ่ง รอยยิ้มยังคงถูกยกค้างแต่ั์ตาสีอำพันกลับกลายเป็มืดครึ้ม ก่อนที่ในวินาทีถัดมาจะกลายเป็เสียงหัวเราะแ่เบา
“พี่ชายช่างโชคดียิ่งนักที่มีภรรยารักใคร่เช่นนี้”
ในโลกที่ขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณ ฟีโรโมนจึงแทบจะเป็ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้เซฟิรอสจะเป็สามีเฮงซวย ทว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ยึดโยงกันด้วยพันธะทางกาย กลิ่นฟีโรโมนที่ยังตกค้างอยู่ตามเสื้อผ้าอาภรณ์คงสามารถช่วยให้ตนปลดเปลื้องอารมณ์ได้ดียิ่งกว่าเสื้อคลุมของดีเลียน
ดีเลียนบอกกล่าวกับไฮยาซินท์แล้วว่าอีกฝ่ายไม่สามารถมาเยี่ยมได้ใน่เที่ยงเนื่องจากติดภาระการทำงาน ผู้ที่มาส่งอาหารให้เป็แม่บ้านเบต้าผู้หนึ่งซึ่งคาดว่าคงเป็คนของอีกฝ่าย ยามยืนเผชิญหน้ากับไฮยาซินท์ก็ก้มหน้างุด ผูกผ้าปิดจมูกเอาไว้แ่า ไม่ใกล้ไม่ไกลก็มีชายรับใช้เบต้าสองคนซึ่งรับหน้าที่เป็คนเฝ้าห้อง อยู่ในสภาพก้มหน้าก้มตาไม่สบตากับไฮยาซินท์ ผูกผ้าปิดจมูกมิดชิดเช่นกัน ท่าทางเ่าั้ราวกับว่าเขาคือผู้ป่วยโรครุนแรงที่สามารถแพร่ระบาดทางอากาศได้
่เย็นดีเลียนก็ปรากฏตัวพร้อมกับกองผ้าจำนวนหนึ่ง กลิ่นหอมโปร่งที่ติดมานั้นเป็กลิ่นเดียวกับคนตรงหน้า
“ต้องขออภัยด้วยครับ เซฟิรอสไม่กลับมาที่บ้านเลย ผมไม่อาจถือวิสาสะก้าวเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวได้” เป็อีกครั้งที่รอยยิ้มเบาบางถูกจุดขึ้นบนใบหน้าอีกฝ่าย “แม้จะไม่เท่าคู่พันธะ แต่กลิ่นของผมก็น่าจะพอช่วยพี่สะใภ้ให้คลายอารมณ์ลงบ้าง”
รอบฮีตของโอเมก้ายาวนานเป็ระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ เป็หนึ่งสัปดาห์ที่ไฮยาซินท์ต้องใช้เสื้อผ้าของน้องสามีในการช่วยคลายอารมณ์ที่ดูจะไม่ได้เบาบางลง เป็หนึ่งสัปดาห์ที่ทุกครั้งยามร้องเรียกระบบตนจะได้ยินเสียงสังเคราะห์เอาแต่บอกว่าเป็ระบบตอบรับอัตโนมัติ และเป็หนึ่งสัปดาห์ที่สามีทางนิตินัยไม่เคยโผล่หน้าอัปลักษณ์มาดูดำดูดีตนเองเลย
หลายครั้งหลายคราที่ไฮยาซินท์นึกอยากจะตัดใจเรียกใช้คนที่ขันอาสา กระเสือกกระสนอยากจะเป็ชู้ภรรยาพี่ชาย หากได้แก่นกายเนื้อใหญ่โตนั้นสอดใส่เข้ามาภายในร่าง ช่องทางด้านหลังที่เอาแต่ตอดรัดคงได้ถูกเติมเต็มจนสุขสม แต่สุดท้ายจอมมารก็ยังไม่คิดข้ามเส้นของปีศาจตนนั้นไปจวบจนในที่สุดทัณฑ์ทรมานก็ได้สิ้นสุดลง
