เงียบ...เงียบอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน!
ทั่วทั้งลานกว้างตกอยู่ในความเงียบงันแม้กระทั่งเข็มตกลงพื้นก็คงได้ยิน เพียงแต่ตอนนี้ทุกคนได้ยินแค่เพียงเสียงหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรงของตนเองและเสียงกลืนน้ำลายลงคอที่ดังขึ้นอยู่ไม่ขาดเพียงเท่านั้น
เหี้ยมโหด! เหี้ยมโหดจริงๆ!
เย่เทียนหลงและเย่ไป๋หู่มองตากันและภายในใจบังเกิดความอับจนปัญญาพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างขึ้น
ตระกูลเสว่ไม่ธรรมดาจริงๆ ยอมเสียสละเบี้ยและขุนศึกเพื่อปกป้องนายพล สร้างละครลงโทษตนเองอย่างเหี้ยมโหดเพื่อให้เกิดโศกนาฏกรรมทางอารมณ์ อุบายรับมือในครั้งนี้เล่นได้อย่างสวยงามจริงๆ เสียสละหัวหน้าตระกูลคนหนึ่งที่มีพลังฝีมือระดับขั้นสูงสุดขอบเขตาาจักรพรรดิและผู้าุโสูงสุดอีกคนที่มีพลังฝีมือระดับขอบเขตปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษารากฐานนับพันปีของตระกูลเสว่เอาไว้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่พูดออกมานั้นล้วนมีเหตุมีผลสวยหรูดูดีน่าฟัง คนหนึ่งพูดว่าสั่งสอนศิษย์ไม่ดี อีกคนพูดว่ามีลูกไม่ได้ความ นำเอาเื่ราวความผิดทั้งหมดที่เสว่อู๋เหินทำแยกออกจากตระกูลเสว่โดยสิ้นเชิง
เนื่องจากตระกูลของพวกเขามีลูกหลานอกตัญญูเกิดขึ้นคนหนึ่ง ดังนั้นบิดาและอาจารย์จึงปลิดชีวิตเพื่อไถ่โทษแทน ทำเช่นนี้แล้วคนอื่นๆ จะหาเหตุผลข้ออ้างอันใดไปหาเื่ตระกูลเสว่ของพวกเขาได้อีก?
ความจริงแล้วเสว่อู๋เหินอยากที่จะลอบปองร้ายเย่ชิงหานนั้นไม่ได้เป็เื่ราวใหญ่โตอันใดเลย จะโทษก็ต้องโทษที่ความโง่ของเขาเองที่ไปสมคบคิดกับต่างเผ่าแล้วยังดึงนายน้อยและคุณหนูทั้งหลายของตระกูลใหญ่รวมไปถึงผู้มีพลังฝีมือระดับหัวกะทิอีกจำนวนมากเข้าไปภายในแผนของตนเองด้วย เื่นี้ที่เกิดแรงกระเพื่อมอย่างใหญ่หลวงกลายเป็เื่ราวใหญ่โตเช่นนี้ส่วนหนึ่งก็มาจากหลายตระกูลที่คอยกระพือข่าว และแน่นอนว่าชื่อเสียงของวีรบุรุษอย่างเย่ชิงหานก็มีส่วนอยู่บ้างไม่น้อย
สมคบคิดต่างเผ่าเพื่อมาปองร้ายพี่น้องร่วมเขตปกครองเดียวกัน ความผิดนี้ใหญ่หลวงนักและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจนกระทั่งบัดนี้ยังหาตัวเสว่อู๋เหินไม่พบทุกคนจึงต้องพุ่งความโกรธแค้นมาที่ตระกูลเสว่เป็เื่ธรรมดา
ถ้าหากเมื่อสักครู่ตระกูลเสว่ไม่ได้แสดงละครโศกนาฏกรรมเืเนื้อออกมา ไม่ทำการแก้ต่างหรืออาจจะพูดแก้ต่างแต่พูดในทำนองว่าตนเองไม่มีความผิด ซึ่งหากแก้ต่างในทำนองนั้นผลลัพธ์ที่ได้คงกลับกลายเป็ว่ากระตุ้นให้ผู้คนในเขตปกครองเทพาโกรธแค้นมากยิ่งขึ้น จากนั้นคงได้บุกไปพังเมืองเพียวเสว่จนพังราบเป็หน้ากลองอย่างแท้จริง
ตอนนี้สถานการณ์เริ่มดีขึ้นมาหน่อย หัวหน้าตระกูลและผู้าุโสูงสุดปลิดชีพตนเองเพื่อไถ่โทษต่อหน้าผู้คนนับหมื่น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดสวยงามมีเหตุผลมาก สั่งสอนไม่ดี มีลูกอกตัญญู ตระกูลมีลูกหลานนอกคอก ดังนั้นบิดาและอาจารย์จึงขอรับผิดไถ่โทษแทน ถ้าหากต่อไปตระกูลอื่นๆ มีบุคคลเช่นนี้เกิดขึ้นมาอีก หรือว่าจะต้องให้ผู้าุโสูงสุดและหัวหน้าตระกูลปลิดชีพตนเองต่อหน้าผู้คนเช่นนี้ด้วยเหมือนกัน?
