เมื่อเจียงเฉินแทงดาบเข้าไปในอกของหลิงอ้าว ทั่วทั้งลานกว้างเงียบกริบ ทุกๆคนในลานกว้างต่างเบิกตากว้างและกลั้นหายใจ ไม่อยากเชื่อในฉากที่พวกเขาเห็น
จากนั้นความโกลาหลได้บังเกิด
"์! ข้าเพิ่งเห็นอะไรไปนี่? เขาสังหารหลิงอ้าว เขาสังหารหลิงอ้าวจริงๆ!"
"ชายผู้นี้โเี้นัก หนานเป่ยเฉาได้ะโบอกให้เขาหยุด แต่เขาก็ยังสังหารหลิงอ้าว! เขาไม่แม้จะให้โอกาสหลิงอ้าวได้ยอมแพ้!นี่มันบ้าแล้ว!"
"โเี้เกินไปแล้ว! ข้าเติบโตมาจนถึงตอนนี้ และในที่สุดข้าได้พบเห็นคนที่โหดร้ายอย่างแท้จริง! บิดานับถือนัก"
"น่าตื่นเต้นจริงๆ! คนที่เป็หน้าตาของนิกายอัคคีผลาญฟ้าอย่างหลิงอ้าวถูกสังหารบนเวทีประลอง! นี่เป็การสูญเสียครั้งใหญ่ของนิกายอัคคีผลาญฟ้า! หากไม่มีสิ่งใดผิดพลาดในสิ่งที่เจียงเฉินทำก่อนหน้า หลิงอ้าว้าที่จะฆ่าเขา เขาจะไม่ให้เจียงเฉินรอดไปได้หากว่าตำแหน่งของพวกเขาเปลี่ยนกันล่ะ ั้แ่ที่เขาพยายามที่จะฆ่าเจียงเฉิน เจียงเฉินนั้นไม่สามารถที่จะฆ่าเขาได้งั้นรึ? นี่เป็การต่อสู้ระหว่างความเป็และความตาย เมื่อเ้าได้ลงประลอง เ้าต้องนำชีวิตมาเดิมพัน นอกจากนี้เจียงเฉินได้ล่วงเกินหนานเป่ยเฉาไปแล้ว และด้วยนิสัยของหนานเป่ยเฉา เขาไม่มีวันยกโทษให้เจียงเฉิน ดังนั้นไม่ว่าเขาจะสังหารหลิงอ้าวหรือไม่ เจียงเฉินก็ไม่สามารถเปลี่ยนโชคชะตาของเขาได้ เขามีความกล้าที่จะสังหารหลิงอ้าว ข้าล่ะชื่นชมเขาจริงๆ"
จตุรัสเริ่มเดือด ฉากนี่มันน่าตื่นเต้นมาก อัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งศิษย์สายนอกของนิกายอัคคีผลาญฟ้าได้ถูกสังหาร นี่เป็่เวลาที่น่าตื่นเต้นยิ่งนัก
ในตอนนั้นเอง มุมมองที่ทุกคนมองเจียงเฉินเปลี่ยนไปอีกครั้ง นอกเหนือจากการชื่นชมนับถือ ยังมีหวาดกลัว ชายผู้นี้โเี้อย่างน่าเหลือเชื่อ
ผู้ที่ยืนถัดจากเวทีประลอง ฮันหยาน หลี่หวู่ซวงและอี้ฉิงจื่อ ท่าทีของพวกเขาได้เปลี่ยนไป พวกเขาวางลำดับของเจียงเฉินไว้สูงในใจ โดยเฉพาะฮันหยานที่รู้สึกว่าเจียงเฉินสามารถสู้ได้สูสีกับหลิงอ้าว แต่ไม่เคยคิดว่าเจียงเฉินจะลงมือสังหารหลิงอ้าวได้รวดเร็วและโเี้ได้ถึงเพียงนี้
"เ้าหมอนี่ มีผู้ใดหนุนหลังอยู่กันแน่?"