พร้อมกับเช้าวันแรกที่ได้รับการต้อนรับด้วยน้ำเสียงรื่นเริงของระบบ 666 ซึ่งหายตัวไปร่วมสัปดาห์
[ฮัลโหลลลเป็อย่างไรบ้างครับกับการได้เสียตัวเป็ครั้งแรกในโลกโอเมก้าเวิร์ส ฮูเร่~\(>0<)/ เป็สัปดาห์ที่ร้อนแรงไปเลยใช่มั้ยครับ ตับ! ตับ! ตับ! อิย้า~ อ๊ะ อ๊ะ อร๊างง~~]
บัดซบ
ไฮยาซินท์สูดลมหายใจลึก ๆ อธิบายเล่าเรียงเหตุการณ์ให้ระบบฟังคร่าว ๆ ว่าตนเก็บตัวเงียบอยู่ภายในห้อง ไม่ได้มีความสัมพันธ์เกินเลยกับใคร
[ไม่เจรงงง (TOT) ทำไมล่ะ ทำไมถึงไม่ยอมเสียตัว! ั้แ่เมื่อไรกันที่ท่านจอมมารต่อต้านแนว NTR หรือว่าท่านเกิดอินในบทบาทโอเมก้าน้อยผู้มีสามีแล้วจึงมิอยากกระทำตัวออกนอกลู่นอกทาง โฮรรรรรสมกับเป็ท่านจอมมาร (T__T) น่านับถือ น่านับถือ นอกจากหน้าตางามล้ำแล้วยังประพฤติตัวสูงส่ง ไม่เหมือนสามีเฮงซวย ไอ้เซฟิรอส ไอ้ชาติหมาสารเลวหน้าปลาดุก]
“…”
จอมมารไม่ใช่พวกประพฤติตัวอยู่ในศีลธรรม จริงอยู่ว่าในแดนมารเชื่อมั่นในเื่การครองคู่แบบผัวเดียวเมียเดียว ทว่าไฮยาซินท์ไม่ได้ถือฐานะของตัวเองว่าเป็คู่ชีวิตของเซฟิรอส อีกทั้งก็เป็ดังที่ระบบว่า ตนเคยผ่านการทำเื่เลวทรามต่ำช้า นับประสาอะไรแค่กับการเล่นชู้
ทว่าสาเหตุที่ไฮยาซินท์ปฏิเสธดีเลียนนั่นเป็เพราะตนไม่ได้ไว้ใจอีกฝ่าย ่เวลาที่ตกอยู่ในห้วงกามารมณ์ จะเป็่เวลาที่เขาอ่อนแอมากที่สุด ตนอาจจะถูกตลบหลัง อาจจะมีข่าวฉาวเื่ที่ตนปีนเตียงน้องชายสามี และเมื่อเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นคงไม่ต้องบอกเลยว่าสถานะของไฮยาซินท์ในลูเซียโน่จะเป็เช่นไรต่อไป
แม้จะเพิ่งเข้ามาในโลกนี้ไม่นาน แต่ทั้งความทรงจำ สภาพแวดล้อมที่ตนต้องเผชิญก็ทำให้เข้าใจสถานะทางสังคม ในขณะที่เซฟิรอสจะถูกติติงเื่การเล่นชู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกฝ่ายก็ยังสุขสบายเป็คุณชายของลูเซียโน่ เป็ที่นับหน้าถือตาในวงสังคมชั้นสูง กลับกันหากเื่ดังกล่าวเกิดกับไฮยาซินท์ที่เป็โอเมก้า เขาคงจะได้กลายเป็ชายแพศยา ถูกสังคมรุมกดดันจนไม่มีที่ยืน
ตอนนี้เส้นทางของไฮยาซินท์คือแผ่นน้ำแข็งบาง ๆ ที่สามารถแตกหักโดยง่ายได้ทุกเวลา ทั้งที่ควรระมัดระวังแต่ไฮยาซินท์ก็ได้เผลอไผลกอดก่ายอีกฝ่ายไปแล้วครั้งหนึ่ง จอมมารคงได้แต่คาดหวังว่าเหตุการณ์นั้นจะไม่มีผู้ใดพบเห็น
จดหมายจากสกาลาร์