“ข้าน้อยเสว่อิ่งผู้าุโสูงสุดของตระกูลเสว่ ตระกูลเสว่มีลูกหลานนอกคอกเช่นนี้ทางตระกูลรู้สึกละอายใจเป็อย่างมาก เมื่อครึ่งเดือนก่อนทางตระกูลได้ออกคำสั่งจับตายเสว่อู๋เหินไปแล้ว ต่อเื่นี้ตระกูลเสว่ยินดีใช้ป้ายคำสั่งโลหิตเทพาเพื่อลดทอนความโกรธแค้นของมวลชนที่มีต่อตระกูลเสว่ และตระกูลเสว่ให้คำมั่นว่าจะชดใช้ให้แก่ผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจากเื่ราวในครั้งนี้อย่างเต็มที่!”
ในขณะที่อารมณ์โกรธแค้นของทุกคนที่มีต่อตระกูลเสว่กำลังค่อยๆ ลดลงอยู่นั้น เสว่อิ่งที่นิ่งเงียบมาโดยตลอดพลันทำให้ทุกคนตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง
ตระกูลเสว่ถึงกับใช้ป้ายคำสั่งโลหิตเทพาเพื่อหักล้างความผิดของตระกูล ต้องเข้าใจว่าแผ่นป้ายคำสั่งโลหิตเทพามีเพียงแค่สามอันเท่านั้น เวลานี้ถูกใช้ติดต่อกันออกมาถึงสองอัน
หลงผี่ฟูรับเอาป้ายคำสั่งโลหิตเทพาที่เสว่อิ่งส่งมาพิจารณาตรวจสอบดู จากนั้นเริ่มทำการส่งกระแสเสียงปรึกษาหารืออย่างลับๆ กับเหล่าหัวหน้าตระกูลทั้งหลาย ผ่านไปชั่วครู่จึงได้พูดขึ้นอย่างเ็า
“หลังจากผ่านการปรึกษาหารือกับหัวหน้าตระกูลทั้งหลาย ตระกูลเสว่ได้ชดใช้ออกมาอย่างสาสมในความผิดที่ได้กระทำลงไปแล้ว และยังได้ใช้ป้ายคำสั่งโลหิตเทพาออกมาอีกด้วย ดังนั้นการพิจารณาตัดสินโทษของตระกูลเสว่ขอให้ยุติลงเพียงเท่านี้ ขอให้ทุกคนจดจำไว้เป็อุทาหรณ์ต่อไปอย่าได้ให้เกิดเหตุการณ์เื่ราวที่แม้แต่์และคนต่างก็เคียดแค้นเช่นนี้ขึ้นอีก!”
เมื่อได้ฟังที่หลงผี่ฟูพูดจบทั่วทั้งร่างของเสว่อิ่งผ่อนคลายลงราวกับยกูเาออกจากอก จากนั้นยิ้มอย่างขมขื่นออกมาพร้อมกับลดตัวเหาะลอยต่ำลงมากอดร่างไร้ิญญาของเสว่เฟยและเสว่เพียวโหรวแล้วเหาะลอยออกไปทางทิศเหนือ ไม่นานก็เลือนหายไปจากสายตาผู้คน
.................................