ฮันหยานยิ้มอย่างขมขื่น ในที่สุดตอนนี้ฮันหยานก็ได้เห็นตัวตนแท้จริงของเจียงเฉิน ช่วยไม่ได้ที่เขาจะนึกถึงเื่ที่เกิดขึ้นที่ภัตตาคารหยินเยว่ หากมองถึงฉากนั้นก่อนหน้า แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปช่วยเจียงเฉินในวันนั้น เจียงเฉินก็สามารถที่จะช่วยเหลือตนเองได้
แน่นอนว่า หากาาปีศาจน้อยรู้ว่าเจียงเฉินได้ทำอะไรไว้หลังจากที่เขากลับออกไปแล้ว เขาคงกระอักเือย่างบ้าคลั่งเป็แน่
ในอีกด้านหนึ่ง หวงต้าเดินรอบๆด้วยความหยิ่งยโส และผิวปากใส่ผู้ที่ลงพนัน พวกเขาทั้งหมดหน้าทะมึนตอนนี้ พวกเขาหวังไว้ว่าจะจับหวงต้ามาแขวนไว้และถลกหนังมันทั้งเป็
"เ้าจะมีความสุขเื่อะไร? การแข่งขันยังไม่จบสักหน่อย เขาแค่สังหารหลิงอ้าวแค่นั้นเอง"
"ใช่แล้ว หลิงอ้าวไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับาาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวง เ้าหมาระยำเ้าจะพึงพอใจอะไรนักหนา! หลังจากเมื่อเ้าเด็กนั่นพ่ายแพ้ เ้าจะต้องคายเม็ดยามนุษย์หยวนออกมาทั้งหมด!"
เหล่าผู้ลงพนันต่างพูดอย่างดุร้าย
"แน่ใจรึ? เมื่อเ้าทั้งหมดมั่นใจแล้วล่ะก็ มาเริ่มพนันกันอีก! ครั้งนี้พวกเราจะพนันกันอัตราส่วน หนึ่งต่อร้อย"
หวงต้ายิ้มน่าเกลียดให้ผู้ชมและพูด
"ผู้ใด้าพนัน? รีบๆวางพนันตอนนี้เสีย! อัตราหนึ่งต่อร้อย! เ้าจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีกในอนาคตนะ"
เยี่ยนเฉินหยวี่ที่ยืนอยู่อีกด้านได้หัวเราะคิกคัก ความคิดชั่วร้ายของหมาตัวนี้ช่างไร้ยางอายเสียจริง
แต่แย่หน่อย ครั้งนี้ไม่ว่าหวงต้าจะพยายามผลักดันแค่ไหน ไม่มีใครหลงกลอีกแล้ว ทุกๆคนไม่ได้โง่ เมื่อพวกเขาได้เห็นถึงความสามารถของเจียงเฉิน ได้สูญเสียความมั่นใจในการพนันไป แม้แต่หลิงอ้าวยังถูกสังหาร มันยากที่จะบอกว่าาาปีศาจน้อยหรือหลี่หวู่ซวงสามารถที่จะเอาชนะเจียงเฉินได้
พวกเขาจะไม่ยอมโดนเ้าหมานี่หลอกอีก ไม่ต้องเอ่ยถึงอัตราส่วน หนึ่งต่อร้อย ถึงแม้ หนึ่งต่อพัน พวกเขาก็จะไม่ลงพนันอีก เ้าหมานี่ร้ายกาจยิ่งนัก
บนสนามประลอง หลิงอ้าวได้หยุดหายใจโดยสมบูรณ์ เจียงเฉินดึงดาบออกช้าๆและร่างของหลิงอ้าวร่วงหล่นลงมาจากลานประลอง อัจฉริยะแห่งยุคสมัยนี้ได้จบการเดินทางเพียงแค่นี้
ใบหน้าของหนานเป่ยเฉาซีดจากความกราดเกรี้ยว หน้าของเขาบิดเบี้ยวเขาได้ปลดปล่อยจิตสังหารใส่เจียงเฉิน
"เมื่อข้าบอกให้เ้าหยุด เ้าไม่ได้ยินคำข้ารึอย่างไร? เ้ากล้าดีอย่างไรที่ขัดคำสั่งของข้า?!"
เสียงของหนานเป่ยเฉาเย็นะเืส่งผลให้ทุกคนหนาวจนถึงไขสันหลัง ทุกๆคนสามารถบอกได้ว่าอัจฉริยะที่หายากนั้นสามารถพบได้ทุกร้อยปีได้จากไปแล้ว เมื่อครู่ ก่อนที่เจียงเฉินจะสังหารหลิงอ้าว หนานเป่ยเฉาได้ะโบอกเขาแล้ว ให้เขาหยุด
เจียงเฉินสะบัดดาบช้าๆเพื่อให้คราบเืที่ติดอยู่หลุดออก เขาได้จ้องหนานเป่ยเฉากลับไปอย่างไม่เกรงกลัว
"เหตุใดข้าต้องฟังเ้าด้วยล่ะ? เ้าสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงกฎการแข่งขันเองได้รึ? หลิงอ้าวไม่ได้ยอมแพ้ และตามกฏแล้ว ข้าสามารถที่จะสังหารเขาได้ มันเกี่ยวอันใดกับเ้า?"
