“เซวียนเซวียน บนเขาอันตรายเกินไป เ้าอย่าขึ้นไปเด็ดขาด จื่อเฉินเองก็ได้รับาเ็ทีู่เาชางเยี่ยนเช่นกัน” จิ่นเซวียนจะขึ้นเขา เฉินซื่อจึงร้อนใจ รีบห้ามนางไว้
“เซวียนเซวียน เ้าฟังพวกเรานะ พวกเราจนหน่อยก็มิเป็ไร พวกเ้าอย่าไปเสี่ยงอันตรายเลย” ซย่าตงชิงเองก็มิอยากให้จิ่นเซวียนไปทีู่เาชางเยี่ยนเช่นกัน สำหรับพวกเขาบ้านซ่ง ูเาชางเยี่ยนเป็สถานที่ต้องห้าม
“พี่ตงชิง พี่สะใภ้ใหญ่ พี่สะใภ้สาม พวกเรามิได้ขึ้นไปบนูเา เพียงแค่ขุดสมุนไพรอยู่บริเวณตีนูเาเท่านั้นเ้าค่ะ ข้ารู้จักสมุนไพรหลายชนิด สามารถพบได้ทั่วไปในหมู่บ้านของพวกเราและพวกมันขึ้นอยู่ทุกที่เ้าค่ะ” จิ่นเซวียนคิดว่าจะขุดผู่กงอิง[1] ต้นแปลนทิน[2] ป่านหลานเกิน[3] กิมจี่เช่า[4] สมุนไพรธรรมดา สามารถพบได้บ่อยทั้งสี่ชนิด นางสังเกตเห็นว่าหมู่บ้านสกุลซย่าและหมู่บ้านสกุลโจวต่างก็มีสมุนไพรประเภทนี้แต่มิมีผู้ใดสนใจ
นี่เป็โอกาสทองในการทำธุรกิจ โดยเฉพาะกิมจี่เช่า มันคือยาดีในการรักษาโรคนิ่วในไต ชาติก่อนนางป่วยเป็โรคนิ่วในไต นางก็ขับนิ่วออกด้วยการดื่มกิมจี่เช่า มิเช่นนั้นหากนางใช้เลเซอร์รักษา อาจจะทำให้ท่อปัสสาวะอุดตันได้
“เซวียนเซวียน เ้าอย่าล้อเล่นเลย หมู่บ้านของพวกเรามีสมุนไพรที่ใดกัน หากมีก็คงถูกขุดไปขายจนหมดแล้ว” เฉินซื่อคิดว่าจิ่นเซวียนล้อพวกนางเล่น พวกนางมิเคยพบเห็นสมุนไพรในหมู่บ้านสกุลโจวมาก่อน
“พวกท่านตามข้ามา ข้าพบสมุนไพรสามชนิดอยู่ที่ถนนหน้าบ้านเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนอยากแสดงให้พวกเฉินซื่อเห็นว่านางมิได้โกหก
หลังจากนั้นไม่นาน จิ่นเซวียนก็พาพวกเฉินซื่อมาที่หน้าประตูบ้าน นางใช้มือดึงต้นแปลนทินและผู่กงอิงขึ้นมาอย่างละต้น “สมุนไพรดอกบานสีเหลืองชื่อว่าผู่กงอิน มันมีคุณค่าทางยาสูงมาก และสามารถนำไปผัดกินได้ มีประโยชน์ยิ่งนัก โดยเฉพาะกับโรคภายในของผู้หญิง ผู้คนส่วนใหญ่มิให้ความสำคัญกับมัน ทั้งที่ความจริงแล้วมันเป็ของล้ำค่ายิ่งนักเ้าค่ะ”
“ภรรยา ข้ามิรู้จักสมุนไพรนี้จริงๆ เ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่ามันมีสรรพคุณอย่างไร?”