หลังเสร็จจากเื่ราวของตระกูลเสว่ หลงผี่ฟูหยิบแผ่นป้ายโลหิตเทพาของเย่เทียนหลงออกมาทันที เรียกรวมพลยอดฝีมือระดับสูงของเขตปกครองเทพาทั้งหมดเพื่อเตรียมตัวบุกไปยังเขตปกครองเทพปีศาจ แน่นอนว่าการเรียกรวมพลในครั้งนี้ไม่ได้มีลักษณะบีบบังคับใดๆ แต่เหล่ายอดฝีมือของเขตปกครองเทพาต่างล้วนให้ความสำคัญและความเคารพป้ายคำสั่งนี้กันทุกคน
เพราะป้ายคำสั่งโลหิตเทพาเป็สิ่งที่แสดงให้เห็นว่าผู้ที่นั้นได้ทำคุณประโยชน์อย่างใหญ่หลวงให้เขตปกครองเทพาถึงจะได้รับมอบป้ายไป ถ้าหากไม่มีใครตอบสนองต่อป้ายนี้ละก็ต่อไปจะมีใครที่ยอมเสียสละทำเพื่อเขตปกครองเทพาอีก? ตระกูลทั้งหลายต่างส่งยอดฝีมือมาเข้าร่วมการเรียกรวมพลในครั้งนี้กันมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งยอดฝีมือที่หลีกเร้นกายฝึกฝนและยอดฝีมือพเนจรที่ท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ ล้วนตอบสนองต่อป้ายคำสั่งการเรียกรวมพลในครั้งนี้ด้วยเช่นเดียวกัน
วันรุ่งขึ้น กองทัพล้างแค้นที่มีหลงผี่ฟูและเย่เทียนหลงเป็ผู้นำซึ่งประกอบไปด้วยผู้มีพลังฝีมือระดับขอบเขตปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นับสิบคนและระดับขอบเขตาาจักรพรรดิอีกร้อยกว่าคน กองทัพได้เดินทางออกจากเมืองัอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรเหาะลอยมุ่งหน้าบุกไปยังเขตปกครองเทพปีศาจ
ครั้งนี้เยาเสเป็ฝ่ายละเมิดข้อตกลงของทั้งสามเผ่าก่อน มาทำการแอบดักซุ่มโจมตีลูกหลานของเขตปกครองเทพาทีู่เาสุสานทวยเทพ ทำให้เย่ชิงหานนายน้อยเนื้อหอมซึ่งเป็วีรบุรุษเด็กหนุ่มของเขตปกครองเทพาถูกดูดเข้าไปภายในูเาสุสานทวยเทพ และยังเป็สาเหตุให้ผู้มีพลังฝีมือระดับขอบเขตาาจักรพรรดิของเขตปกครองเทพาหลายคนต้องได้รับาเ็สาหัส เขตปกครองเทพายกทัพออกไปในครั้งนี้มีเหตุผลข้ออ้างอย่างชัดเจนแถมยังมุ่งเน้นแก้แค้นเฉพาะเผ่าปีศาจราชสีห์ขนทองของเยาเสเพียงเท่านั้น
เหตุผลในการยกทัพไปปราบปรามในครั้งนี้ไม่เพียงสามารถขจัดความหวาดระแวงของปีศาจเผ่าอื่นๆ ทิ้งไปได้ ไม่มีข้ออ้างเหลือให้พวกปีศาจตาแก่ตายยากที่อยู่ภายในูเาเทพปีศาจเกิดความรู้สึกไม่พอใจขึ้นได้ อีกทั้งยังสามารถสังหารเผ่าปีศาจได้อย่างเต็มที่และยังเป็การแสดงพลังอำนาจของเขตปกครองเทพาให้ประจักษ์อีกด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว
กองทัพทั้งร้อยกว่าคนเหาะลอยไปอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าลักษณะทรงพลังน่าเกรงขาม เพียงไม่กี่วันก็เหาะลอยมาถึงยังเขตแดนเชื่อมต่อระหว่างเขตปกครองเทพปีศาจและเขตปกครองเทพา หลงผี่ฟูยิ่งไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาทำการออกคำสั่งให้หยุดอยู่กับที่ทำการพักผ่อนสามวันส่วนตนเองเหาะลอยเข้าไปภายในเขตปกครองเทพปีศาจเพียงคนเดียว เหาะลอยเข้าไปภายในเมืองปีศาจที่ใกล้ที่สุดเมืองหนึ่งจากนั้นส่งสารท้ารบพร้อมกับพูดอธิบายบอกเล่าความเป็มาของเื่ราวทั้งหมดออกไปครั้งหนึ่ง
