ว่ากันว่าสนามรบนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงนิสัยของผู้คนได้จากหน้ามือเป็หลังมือจากจิตใจที่อ่อนโยนกลับกลายเป็โเี้ จากคนที่ยึดถือคุณธรรมอาจเปลี่ยนแปลงไปกลายเป็คนชั่วช้าสามาน สนามรบนั้นคือสถานที่ผู้คนสามารถปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบของตนเองได้อย่างแท้จริงการกระทำตัวที่ชั่วช้านั้นเป็เื่ที่สุดแสนจะธรรมดาภายในสถานที่แห่งนี้ ผู้ที่โอนโยนและอ่อนต่อโลกนั้นมีแต่ถูกเหยียบย่ำแล้วก็ตายลงไป คุณเหลียงั้แ่มาใช้ชีวิตภายในสถานที่แห่งนี้นั้นทำให้ตัวของเขาค้นพบกับสัจธรรมแห่งชีวิตตั้งมากมาย
“อย่านะ นี่มันคือของดูต่างหน้าของลูกเมียข้า เอาคืนข้ามา แคล๊ก แคล๊ก” ผู้ที่นอนส่งเสียงร้องโหยหวนอยู่กลางสนามรบนั้นมันคือทหารของฝ่ายศัตรูมันส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าเวทนาในยามนี้นั้นตัวของมันกำลังเอามือกุมสร้อยคอของตนอย่างรัดแน่นนี่ถือสิ่งของแทนใจที่เมียของมันได้มอบให้ไว้สวมไว้กับคอ สภาพอาการของมันในยามนี้นั้นย้ำแย่สาหัสนอนจมกองเือยู่กับพื้นส่วนบรรดาสหายของมันคนอื่นๆไม่มีเวลามากพอที่จะช่วยเหลือเพราะตัวของพวกมันเองก็ยังแทบเอาตัวไม่รอด
“คล๊อก ถุย!! เ้ามันก็เป็เพียงแค่เศษเนื้อที่มีชีวิตก็เท่านั้นอีกไม่นานก็จะไปโลกหน้าแล้วของแค่นี้จะหวงทำไมว่ะ” ชายผู้ที่มีจิตใจสุดแสนจะหยาบช้าเช่นนี้นั้นเป็หนึ่งในพลทหารเช่นเดียวกันกับคุณเหลียงั้แ่ตัวของมันเข้าร่วมศึกาก็ปล้นแย่งชิงสิ่งของมีค่าเป็จำนวนไม่น้อยจากฝ่ายศัตรู ตัวของมันถุยน้ำลายใส่ด้วยความดูถูกเหยียดหยามที่สุดตัวของมันเองต้อยต่ำมาทั้งชีวิตแต่นี่นับว่าเป็ครั้งแรกที่ตัวของมันอยู่เหนือผู้อื่นนี่ก็ถือว่าเป็เวลาอันดีที่ตัวของมันจะได้ปลดปล่อยอารมณ์
“เอาของข้ามา เอาของข้ามา” ถึงแม้ว่าทหารของฝ่ายศัตรูนายนี้จะถูกถุยน้ำลายใส่ แต่มันก็ขอร้องความเมตตาเพื่อที่จะส่งมอบสิ่งของแทนใจกลับมาที่มัน มันอยากที่จะโอบกอดของสิ่งนี้ไว้ใบจนวาระสุดท้ายของมัน
ฉวบ…มันค่อยๆเอามีดเสียบแท่งไปที่ร่างของทหารนายนี้อย่างช้าๆ ร่างของมันถึงกับสั่นกระตุกไม่มีหยุดแววตาสุดท้ายของมันจ้องมองสิ่งของแทนใจของเมียรัก หลังจากนั้นไม่นานสติของมันก็เรือนหายไปจากโลกนี้ตลอดกาล
“กร๊าก…ฮ่า ฮ่า ไอ้สะว่ะนี่มันตายไปแล้วว่ะ ตายง่ายชะมัดไม่สนุกเลย” มันหัวเราะออกมาอย่างชอบใจที่สามารถย่ำยีศักดิ์ศรีของคนอื่นได้ หลังจากนั้นมันค่อยๆก้มหัวลงไปเพื่อที่จะไปเก็บสิ่งของมีค่านี้อย่างช้าๆ