สิ่งที่เจียงเฉินพูดทำให้หนานเป่ยเฉาพูดไม่ออก ถูกต้องแล้ว แม้เขาจะเป็บุคคลสำคัญที่สุดในหมู่ผู้จัดงาน เขายังคงไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงกฏหรือแทรกแซงได้ หลิงอ้าวไม่ได้ยอมแพ้ ดังนั้นเจียงเฉินจึงมีเหตุอันควรที่จะสังหารเขา
"เจียงเฉินถูกแล้ว หนานเป่ยเฉา การแข่งขันประจำแคว้นฉีนี่โปร่งใสและยุติธรรมต่อทุกคน เ้าไม่สามารถที่จะห้ามไม่ให้สังหารหลิงอ้าวได้"
กวนอี้หยุนเปิดปากพูดออกมา แม้ว่าเขาจะไม่สามารถสู้หนานเป่ยเฉาได้ ในฐานะหน้าตาของนิกายเซวียนอี้ เขายังมีความกล้าที่จะพูดออกมาอย่างมาก
"ประเสริฐ งั้นเริ่มการแข่งขันต่อได้!"
หนานเป่ยเฉาพูดอย่างไม่แยแส เขาไม่แม้จะมองไปยังเจียงเฉินเป็ครั้งที่สอง แต่ทุกคนสามารถบอกได้ว่าหนานเป่ยเฉาโกรธจริงๆในตอนนั้น หลังจากจบการแข่งขัน เขาจะต้องแก้แค้นกับเจียงเฉินแน่
เจียงเฉินหันกลับและะโออกจากเวทีประลอง ศิษย์จากนิกายอัคคีผลาญฟ้าได้วิ่งเข้าไปยังเวทีประลองนำร่างของหลิงอ้าวออกไป เมื่อเหล่าศิษย์ได้ออกจากเวทีแล้วพวกเขาหันมามองเจียงเฉินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
วันนี้นิกายอัคคีผลาญฟ้าได้พบกับความสูญเสียอันใหญ่หลวง หลิงอ้าวเป็ผู้มีพร์ และไม่นานเขาก็จะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์และได้เข้าเป็ศิษย์ฝ่ายใน แม้ว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จเทียบเท่าหนานเป่ยเฉา อย่างน้อยเขาก็จะเป็คนสำคัญของภายในนิกายของเขา คนที่เป็อัจฉริยะทั่วๆไปไม่สามารถที่จะเทียบกับเขาได้ หากไม่กล่าวหยาบคาย อัจฉริยะแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายสิบคนไม่สำคัญเท่ากับหลิงอ้าวแห่งนิกายอัคคีผลาญฟ้า
เมื่อการต่อสู้ได้มาถึงจุดตรงนี้ มันจะถือว่าเป็คู่หลักของการแข่งขันนี้ เหล่าอัจฉริยะทั่วไปต่างตกรอบกันหมดแล้ว และที่เหลือคือยอดเยี่ยมที่สุดในหมู่ยอดเยี่ยมที่สุด อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ
ด้านล่างเวทีการประลอง เหลืออยู่สี่คน เจียงเฉิน ฮันหยาน หลี่หวู่ซวงและอี้ฉิงจื่อ
การยืนเรียงกันนี่ทำให้ผู้คนตื่นเต้น ในเวลาเดียวกัน มันยังทำให้บางคนถอนหายใจออกมา ตามการคาดหมายของทุกคน ผู้ที่ยืนอยู่ตอนนี้ควรจะเป็ หลิงอ้าวและอัจฉริยะอีกสามคน อย่างไรก็ตามหลิงอ้าวได้ตายไปแล้วและได้แทนที่ด้วยม้ามืด สำหรับนิกายใหญ่ทั้งสี่นี่เป็การตบหน้าพวกเขาชัดๆ
"เริ่มการจับคู่ประลองต่อ"
หนานเป่ยเฉาได้โบกมือของเขาและโยนแผ่นไม้ออกมาสี่แผ่น ้าแผ่นมีเขียน 'หนึ่ง สอง' ทั้งสี่ได้หยิบแผ่นขึ้นมา เจียงเฉินหันแผ่นมาดู และ้าแผ่นพิมพ์นั้นเขียนว่า 'หนึ่ง'
ทั้งสองคนได้ะโขึ้นเวทีประลองสนามแรกพร้อมๆกัน ทั้งสองคนนี้คือเจียงเฉินที่สวมชุดสีขาว และอี้ชิงจื่อที่สวมชุดที่แทบไม่ปิดบังร่างกายของนาง อี้ฉิงจื่อยั่วยวนใจนัก และทุกๆการเคลื่อนไหวของนางเพียงพอที่จะทำให้ใจพวกเขาถอนตัวลำบาก
เจียงเฉินและอี้ฉิงจื่อจับได้หมายเลขเดียวกัน โดยทั่วไปแล้ว าาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวงผู้ที่เป็ปรปักษ์กันเป็เวลายาวนานจับได้หมายเลขเดียวกัน พวกเขาได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเวทีประลองที่สองตอนนี้
"มีสิ่งที่น่าตื่นเต้นกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ทั้งสี่ไม่ใช่ผู้ที่สามารถจะจัดการได้อย่างง่ายดาย! โดยเฉพาะาาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวง ทั้งคู่ทรงพลังมากและมีไพ่ตายซ่อนอยู่ นี่มันน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆนะนี่!"