เื่รักน้ำเน่าในบ้านลูเซียโน่ยังคงไม่จบสิ้น หลังจากที่่นี้ชาวเมืองคงได้เห็นภาพบุตรชายคนโตของลูเซียโน่ที่มีโอเมก้าผู้หนึ่งติดสอยห้อยตามท่ามกลางขบวนผู้ติดตามซึ่งมีแต่อัลฟ่า ล่าสุดสกาลาร์ได้รับข้อมูลจากมิตรสหายผู้น่ารักว่าใน่สัปดาห์ที่ผ่านมาคือรอบฮีตของคุณหนูไฮยาซินท์ ทว่าผู้เป็สามีกลับหายตัวไปจากคฤหาสน์ลูเซียโน่อย่างลึกลับ ปล่อยให้ผู้เป็ภรรยาได้แต่นอนร้อนรุ่มภายในห้องอันเปล่าเปลี่ยวอยู่เจ็ดวันเจ็ดคืน แล้วในวันถัดมาก็มีผู้พบเห็นบุตรชายคนโตของลูเซียโน่ที่หายตัวไปนานปรากฏตัวที่โรงม้าของลูเซียโน่ พร้อมกับพาโอเมก้าผู้นั้นมาด้วย แต่คงเพราะพระเ้ากลัวว่าเื่ยังไม่สนุกสนานพอจึงดลบันดาลให้โอเมก้าลึกลับเกิดอาการฮีตขึ้นมากะทันหัน ทำเอาเหล่าคนงานอัลฟ่ากระสับกระส่ายแทบจะเข้าไปรุมทึ้งโอเมก้าผู้นั้น โชคดีที่เซฟิรอสยังสามารถคุมสติแล้วพาโอเมก้าผู้นั้นหลบซ่อนจากฝูงอัลฟ่าคนอื่น ๆ รวมถึงอาจจะช่วย ‘คลายกำหนัด’ กันและกัน เพราะหลังจากทั้งคู่ออกมาจากที่ลับตา โอเมก้าผู้นั้นก็หายจากอาการฮีต ผิวกายเปล่งปลั่งแถมใบหน้ายังอิ่มเอิบ
โชคดีของโอเมก้าลึกลับคนดังกล่าว แต่เป็โชคร้ายสำหรับไฮยาซินท์ ลูเซียโน่ ความสัมพันธ์ที่เกินเลยขนาดนี้ยังไม่น่าห่วงเท่าถ้าหากโอเมก้าผู้นั้นเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา ต่อให้เ้าตระกูลลูเซียโน่จะรักใคร่สะใภ้ผู้นี้มากเท่าไร แต่เืเนื้อเชื้อไขการสืบสกุลก็ต้องมาก่อน
พิศวาสหลอน ตอบกลับถึง สกาลาร์
โรงม้าส่วนตัวของลูเซียโน่ นอกจากจะต้องเป็คนสนิทที่ลูเซียโน่อนุญาตแล้วยังต้องเป็อัลฟ่าเท่านั้น ขนาดดิฉันติดตามสามีไปยังได้รับอนุญาตแค่เพียงอยู่ในห้องรับรอง ดูท่าโอเมก้าผู้นั้นคงมีน้ำหนักในใจต่อลูเซียโน่คนโตอย่างมาก
คาซาบลังกา ตอบกลับถึง สกาลาร์
เซฟิรอส ลูเซียโน่เกลียดภรรยาน้อยของเ้าตระกูลอย่างมาก เทียบกันแล้วเขาเป็ทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายแต่สุดท้ายก็ต้องมาแข่งชิงดีชิงเด่นกับลูกนอกสมรส ผมนึกว่าความเหน็ดเหนื่อยนี้จะทำให้เขารักและปักใจต่อภรรยาเพียงคนเดียว ลูกไม้ช่างหล่นไม่ไกลต้นจริง ๆ
รักจากใจจร ตอบกลับถึง สกาลาร์
หากดิฉันเป็อัลฟ่า ดิฉันก็คงหาภรรยาคนใหม่ โอเมก้าที่ไม่สามารถมีทายาทได้จัดเป็ความบกพร่องที่ไม่น่าให้อภัย อย่างไรก็ขอยินดีกับเ้าตระกูลลูเซียโน่ที่ได้อุ้มหลานเสียที แม้จะน่าเสียดายที่ทายาทไม่ได้มาจากสะใภ้ผู้สูงศักดิ์
