แสงแดดส่องแยงตาเป็สัญญาณบอกว่าวันใหม่ได้เริ่มต้นแล้ว...
เจษอานันบิดี้เีก่อนยืนเต็มร่างโปร่งสูง แล้วสวมชุดคลุมลงมาจากชั้นสองของบ้าน บ้านหมายเลย 8 สุดหรูที่เขาซื้อมาเพื่อ
พำนักระหว่างการเรียน ป.โท
"อรุณสวัสดิ์ครับ คุณชาย อาหารเช้าพร้อมแล้วครับ" ป้อง ชายหนุ่มสูงผิวสองสี ผู้ซึ่งดูแลและรับใช้รายละเอียดทุกอย่างที่คุณชาย
เจษ สั่ง ไม่ว่าจะทำกับข้าวรวมไปถึงเื่การเป็คนขับรถ
"วันนี้นายทำอะไรให้ฉันกินบ้างล่ะ" คุณชายพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ไข่ข้น ฮอตด็อก และเบคอนแบบกรอบๆ ที่คุณชายชอบครับ" เขาตอบพร้อมขยับพนักเก้าอี้ออกให้
"อืมมมม ฉันชอบกินเบคอนทอดกรอบมากจริงๆ มันช่างเป็อาหารอะไรที่ฟ้าประทานมาเทือกๆ นั้น" ป้องได้รินกาแฟ
เตรียมไว้ด้วยเพราะคุณชายของเขาชอบดื่มกาแฟทุกเช้า
"เปิดทีวีหน่อยสิป้อง ฉันอยากดูข่าวหน่อย" เจษสั่งพร้อมจิบกาแฟไปด้วย
"ได้ครับ" เขาหยิบรีโมตมากดช่อง BCC ตรงเวลาการเล่าข่าวที่เป็ประเด็นที่สังคมให้ความสนใจ
"เกิดคดีฆาตกรรมอุกอาจในบ้านพักปล่อยเช่าแบบ airbnb พบศพผู้ตายจมไปกับกองเื สภาพกลิ่นศพเน่าเหม็น คาดว่า
น่าจะตายมาได้ 2 วันแล้ว ภายหลังทราบชื่อผู้ตายคือนาง มาเรีย เบซิล อายุ 64 ปี มาจากประเทศโรมาเนีย... "
"สภาพในอังกฤษไม่ปลอดภัยอีกแล้ว ข่าวฆ่ากันตายทุกวัน น่าสลดใจจริง ฉันไม่อยากจะคิดเลยถ้าเื่แบบนี้เกิดขึ้นกับคน
ที่ฉันรู้จัก แล้วฉันจะทำใจได้หรือป่าว" ชายผู้นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกล่าวออกมาเชิงอยากคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนที่
เพิ่งดูข่าวนี้พร้อมๆ กัน
"ผมว่าเป็ใครก็คงทำใจไม่ได้ทั้งนั้นหรอกครับ คุณชาย แต่เวลาจะช่วยให้เราลืมเลื่อนความเ็ปนั้นเอง"
"อืมมม ถ้าเป็ฉันก็คงแค้นและจะต้องตามสืบให้ได้ว่าใครเป็ฆาตกรกันแน่และทำไปเพื่ออะไร"
พูดจบเขาก็วางถ้วยกาแฟลงก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำ เขาชโลมฟองครีมฟูฟ่องบริเวณหนวดและเคราแล้วโกนออกอย่างสะอาด
เกลี้ยงเกลา เซ็ตทรงผมให้เหมาะกับรูปหน้า พร้อมฉีดน้ำหอม Creed ก่อนสวมเสื้อโค้ชคลุมทับ
แผนวันนี้ของเจษอานันคือไปสมัครคอร์สเรียนอินทีเรียนระยะสั้น 6 เดือน ที่ Academy of Interior Design
กริ๊ง....กริ๊ง...กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นประหนึ่งจิ้งจกร้องทัก ชายร่างสูงที่กำลังก้าวลงบันไดได้หยุดชะงัก แล้วหันไป
มองตามเสียง แล้วพบว่าผู้ดูแลกำลังจะรับโทรศัพท์ดังคาด
"หยุด! ไม่ต้องรับ เดี๋ยวฉันลงไปรับเอง" ว่าแล้วเขาก็รีบวิ่งลงจากบันไดตรงดิ่งไปที่โทรศัพท์นั้น
"เจษ...เจษใช่ไหมลูก" เสียงสั่นเครือพร้อมสะอึกที่เดาได้ไม่ยากว่าคู่สนทนากำลังร้องไห้เสียใจ และการโทรมาในครั้งนี้
มันไม่ใช่เื่ที่คนรับสายอยากจะฟังสักเท่าไหร่เป็แน่
"ครับคุณแม่ ผมเอง ทำไมเสียงคุณแม่เป็แบบนั้น มีเื่อะไรเกิดขึ้นหรอครับ" เขาพูดเน้นประโยคสุดท้าย
"คุณหญิงป้าตายแล้วนะลูก ฮือๆๆๆ"
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้