ทุกๆคนต่างเร่าร้อนอย่างแท้จริง หลายๆคนมาที่นี่เพื่อมาชมการแข่งขันระหว่างาาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวง และตอนนี้พวกเขากำลังที่จะต่อสู้ นี่เป็การต่อสู้ในหมู่ั
"พวกเ้าคิดว่าผู้ใดจะเป็ผู้ชนะ?"
"าาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวงต่างมีความสามารถของตัวเอง มันยากที่จะบอกว่าผู้ใดจะชนะ...แต่สาวน้อยอี้ฉิงจื่อนั้นไม่ใช่คู่มือของเจียงเฉินหรอก! ที่สำคัญที่สุดคืออี้ฉิงจื่ออยู่ระดับเดียวกับหลิงอ้าว และเจียงเฉินสามารถที่จะสังหารหลิงอ้าวได้ไม่ยากเย็น ข้ามั่นใจว่าเขาสามารถสังหารอี้ฉิงจื่อได้เช่นกัน"
"มันยากที่จะพูดนะ ทักษะมนต์เสน่ห์ของหุบเขาสุขสันต์ไร้เทียมทานในโลก!มันดูแก่เกินที่จะพูดว่าเหล่าวีรบุรุษมักจะดึงดูดสาวงาม และทักษะมนต์เสน่ห์ของอี้ฉิงจื่อและความสามารถของนางทำให้สับสนได้นั้นไม่ใช่สิ่งที่บุรุษทั่วไปสามารถที่จะขัดขืนได้"
การพูดคุยสามารถได้ยินทุกๆที่ ในตอนนี้ คู่ต่อสู้ที่ทุกคนต่างเฝ้ารอกำลังจะเริ่มต้นขึ้น การต่อสู้ระหว่างอัจฉริยะที่ทรงพลัง การต่อสู้ที่จะทำให้เหล่าผู้ชมลุ้นระทึกจนกลั้นหายใจ
ในสนามประลองแรก อี้ฉิงจื่อได้ยืนด้านตรงข้ามเจียงเฉิน ร่างของนางดูอ่อนนุ่มและโค้งเว้าได้รูป ราวกับว่าแทบไม่มีกระดูกในร่างกายของนาง ดวงตาที่ยั่วยวนได้จับจ้องไปที่เจียงเฉิน นางมองสำรวจเขาั้แ่ล่างจรดบน ในครู่ถัดมา อี้ฉิงจื่ออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูดกับเจียงเฉิน
"พี่ชายเจียงมีความสามารถล้ำเลิศ ฉิงจื่อนับถือ! ข้าขอยอมแพ้!"
อี้ชิงจื่อยอมรับความพ่ายแพ้ทันทีก่อนที่การแข่งขันจะเริ่มต้นขึ้น มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทุกๆคนต่างประหลาดใจ
"เกิดสิ่งใดขึ้น? เหตุใดอี้ฉิงจื่อถึงได้ยอมรับความพ่ายแพ้ในทันที? นางยังไม่ทันได้ขยับมือด้วยซ้ำ?"
"เจียงเฉินใช้เล่ห์กลอันใดกัน? แม้แต่อัจฉริยะจากหุบเขาสุขสันต์ยังยอมแพ้ในทันที!"