วิมานลอย ตอบกลับถึง สกาลาร์
การปล่อยให้คู่พันธะต้องทุกข์ทรมานกับรอบฮีตนับว่าไร้ความเป็สุภาพบุรุษแล้ว แต่นี่ยังไม่นับรวมที่ไฮยาซินท์เป็ภรรยาหลวงถูกต้องตามกฎหมาย เป็คุณหนูจากตระกูลผู้ลากมากดีของโนแมนแลนด์ การกระทำนี้ช่างไม่ต่างจากการิ่เกียรติของลอเรนโซ่ เ้าตระกูลลูเซียโน่ต้องรู้จักติเตียนบุตรชายบ้างมิเช่นนั้นจะถูกครหาได้ว่าลูเซียโน่ไม่อบรมสั่งสอนบุตรชาย
คนทั้งคฤหาสน์ต่างรู้ดีว่าในสัปดาห์การฮีตของไฮยาซินท์ บุตรชายคนโตของลูเซียโน่ไม่ได้โผล่มาดูแลภรรยาที่รักใคร่แต่กลับหายตัวไปโดยไม่ได้บอกกล่าวผู้ใด กระนั้นก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยปากถามออกมาแม้แต่ตัวภรรยาเอง เซฟิรอสก็ไม่คิดจะเอ่ยถามด้วยความห่วงใยว่าโอเมก้าที่ขาดคู่พันธะเคียงข้างผ่านค่ำคืนเ่าั้มาได้อย่างไร
ตอนที่พวกเขาเจอหน้ากันหลังผ่านพ้นรอบฮีต เซฟิรอสก็เพียงแค่ผงกหัวทักทายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คฤหาสน์ลูเซียโน่กลับคืนสู่ความสงบสุขอยู่สองวันเต็ม ๆ จากนั้นวันถัดมาก็เกิดคลื่นลมแห่งความปั่นป่วน เมื่อวันนี้จดหมายจากสกาลาร์ คลับข่าวซุบซิบที่ไฮยาซินท์ใช้ชื่อสาวใช้สมัครเพื่อติดตามผลงานนักเขียนที่รักได้มาถึงมือเขา
เซฟิรอสกับฮิโนกิมีความสัมพันธ์กันที่โรงม้าส่วนตัว
ไฮยาซินท์รู้เื่นี้ก่อนจากคำบอกเล่าของระบบ ทั้งสองคนเพิ่งผ่านการมีเพศสัมพันธ์แบบมาราธอน ทว่าเพียวโอเมก้ากลับยังแข็งแรงแถมไม่หมด่ฮีตง่าย ๆ จึงเกิดอาการอีกครั้งที่โรงม้า
หลังจบมื้ออาหาร เ้าตระกูลลูเซียโน่กลับเรียกเซฟิรอสไปคุยส่วนตัวในห้องทำงาน
ไฮยาซินท์รู้ได้ทันทีว่าคงเป็เื่ซุบซิบจากสกาลาร์ ไม่น่าเชื่อเลยว่าตาเฒ่าลูเซียโน่ก็มีวันที่หูตากว้างไกล
[ขอแค่ใส่ใจ หูตาของผู้นำตระกูลอันดับหนึ่งย่อมแผ่ได้กว้างทั่วทั้งโนแมนแลนด์]
ท่านจอมมารถูกเรียกตัวเข้าไปสมทบภายในห้องทำงาน หลังจากเ้าตระกูลลูเซียโน่หายไปพูดคุยกับบุตรชายคนโตร่วมชั่วโมง
“คุณพ่อ สามี”
บรรยากาศภายในห้องอึมครึมอย่างมาก สองพ่อลูกคงคุยธุระกันเรียบร้อยแล้วจึงนั่งรอเขา
ไทเนีย ลูเซียโน่ยามสบตากับไฮยาซินท์มีท่าทางกระอักกระอ่วน ตาเฒ่ากวักมือเรียกเขาให้เข้าไปใกล้ ๆ
“เื่ทายาทน่ะ พ่อมานั่งคิดดูแล้วคงทำให้ยาเซียต้องรู้สึกกดดันไม่ใช่น้อย แถมตอนนี้ทั้งยาเซียทั้งเซฟิรอสต่างก็มีเวลาไม่ตรงกัน จนยากที่จะหาเวลาร่วมเตียง”