ซ่งจื่อเฉินรู้จักผู่กงอิง แต่เขาจงใจถามจิ่นเซวียนว่ามันมีประโยชน์อย่างไร
“ผู่กงอิง หรือที่รู้จักกันอีกชื่อว่าผอผอติง มีสรรพคุณช่วยดับร้อน ถอนพิษ ลดอาการบวม บำรุงความงาม เสริมสร้างม้ามและตับ เมื่อทานคู่กับถั่วแดงจะมีฤทธิ์ขับความชื้นและขจัดพิษ”
“มีสมบัติอยู่หน้าบ้านจริงๆ ด้วย!”
เมื่อเห็นจิ่นเซวียนอธิบายอย่างน่าฟังและมีเหตุมีผล พวกเฉินซื่อก็รู้สึกนับถือนางยิ่งนัก
จากนั้นจิ่นเซวียนก็เด็ดกิมจี่เช่ากับต้นแปลนทินสองสามต้น และบอกให้พวกเฉินซื่อขุดสมุนไพรสามชนิดนี้ขึ้นมาเยอะๆ จะนำไปแลกเงินได้
ความจริงแล้วสมุนไพรพวกนี้ทำเงินได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่จิ่นเซวียนคิดไปไกลกว่านั้น
“พี่สะใภ้ใหญ่ สมุนไพรพวกนี้อาจจะดูธรรมดา แต่มีประโยชน์ยิ่งนัก หากพวกท่านมิอยากขุดเองก็ไปเรียกให้พวกชาวบ้านมาขุดแทน พวกเราเอากำไรส่วนต่างก็พอเ้าค่ะ ความจริงแล้วข้าอยากขายสูตรยา ข้ามีสูตรอาหารบำรุงของสมุนไพรพวกนี้ทั้งหมด ข้ารับรองว่าจะมิเอาเงินขายสมุนไพรพวกนี้จากพวกท่านเลยเ้าค่ะ”
“ให้พวกเราขุดเองเถิด หากให้ผู้อื่นมาขุดแทน สมุนไพรพวกนี้ก็มิเหลือให้พวกเราขุดแล้ว” เฉินซื่อได้ยินว่าการขุดสมุนไพรทำเงินได้ นางจึงอยากทำเอง
“พี่สะใภ้ใหญ่ ธุรกิจทำกำไรที่แท้จริงของครอบครัวรออยู่ในวันข้างหน้า สมุนไพรพวกนี้ให้ชาวบ้านขุดแทน จะเป็การช่วยเหลือพวกเขาเ้าค่ะ” จิ่นเซวียนอยากดึงชาวบ้านมาเป็พวกเลยให้พวกเขาได้เงินส่วนนี้ไปก่อน
“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเชื่อในความสามารถของพวกเราสามีภรรยาเถิดขอรับ ตราบใดที่พวกท่านเอาใจอยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเรา พวกเรารับรองว่าพวกท่านจะมีชีวิตที่ดีขึ้นขอรับ” ซ่งจื่อเฉินเห็นด้วยกับจิ่นเซวียน สิ่งที่พวกเขา้าคือแรงสนับสนุนของชาวบ้าน มิใช่กำไรเล็กน้อย
“พวกเราฟังเ้า” เฉินซื่อคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจฟังแผนของจิ่นเซวียน ขอเพียงมีชีวิตที่ดี พวกเขาทนลำบากได้ทุกอย่าง