จากนั้นจึงบอกว่าอีกสามวันนับจากนี้ยอดฝีมือของเขตปกครองเทพาจะบุกเข้ามาภายในเขตปกครองเทพปีศาจ ปีศาจเผ่าราชสีห์ขนทองทั้งหมดคือเป้าหมายของการมาในครั้งนี้ ปีศาจเผ่าอื่นๆ ถ้าหากไม่ยื่นมือเข้ามาขัดขวางกองทัพของเขตปกครองก็จะไม่โจมตี แต่ถ้ามีปีศาจเผ่าใดเข้ามาขัดขวางกองทัพของเขตปกครองเทพาจะถือว่าปีศาจเผ่านั้นๆ ประกาศท้ารบต่อกองทัพเขตปกครองเทพาในทันที
เมื่อสารท้ารบถูกส่งออกไปเขตปกครองเทพปีศาจพลันเกิดความสับสนวุ่นวายขึ้นมาทันที หัวหน้าเผ่าปีศาจทั้งสิบสองเผ่าใหญ่รีบรวมตัวกันที่เมืองปีศาจ์ที่ถือเป็เมืองศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าปีศาจในทันที เพียงแต่ว่าจ้าวปีศาจศักดิ์สิทธิ์อีกคนหนึ่งของเผ่าปีศาจเก็บตัวฝึกฝนอยู่ส่วนเยาเสก็ไม่โผล่หน้ามา ดังนั้นหัวหน้าเผ่าปีศาจทั้งหลายจึงตกลงกันว่ามองดูสถานการณ์ไปเรื่อยๆ อย่างนี้จะดีกว่า ในเมื่อเยาเสไม่ปรากฏตัวออกมาแล้วพวกเขาจะไปต้านทานกองทัพของเขตปกครองเทพาไว้ให้ทำไม? เพราะไม่ว่าอย่างไรเป้าหมายสังหารของกองทัพเขตปกครองเทพาไม่ใช่ประชาชนลูกหลานของเผ่าพันธุ์ตนเอง สิบกว่าปีมานี้ที่เยาเสขึ้นเป็จ้าวปีศาจศักดิ์สิทธิ์เผ่าราชสีห์ขนทองใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงรังแกคนเผ่าอื่นๆ ไปทั่ว แน่นอนว่าเวลานี้ไม่มีเผ่าใดที่อยากจะออกหน้ารับแทนพวกเขาแน่นอน
ผ่านไปสามวันกองทัพของเขตปกครองเทพาปรากฏตัวขึ้นภายในเขตปกครองเทพปีศาจจริงๆ และเป็อย่างที่หลงผี่ฟูพูดไว้เป้าหมายของการโจมตีเกิดขึ้นเฉพาะต่อผู้มีพลังฝีมือของเผ่าปีศาจราชสีห์ขนทองเพียงเท่านั้น ปีศาจเผ่าอื่นๆ หากไม่ขัดขวางหรือโจมตีใส่ก่อนพวกเขาก็จะไม่ฆ่ามั่วซั่ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเผ่าปีศาจราชสีห์ขนทองที่เป็พวกคนแก่ คนเจ็บ เด็ก คนพิการและพวกที่ไม่มีพลังฝีมือในการต่อสู้กองทัพของเขตปกครองเทพาก็จะไม่ลงมือด้วย
ปรากฏการณ์เช่นนี้ยิ่งทำให้หัวหน้าเผ่าปีศาจอีกทั้งสิบเอ็ดเผ่าวางใจนั่งอยู่บนูเาดูเสือกัดกันได้อย่างสบายใจยิ่งขึ้น ต่างรีบส่งข่าวให้คนของเผ่าตนเองที่อยู่ในเมืองต่างๆ อย่าได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวเหตุการณ์ต่อสู้ของเขตปกครองเทพาเป็อันขาด หาไม่แล้วผลลัพธ์ที่ตามมารับผิดชอบเอาเอง
กองทัพของเขตปกครองเทพาบุกไปทางไหนก็แหลกราบไปทางนั้น จากเขตรอบนอกบุกสังหารจนเข้ามาถึงข้างในไม่มีใครสามารถต้านทานเอาไว้ได้ ผู้มีพลังฝีมือระดับขอบเขตปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์นับสิบและระดับขอบเขตาาจักรพรรดินับร้อย ถือเป็การรวมเอาขุมกำลังรบที่แข็งแกร่งที่สุดของเขตปกครองเทพาไว้ด้วยกัน เผ่าปีศาจราชสีห์ขนทองแม้อยากที่จะต้านทานเพียงใดก็ต้านทานไม่ไหวต่างถอยร่นและแตกกระเจิงหลบหนีเอาชีวิตรอดกันอุตลุด เพียงไม่นานไฟาเริ่มลุกโชนขึ้นพร้อมกับควันไฟที่ลอยปกคลุมไปทั่วทั้งเขตปกครองเทพปีศาจ...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้