ไฮยาซินท์จ้องมองเซฟิรอส ดูท่าว่าชายผู้นี้จะรับสารภาพกับบิดาเื่ที่หายตัวไปใน่เวลาก่อนหน้านี้
“พ่อลองคุยกับเซฟิรอสแล้ว เขาก็เห็นด้วยว่าการกดดันลูกไม่เป็เื่ดี ยาเซียสุขภาพไม่แข็งแรงอีก ต่อให้มีทายาทก็ไม่รู้ว่าตอนคลอดจะสามารถรักษาชีวิตรอดได้มั้ย สู้ให้ผู้อื่นตั้งครรภ์ทายาทของยาเซียกับเซฟิรอสดีกว่า” เสียงของเ้าตระกูลลูเซียโน่เปี่ยมไปด้วยเมตตา รักใคร่ต่อสะใภ้ใหญ่ตรงหน้า “เพียวโอเมก้าคนนั้นเป็แม่พันธุ์ชั้นเลิศสำหรับพวกเรา ไม่มีสิทธิ์มีเสียง จะไม่ได้แต่งงานและออกสื่อกับเซฟิรอส ยาเซียจะยังมีสถานะเป็ภรรยาหลวงที่ถูกต้องตามกฎหมาย รวมถึงทายาทนั้นก็จะเป็ยาเซียที่มีสิทธิ์เป็มารดา เลี้ยงดูอุ้มชู”
[หา!?! ไอ้พวกเวรตะไล หมายความว่าจะให้ท่านจอมมารรับบทเป็แม่บุญธรรมลูกของสามีตัวเองกับชู้เนี่ยนะ! ไอ้X แม่X XX] ระบบ 666 สบถออกมาอย่างหยาบคายก่อนที่น้ำเสียงจะพลันเปลี่ยนเป็ร่าเริง [ไม่สิโฮสต์! นี่มันโอกาสดีของเรา ถ้าหากเขี่ยฮิโนกิไปให้เซฟิรอสได้ บุตรแห่งโชคชะตาฝ่ายรุกก็จะเป็ของเรา]
“...”
[โฮสต์? ท่านจอมมาร?]
พวกลูเซียโน่นี่มันมีแต่พวกชาติหมาจริง ๆ
ที่พึ่งตระกูลเดิมก็ไม่มีแล้ว สามีชาติชั่วศักดิ์ศรีสูงเสียดฟ้า ส่วนพ่อสามีในหัวก็หมกมุ่นแต่เื่มีทายาทสืบสกุลยิ่งกว่าสัตว์ป่า
ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศอยู่เนิ่นนาน ไฮยาซินท์ก้มหน้า หลุบตาต่ำ เส้นผมยาวสลวยสีเงินปรกลงมาปกคลุมใบหน้าจนไม่มีผู้ใดมองเห็นห้วงอารมณ์ในเวลานี้
“สรุปเื่ที่เซฟิรอสมีความสัมพันธ์กับเพียวโอเมก้าผู้นั้นเป็ความจริงหรือครับ”
“ยาเซีย” ไม่รู้ทำไมน้ำเสียงสั่นเครือนั่นจึงเกิดความรู้สึกบางอย่างพาดผ่านหัวใจของเซฟิรอส อัลฟ่ายื่นมือเข้าไปหมายจะกอบกุมฝ่ามือบางนั้นเพื่อปลอบประโลม “มันเป็อุบัติเหตุ…”
ทว่าไฮยาซินท์กลับขยับมือหลีกหนีออกอย่างรังเกียจ
โอเมก้าเพียงหนึ่งเดียวภายในห้องเงยหน้าขึ้น ั์ตาสีทับทิมไล่มองพิจารณาอัลฟ่าทั้งสองคน ราวกับจะสลักลึกเก็บไว้ในความทรงจำ
“เข้าใจแล้วครับ”
เ้าตระกูลลูเซียโน่รู้ดีถึงความทุกข์ยากของไฮยาซินท์ รู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ไฮยาซินท์ไม่อาจมีทายาทได้แล้วเพราะเหตุใด รู้ว่าปัญหาคือเซฟิรอส แต่สิ่งที่อีกฝ่ายแก้ไขคือเปลี่ยนแม่พันธุ์จากตัวเขาเป็ฮิโนกิ