“ในเมื่อพวกท่านเห็นด้วยกับความคิดของข้า เช่นนั้นก็ให้พวกชาวบ้านมาขุดสมุนไพรพวกนี้ไปเถิด อาเฉวียน อาฉี พี่สะใภ้ใหญ่ พวกท่านรับผิดชอบสอนชาวบ้านจำแนกชนิดของสมุนไพร จากนั้นข้าจะรับซื้อมันในราคาหกเหวินต่อจิน ส่วนกิมจี่เช่าราคาแพงหน่อย ข้ารับซื้อในราคาจินละแปดเหวิน” จิ่นเซวียนประเมินราคาในใจ แล้วค่อยตั้งราคานี้ นางได้กำไรสามสี่เหวินก็เพียงพอแล้ว
“ราคานี้สูงไปหรือไม่” พานซื่อคิดว่าจิ่นเซวียนตั้งราคาสูงเกินไป เงินสามเหวินเท่ากับข้าวซ้อมมือหนึ่งถัง สมุนไพรหนึ่งจินซื้อข้าวซ้อมมือได้ถึงสองถังเช่นนี้ ทุกคนยอมมาขุดแน่
ขุดวัดละสิบจิน พวกเขาก็ได้เงินไปหกสิบเหวิน เท่ากับค่าแรงงานชั่วคราวสามถึงสี่วันของพวกเขา
“ราคานี้ถือว่ามิสูงขอรับ เซวียนเซวียนทำเช่นนี้ก็เพื่อสร้างชื่อเสียงและบารมีของพวกเราตระกูลซ่ง เวลานี้ตำแหน่งหลี่เจิ้งว่างอยู่ หากพวกเราทำตัวดี มีความสามารถพาหมู่บ้านร่ำรวยได้ บางทีตำแหน่งหลี่เจิ้งอาจจะตกเป็ของพวกเราขอรับ” ซ่งจื่อเฉินอยากให้พี่สะใภ้ทั้งสามของเขามองผลประโยชน์ระยะยาว อย่าได้ทิ้งหลักพื้นฐานความเป็มนุษย์เพื่อกำไรเล็กๆ น้อยๆ
“หากท่านพ่อได้เป็หลี่เจิ้งก็คงดีเ้าค่ะ” ซ่งเป่าจูคาดหวังมาก เมื่อนางได้ยินซ่งจื่อเฉินพูดเช่นนี้
“เป่าจู เป็หลี่เจิ้งมิใช่เพื่อให้ได้เงินจากราชสำนัก แม้ตำแหน่งหลี่เจิ้งจะเล็ก แต่มีความสำคัญยิ่งนัก ผู้ที่นั่งตำแหน่งนั้นได้ ต้องมีความสามารถพาคนในหมู่บ้านร่ำรวย หากหลี่เจิ้งละเลยความเป็ความตายของชาวบ้าน เพื่อประโยชน์ส่วนตน จะถูกผู้คนเกลียดชัง”
จิ่นเซวียนพยายามพาซ่งเป่าจูไปในทางที่ดี อยากให้นางกลายเป็คนซื่อตรง ใจดีและมีหลักการ
แน่นอนว่าเมื่อเกิดเป็คนมิควรใจดีเกินไป จิตใจดีเกินไปจะถูกคนอื่นรังแกได้ง่าย ต้องรู้จักแยกแยะด้วย
ซ่งเป่าจูถามจิ่นเซวียนอย่างเป็มิตรว่า พวกนางจะขึ้นเขาไปหาขุมทรัพย์อยู่หรือไม่ จิ่นเซวียนตอบนางว่าแน่นอนว่าต้องไป แต่พาซ่งเป่าจูไปด้วยมิได้ เพราะนางมิเป็วรยุทธ์ ไปแล้วได้แต่เป็ตัวถ่วงของพวกเขา
“อาสะใภ้ห้า ข้าจะไปเป็เพื่อนพวกท่าน ข้าเป็วรยุทธ์ มิกลัวลำบากขอรับ” ซ่งเฉวียนอยากไปผจญภัยกับจิ่นเซวียนและซ่งจื่อเฉิน
“ได้ ข้าจะพาเ้าไปด้วย” จิ่นเซวียนพยักหน้ารับคำขอของซ่งเฉวียน
ซ่งจื่อเฉินเรียกทุกคนให้เข้าไปพักผ่อน แล้วค่อยไปลุยทำงานต่อคราหลัง
.....