ฉั่ว….ในขณะที่ตัวของมันกำลังเผลอเพื่อที่จะเก็บสิ่งของมีค่า ที่ส่วนหัวของมันถึงกับขาดกระเด็นด้วยฝีมือของทหารฝ่ายศัตรูในสภาวะศึกาเช่นนี้นั้นเป็อะไรที่ชุลมุนวุ่นวายเป็อย่างมาก หากพลั้งเผลอย่อมหมายถึงจุดจบของชีวิตของตน
“ว้าวว แม่เ้าโว้ย..ทหารหญิงนางนี้สวยชะมัด น่าเสียดายที่ตัวของนางนั้นตายไปแล้วแต่ไม่เป็ไรตัวข้านั้นสามารถที่จะเล่นสนุกกับศพของนางได้ พวกเ้าคนไหนสนใจที่จะร่วมสนุกกับข้าบ้างจงรักษาสภาพศพของนางให้ดีอย่าให้บอบช้ำมากกว่านี้เป็อันขาด” ทหารนายหนึ่งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหื่นกระหาย ตัวของเขาในยามนี้นั้นอยากเหลือเกินอยากที่จะเอาหนอนน้อยของตนเข้าไปชวนไชไปในร่างของนาง
“ข้าเอาด้วย แม่นี่สวยจริงๆด้วยว่ะ ฮ่า ฮ่า สนามรบมันดีอย่างนี้นี่เองของดีมีเต็มไปหมด” พลทหารนายอื่นกล่าวออกมาด้วยความสนใจถึงแม้ว่าพวกมันทั้งสองจะไม่เคยรู้จักหรือเคยพบเห็นมาก่อนแต่ตัวของพวกมันนั้นมีอุดมการที่หื่นกระหายเหมือนกัน ที่จะย่ำยีซากศพของทหารสาวนางนี้ ภาพเหตุการณ์ที่โหดร้ายป่าเถื่อนนั้นสามารถที่จะพบเห็นได้ทุกวันภายในสนามรบและเกี่ยวกับเื่นี้เองแม่ทัพนายกองเองก็รู้เื่ แต่ถึงจะเป็อย่างงั้นพวกมันก็ไม่คิดที่จะห้ามปรามถือว่าเป็รางวัลพิเศษให้กับพลทหาร อย่าว่าแต่ฝ่ายพวกเขาเลยแม้แต่ฝ่ายของพวกศัตรูเองพวกมันก็ทำเช่นนี้เช่นกัน ถึงแม้ว่าตัวของคุณเหลียงจะพบเห็นเื่ราวเหล่านี้อยู่ทุกวันตัวของเขาก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เพราะตัวของเขาเองก็เป็เพียงแค่พลทหารตัวเล็กๆ หากทำอะไรเกินหน้าเกินตาเกรงว่าตัวของเขานั้นจะถูกสั่งปะาได้ จริงอยู่ที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาตัวของเขาสามารถดับชีวิตของศัตรูได้เป็จำนวนนับครั้งไม่ถ้วนแต่เขาก็ไม่เคยแย่งชิงสิ่งของของผู้ใด และไม่เคยทำเหมือนว่าชีวิตของผู้อื่นนั้นเป็ของเล่น
และแล้วาภายในวันนี้นั้นก็จบลงด้วยดีโดยที่ทางฝ่ายของแม่ทัพเฟยเมียวเป็ฝ่ายได้เปรียบอีกไม่กี่วันก็คาดว่าจะมีชัยเหนือกว่าของฝ่ายผู้เป็ศัตรูเป็แน่
“หืม…มันเกิดอะไรขึ้นกับเ้ากัน ลี่ถัง” คุณเหลียงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความตื่นใไม่น้อยเพราะร่างของเ้าลี่ถังนั้นถูกนำมารวมกับผู้ที่ได้รับาเ็สถานหนักมองดูจากสภาพของมันแล้วตัวของมันอาจที่จะอยู่บนโลกใบนี้ได้อีกไม่นาน