ภรรยาหลวง ภรรยาอุ้มบุญ ของแบบนั้นมันแตกต่างกันตรงไหน บุตรแห่งโชคชะตาย่อมไม่มีทางจบลงที่การเป็ภรรยาลับ ๆ ของใครสักคน
หากเหตุการณ์นี้ไปอยู่ในนิยายต้นฉบับ แค่ตำแหน่งภรรยาหลวง ฮิโนกิย่อมสามารถตะเกียกตะกายปีนขึ้นมาแทนที่ไฮยาซินท์ได้อย่างแน่นอน
ความเป็เพียวโอเมก้าของฮิโนกิ ในอนาคตจะกลายเป็พลังอำนาจที่ทำให้ชนชั้นสูงในโนแมนแลนด์ต้องพินอบพิเทาอีกฝ่าย
ไฮยาซินท์เดินก้าวออกมาจากห้องด้วยสีหน้าราบเรียบจนยากจะบ่งบอกอารมณ์ เสียงของระบบ 666 ยังคงสบถด่าสองพ่อลูกลูเซียโน่ไม่หยุดหย่อนในหัวของไฮยาซินท์
“พี่สะใภ้”
แล้วเขาก็พบว่ามีคนผู้หนึ่งยืนรอเขาอยู่ตรงทางเดิน ทันทีที่สบตากัน รอยยิ้มกว้างที่สว่างไสวไปจนถึงดวงตาก็ผุดพรายขึ้นมา สองเท้าก้าวตรงเข้ามาหยุดยืนเผชิญหน้ากับไฮยาซินท์
ไฮยาซินท์ถอยไปครึ่งก้าว กลิ่นหอมอันคุ้นเคยที่อีกฝ่ายหอบติดเอามาด้วยชวนให้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงยามที่ตนเองใช้กลิ่นอายของอีกฝ่ายในการชักนำอารมณ์ใน่รอบฮีต
“พี่ชายของผมดูท่าจะทำเื่ที่ไม่น่าให้อภัยกับพี่สะใภ้เสียแล้ว” ดีเลียนก้มศีรษะน้อย ๆ หลุบตาจ้องมองคู่สนทนาด้วยท่าทางอารมณ์ดีอย่างมาก ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมเรียบลื่นบนพวงแก้ม “ทั้งที่ได้สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดในโนแมนแลนด์เช่นนี้ แต่กลับยังหลงอยู่ในสัญชาตญาณเดรัจฉาน ผสมพันธุ์ไม่เลือกหน้า”
“แล้วนายล่ะ” ไฮยาซินท์ปัดฝ่ามือนั้นออก ยกยิ้มจางจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่นึกเกรงกลัว “ดอกไม้หายากที่สู้อุตส่าห์เก็บมากลับไปตกเป็ของผู้อื่นเสียแล้ว”
“ถ้าผมหวงแหนคงไม่บอกพี่ชายหรอกครับว่าอีกฝ่ายเป็เพียวโอเมก้า ผมเป็พวกหมกมุ่นในรูปลักษณ์ภายนอก มากกว่าเพศรองน่ะครับ”
“…”
“พี่สะใภ้” คนตัวสูงโน้มตัวลง เอ่ยกระซิบถ้อยคำราวกับนั่นเป็ความลับที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่มีสิทธิ์รู้ “หากให้ผมกล่าวออกมาตามตรงมากกว่านี้ เกรงว่าพี่สะใภ้จะรับความรู้สึกอันมากมายจนแทบล้นทะลักของผมไม่ไหวนะครับ”
[ว้ากกกกกกกกกกกอีตาบ้า คนผีทะเล! มะ… ไม่จริงน่ะนี่เรากำลังยิ้มอยู่ บัดซบ ผู้ชายเขาต้องหลงเรามากแน่ ๆ เลยครับท่านจอมมาร (>///<) ทำไงดีท่านไม่น่าเกิดมาเป็คนสวยเลย แบบนี้ก็ลำบากใจเลยสิ]