ความวุ่นวายได้บังเกิดขึ้นที่ลานประลองอีกครา หลายๆคนไม่เข้าใจถึงสาเหตุเื้ัของการยอมแพ้ของอี้ฉิงจื่อถึงแม้ว่าอี้ฉิงจื่อจะอ่อนแอ แต่นางไม่น่าจะยอมแพ้ก่อนที่การแข่งขันเริ่มต้น
เจียงเฉินประสานมือต่ออี้ชิงจื่อพร้อมเผยรอยยิ้มบาง ผู้อื่นอาจไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงยอมแพ้แต่เขารู้
อี้ฉิงจื่อไม่ได้ยอมแพ้ก่อนที่จะพยายามสู้ เมื่อนางลงมาถึงเวทีประลอง นางได้ใช้ทักษะมนต์เสน่ห์ต่อเจียงเฉินทันที พยายามที่จะทำให้เขาสับสน แต่นางไม่เคยคาดคิดว่าทักษะมนต์เสน่ห์ของนางจะไร้ผลกับเจียงเฉิน ศักยภาพของเจียงเฉินเหนือกว่าที่นางจินตนาการไว้
และนี่คือสาเหตุที่แท้จริงว่าเหตุใดอี้ฉิงจื่อถึงได้ยอมแพ้ พละกำลังในการต่อสู้ของนางพอๆกับหลิงอ้าวและสิ่งเดียวที่ช่วยให้นางสามารถที่จะเอาชนะได้ คือทักษะมนต์เสน่ห์ หากทักษะมนต์เสน่ห์ของนางไร้ประโยชน์ จึงไม่มีเหตุผลที่ต้องสู้ต่อ
นอกจากนั้นอี้ฉิงจื่อได้เห็นถึงวิธีการของเจียงเฉินแล้ว เขาไม่ใช่คนที่จะปรานีเนื่องจากนางเป็เด็กสาว หากเขาได้สังหารนางในการต่อสู้ มันไม่คุ้มเสีย
"ฮิฮิ พี่เจียงเป็คนที่พิเศษจริงๆ! หากว่าเ้ามีเวลาในภายหน้า สามารถมาหาน้องสาวคนนี้ได้ที่หุบเขาสุขสันต์นะ! ไม่ว่าท่านจะขอเื่อันใด น้องสาวคนนี้จะสนองให้!"
อี้ฉิงจื่อหัวเราะคิกคักและะโลงจากเวทีประลอง คำพูดของนางเป็การยั่วยวนอย่างเปิดเผย
นางได้ยอมแพ้ง่ายๆ นางมีความสุขด้วยซ้ำไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย บางทีอาจจะมีเพียงแค่หุบเขาสุขสันต์ที่สามารถทำเช่นนี้ได้
เจียงเฉินไม่มองไปยังอี้ชิงจื่อเป็ครั้งที่สอง นางเป็เพียงแค่ผู้หญิงเกรดต่ำ เขาไม่เคยมองมากกว่าครั้งหนึ่ง เมื่อเทียบกับเยี่ยนเฉินหยวี่ เหล่าหญิงสาวจากหุบเขาสุขสันต์เป็เพียงแก่ไก่ป่า
"บัดซบ! อย่าบอกนะว่าเจียงเฉินจะขึ้นเป็อันดับหนึ่ง?! ข้าวางพนันเม็ดยามนุษย์หยวนกว่าสองร้อยเม็ด...บัดซบ! ข้าโดนไอ้หมาระยำนั่นหลอกเอาได้!"
"ข้าคิดว่าเจียงเฉินมีโอกาสชนะในรอบต่อไปอย่างต่ำแปดในสิบส่วน! ในการต่อสู้ระหว่างาาปีศาจน้อยและหลี่หวู่ซวงทั้งคู่จะจบลงด้วยการาเ็แน่นอน และไม่ว่าผู้ใดจะชนะ พละกำลังในการต่อสู่ตกลงอย่างมาก และเขาไม่สามารถที่จะสู้กับเจียงเฉินที่อยู่สภาพดีที่สุดได้"
"บัดซบ! ข้าโดนไอ้หมาโง่นั่นหลอก! ข้าหวังว่าคงจะมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นนะ หากไม่ ข้าได้สูญเสียครั้งใหญ่แน่"
เหล่าคนที่พนันกับหวงต้าต่างอารมณ์เสียและอยากที่จะเอาหัวโขกกับพื้น