“ข้าดีใจที่เ้ายอมพูดคุยกับข้า คุณเหลียง” มันพูดออกมาด้วยความยากลำบากเล็กน้อยลมหายใจของมันในยามนี้นั้นเริ่มที่จะแ่เบาลงทุกที
“มันเกิดอะไรขึ้นกับเ้ากันแน่ทำไมตัวเ้าถึงมีสภาพเช่นนี้” คุณเหลียงกล่าวออกมาด้วยความเป็ห่วงอย่างถึงที่สุด จริงอยู่ที่ตลอดหลายวันมานี้ตัวของเขาจะไม่ได้พูดคุยกับลี่ถังเลยแต่แท้ที่จริงแล้วจิตใจส่วนลึกก็แอบเป็ห่วงอยู่ไม่น้อย
“ข้าขอโทษคุณเหลียง ข้าหักห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆข้ารักเ้า ข้าขอโทษสำหรับทุกๆเื่” ลี่ถังกล่าวออกมาพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เปรอะเปื้อนใบหน้าของเขาเต็มไปหมด
“ข้าก็รักเ้าเช่นกัน เ้าคือสหายรักที่ดีที่สุดของข้า” คุณเหลียงนั้นรักลี่ถังแบบสหาย แต่สำหรับลี่ถังแล้วมันไม่ใช่ความรู้สึกที่มีให้กับคุณเหลี่ยงนั้นมันมากกว่านั้น
“ข้าฝากลูกเมียของข้าด้วย” นี่คือคำพูดสุดท้ายของลี่ถังที่้าจะกล่าวกับคนที่ตนรักเป็ครั้งสุดท้าย แต่ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าหากภรรยาของลี่ถังรู้ว่าสามีของตนนั้นแอบมีรสนิยมไม้ป่าเดียวกันตัวของนางจะบังเกิดความรู้สึกเช่นไร ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามความรักนั้นมันเป็สิ่งที่สวยงามที่ไม่อาจจะห้ามจิตใจของตนได้
“วางใจเถอะ ข้ารับปากเ้าข้าจะช่วยดูแลพวกเขาให้เอง” คุณเหลียงให้คำสัญญาว่าตนนั้นจะช่วยดูแลครอบครัวของลี่ถังเป็อย่างดีเสมือนกับครอบครัวของตัวเอง แต่ในเื่รสนิยมทางเพศของลี่ถังนั้นตัวของเขาไม่มีวันที่จะเปิดเผยครอบครัวของเขาให้รับรู้เป็อันขาด เื่บางเื่ก็ไม่ควรที่จะถูกเปิดเผยและมันจะเป็ความลับเช่นนี้ไปตลอดกาล
ถึงแม้ว่าาระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นจะมีความดุเดือดมากมายสักเพียงไหนาก็ย่อมมีวันที่จะสิ้นสุดลงจากเหตุการณ์าในครั้งนี้นั้นทำให้กองกำลังทั้งสองฝ่ายต้องสูญเสียกำลังพลไปเป็จำนวนนับหมื่นคน แต่ถึงจะเป็อย่างงั้นทางฝั่งของแม่ทัพเฟยเมียวก็สามารถที่จะมีชัยเหนือกว่าจนได้ ตัวของเขานั้นได้สร้างชื่อเสียงของตนเองอย่างยิ่งใหญ่จากาในครั้งนี้มีผู้คนมากมายที่ต้องจบชีวิตลงเพื่อที่จะส่งเสริมความก้าวหน้าของเขาส่วนพวกทาสหรือบรรดาทหารอาสาก็ได้รางวัลผลตอบแทนและเงินรางวัลเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้