ไฮยาซินท์ผลักอกคนตรงหน้า แม้จะเป็เรี่ยวแรงอันน้อยนิดแต่ดีเลียนก็ยอมกลับไปยืนตัวตรง ถอยห่างออกตามบัญชานั้น
“เซฟิรอสกระทำเื่ที่ไม่น่าให้อภัยจริง ๆ หลังจากนี้น้องสามีจะช่วยเป็ที่พึ่งให้กับพี่สะใภ้ได้หรือไม่”
พลันในดวงตาสีอำพันกลายเป็ประกายระยิบระยับ ตลอดมาบนใบหน้าที่ปรากฏรอยยิ้มบาง ครั้งนี้มันกลายเป็รอยยิ้มที่กว้างขึ้น ราวกับเด็กชายผู้ที่กำลังได้ของเล่นชิ้นโปรดมา
“งั้นพี่สะใภ้ก็ต้องลองบอกสิ่งที่ผมจะได้จากคุณมาสิครับ”
“ฉันจะช่วยเป็แรงผลักดันให้นายเป็ผู้ปกครองลูเซียโน่คนถัดไป… ไฮยาซินท์ ลอเรนโซ่สามารถทำให้เส้นทางของนายง่ายดาย โรยด้วยกลีบกุหลาบ และสง่างามยิ่งกว่าเ้าตระกูลคนใดที่เคยมีมาในโนแมนแลนด์”
“โดยแลกเปลี่ยนกับ?”
“โดยแลกเปลี่ยนกับข้อแรกนายจะทำให้ฉันสามารถหย่ากับเซฟิรอสได้โดยไม่มีอะไรติดค้างกัน”
“…”
“ข้อสองทำให้ฉันกลายเป็ภรรยาของเ้าตระกูลลูเซียโน่คนถัดไป”
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำจากในลำคอดังขึ้นมาอย่างแ่เบา ฝ่ามือใหญ่ขยับมากอบมือของไฮยาซินท์
“พี่สะใภ้ ผมไม่เคยทำธุรกิจใดที่คุ้มค่าเท่านี้มาก่อนเลย”
“ตกลง?”
“ตกลงด้วยชีวิตครับ”
ยกมันขึ้นมา จรดจูบยังหลังฝ่ามือบางอย่างทะนุถนอม
ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ซึมซับััอุณหภูมิผิวจากฝ่ามือบาง ไฮยาซินท์ก็รีบดึงมันกลับไป
“และข้อสุดท้าย หากไม่ใช่การปฏิบัติตามธรรมเนียม ใน่ที่ฉันยังมีใบสมรสติดคอ เลิกมาทำตัววุ่นวาย แทะโลม หาเศษหาเลยจากฉัน การเอาหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เมื่อครู่ก็เช่นกัน”
“พี่สะใภ้” ดีเลียนยกยิ้มอย่างอ่อนใจ
“ดีเลียน พี่สะใภ้เป็เพียงโอเมก้า เพศรองที่ต้องใช้ชีวิตเพื่อเป็ภรรยาและมารดาของใครสักคนเพียงเท่านั้น เราต้องใสซื่อ สะอาด บริสุทธิ์”
“…”
“เื่ชู้สำหรับอัลฟ่า มากสุดคงแค่น่าอับอาย เป็แค่หัวข้อสนทนาชวนขบขันในวงเหล้า ในขณะที่โอเมก้าอย่างฉันจะกลายเป็อีตัว เป็ชายแพศยา ถูกสังคมกดดันจนไร้ที่ยืนอีกต่อไป”
เกิดความเงียบอยู่เนิ่นนานจนในที่สุดดีเลียนก็ยอมตอบรับ
“เข้าใจแล้วครับ”
“เด็กดี”
“พี่สะใภ้”
ในตอนนั้นดีเลียนก็เอ่ยขึ้น เป็น้ำเสียงเนิบนาบทว่าชัดถ้อยชัดคำ หนักแน่น มั่นคง
“หากคุณกลายเป็ภรรยาของผมจริง ๆ ผมจะทำให้คุณกลายเป็โอเมก้าที่ไม่ว่าใครต่างก็ไม่กล้าเหยียดหยาม”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