“ภรรยา เ้ามิได้บอกว่าจะเสนองานให้พวกพี่ใหญ่ว่านหรือ?มิสู้ให้พวกเขามาขุดสมุนไพรในหมู่บ้านของพวกเราก่อนเล่า” จิ่นเซวียนกับซ่งจื่อเฉินเดินกลับมาถึงเรือนโม่อวิ้นเซวียน ซ่งจื่อเฉินก็นึกถึงพวกว่านหย่งจวินได้ทันที เขาวางแผนจะใช้ผู้ที่มีความสามารถให้เหมาะสม
“เช่นนั้นท่านนำไปที่บ้านซู่ซู่ก่อน ข้าจะพักครู่หนึ่ง” จิ่นเซวียนมิอยากออกไปบ้านของอิ่นซู่ซู่แล้ว นางอยากนอนพักผ่อน
“วันนี้เ้าเหนื่อยแย่แล้ว พวกเราค่อยขึ้นเขาวันอื่นดีหรือไม่” ซ่งจื่อเฉินลูบแก้มของจิ่นเซวียนอย่างปวดใจ เขามิอยากให้นางทุ่มเทสุดชีวิตถึงเพียงนี้ พวกเขาเพิ่งแต่งงานกัน ตามหลักแล้วควรพักผ่อนให้เต็มที่ แต่นางกลับวิ่งวุ่นเพื่อเขา ทั้งยังนำเงินที่นางหามาให้เขาอีกด้วย ภรรยาที่งดงามและห่วงครอบครัวเช่นนี้ หาได้ยากยิ่งนัก
ได้พบนางถือเป็บุญที่สั่งสมมาทั้งหมดในชีวิตของเขา
“มิเป็ไร อย่างไรพวกเราก็ว่างกันอยู่แล้ว ข้ามิเหนื่อย ข้าแค่ง่วงนอนนิดหน่อย” นอนกลางวันมีความสำคัญต่อการฟื้นฟูอวัยวะภายในมาก ในชาติก่อนนางเคยชินกับการนอนทุกๆ เที่ยงวัน วันละยี่สิบนาที แต่ยุคโบราณมิมีตารางเวลา นางจึงต้องคำนวณเอง
“ท่านอาห้า พวกท่านแม่กลับไปนอนพักแล้ว ท่านจะไปที่ใดหรือเ้าคะ?” ซ่งจื่อเฉินเดินมาที่ลานหน้าบ้าน ซ่งหยวนหยวนกำลังรับลมอยู่ใต้ต้นไม้ นางมิกล้าหลับ เพราะก่อนหน้านี้นางถูกท่านย่าวางยาจนเกือบเสียการใหญ่ หากมิได้ท่านอาห้ากลับมา นางคงมิรู้จะทำอย่างไร
“ข้าจะไปหาท่านปู่ของเ้า หากเ้ากลัวคนนอกจะเข้าบ้านมาขโมยของก็ปิดประตูใหญ่ไปเสีย รอให้พวกเรากลับมา เ้าค่อยเปิดออก” ซ่งจื่อเฉินกำชับไม่กี่คำ และออกไปที่บ้านของอิ่นซู่ซู่
เชิงอรรถ
[1] ผู่กงอิง หมายถึง ยาจีนชนิดหนึ่ง ใช้เป็ยาถอนพิษ ดับร้อน ลดอาการบวม ปอดอักเสบ (ปวดบวม) ต่อมน้ำเหลืองอักเสบและถุงน้ำดีอักเสบ ช่วยสลายตุ่มก้อนแลขับปัสสาวะ
[2] ต้นแปลนทิน หมายถึง มีสรรพคุณช่วยรักษาได้หลายอย่าง ช่วยต้านการอักเสบ รักษาาแ รักาวัณโรค โรคหวัด ช่วยลมเสมหะ
[3] ป่านหลานเกิน หมายถึง มีรสขมและเย็นมาก เข้าสู่เส้นลมปราณปอด กระเพาะอาหาร หัวใจและตับ ช่วยขับความร้อน ขจัดพิษ ช่วยให้เืเย็นลง บรรเทาอาการเจ็บคอ
[4] กิมจี่เช่า หมายถึง สมุนไพรจีนชนิดหนึ่งมีสรรพคุณ ใช้ขับปัสสาวะ ขับนิ่ว ล้างพิษ ลดบวม มีรสหวาน จืดและเย็นเล็กน้อย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้