“พี่ชาย! จอดรถก่อนค่ะ” โมบาย ที่นั่งกินส้มอยู่ข้างคนขับ หันไปมองนอกรถเห็นร้านขายยาที่ยังคงเปิดอยู่ จึงรีบบอกให้พี่ชายหยุดรถก่อน
“มีเื่อะไรเหรอลูก ให้พี่ชายเราหยุดรถทำไม? เรากำลังรีบออกจากเมืองไปหาคุณปู่คุณย่า” น้ำฟ้าที่กำลังปอกส้มให้สามีกินอีกชิ้น เงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามลูกสาวที่อยู่ ๆ ก็ให้จอดรถกะทันหัน
“แม่ค่ะ นอกจากของกินแล้ว พวกเราก็ไม่ได้เตรียมยากันเลยนะ หากสิ่งที่เราคิดไว้เป็จริงขึ้นมา ยาก็เป็ส่วนหนึ่งที่สำคัญนะคะ” โมบายหันไปบอกแม่ที่นั่งอยู่เบาะหลัง
“ฉันเห็นร้านขายยายังไม่ปิด เลยอยากจะลงไปซื้อยาเพิ่ม ที่บ้านคุณย่าก็ไม่มียาเหลืออยู่แล้ว คุณปู่ก็ยังมาป่วย ฉันคิดว่าพวกเราควรจะลงไปซื้อมาเก็บเอาไว้หน่อยก็ดีนะคะ หากเกิดเื่จริงๆคงไม่มีหมอที่ไหนมารักษาเราแล้ว”
“ลูกพูดมาก็ถูก ไม่รู้ว่าเื่ที่เราคิดมันจะเกิดขึ้นจริงหรือเปล่า พวกเราก็ซื้อเอาไปเก็บไว้ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ก็ดีนะ” แม่น้ำฟ้ากล่าวเห็นด้วยกับที่ลูกสาวพูด พวกเขาควรเตรียมยาเอาไว้บ้าง หากเป็จริงอย่างที่คิด การจะไปหาหมอหรือโรงพยาบาลคงเป็ไปไม่ได้แล้ว
“งั้นพวกเราก็ลงไปซื้อกันทุกคนเลย แยกกันซื้อนะ ทางคนขายจะได้ไม่สงสัยว่าเราจะซื้อยาไปทำไมกันมากมาย” ราชันบอกกับภรรยาและลูกๆ ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ
ก่อนจะพากันลงจากรถและเดินเข้าร้านยา แต่ละคนต่างแยกย้ายกันไปหยิบยาแทบทุกชนิดที่มีในร้าน ไม่ว่าจะเป็ยาลดไข้ แก้ปวด แก้แพ้ ยาใส่แผล หรือแม้แต่วิตามิน ถึงจะแยกกันซื้อ แต่ทุกคนก็ซื้อยากันเยอะมากจนคนขายมองหน้าและแสดงสีหน้าสงสัยอย่างเห็นได้ชัด
หลังกลับมาขึ้นรถมาแล้ว โมบายเป็คนเก็บยาไว้ในกำไลหยก พี่าาก็ขับรถต่อไป ก่อนจะไปแวะเติมน้ำมันเต็มถังที่ปั๊มน้ำมันและซื้อน้ำมันใส่ถังแกลลอนอีกหลายถัง เท่าที่สามารถจะซื้อได้ ก่อนจะเดินทางกันต่อ
“แม่ว่าตอนนี้ พวกเราตื่นตระหนกกันเกินไปหรือเปล่า หากเื่มันไม่ได้เป็อย่างที่คิดล่ะ เงินที่เสียไปจะทำยังไง?”น้ำฟ้ากล่าวกับสามีและลูกชายลูกสาว หลังจากมองไปนอกรถ ที่สถานการณ์ยังคงปกติดี ก็ทำให้เธอเริ่มเสียใจแล้วที่เสียเงินซื้อของมามากมาย
“จะเกิดหรือไม่…เราก็เตรียมตัวไว้ก่อน หากไม่มีอะไรเกิดขึ้นของพวกนี้ เราก็ยังสามารถเอามาไว้ใช้ได้ คุณไม่ต้องกังวลไป เ้าาารีบรถออกไปกันได้แล้ว” ราชันคุยกับภรรยาเสร็จก็หันมาสั่งลูกชายคนโตให้ขับรถออกจากปั๊มน้ำมัน
“เดี๋ยวก่อน!…ลูกไปจอดตรงห้องน้ำก่อน แม่อยากเข้าห้องน้ำ”น้ำฟ้ารู้สึกปวดท้อง เธอบอกให้ลูกชายขับไปจอดที่ห้องน้ำของปั๊มน้ำมันก่อน
“ก็ดี…ผมก็อยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน พวกลูกก็ลงไปเข้าห้องน้ำด้วยเลยนะ เราจะได้ขับรถยิงยาวตลอดทาง ไม่ต้องแวะเข้าห้องน้ำอีก”ราชันกล่าว และบอกให้ทุกคนลงไปเข้าห้องน้ำด้วยเลย
ทุกคนเห็นด้วยจึงลงไปเข้าห้องน้ำของปั๊มน้ำมัน หลังจากที่เข้าห้องน้ำกันเสร็จ ก็พากันเดินมาที่รถ โมบายบอกกับทุกคนว่า"แม่พ่อ ฉันจะไปซื้อกาแฟมาให้พี่ชาย พวกคุณอยากได้อะไรเพิ่มไหม?"
“ลูกซื้อกาแฟร้อนมาให้พ่อด้วย แก้วหนึ่งนะ”ราชันบอกลูกสาว เพราะเขาคิดว่าอาจจะต้องเปลี่ยนกันขับกับลูกชาย มีกาแฟมาดื่มแก้ง่วงก็ดีกว่าไม่มี
“ได้ค่ะ แล้วแม่ล่ะอยากได้อะไรไหม”โมบายเอ่ยถามแม่น้ำฟ้าของเธอด้วย
น้ำฟ้าคิดก่อนจะบอกลูกสาวว่า "แม่ไปกับเราด้วยดีกว่า คุณกับลูกก็รออยู่ที่รถนะ ฉันไปซื้อของกับลูกแป๊บนึงก่อน"น้ำฟ้ากล่าวและหันไปบอกสามีและลูกชายให้รอที่รถ
เธอจะไปซื้อของกับลูกสาว สองแม่ลูกเดินเข้าร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่ในปั๊มน้ำมัน โมบายเดินไปสั่งกาแฟสองแก้ว และเดินเลือกซื้อเครื่องดื่มชูกำลัง นม และขนมปัง ลูกอมเปรี้ยวๆ เอาไว้ให้พี่ชายด้วยเพิ่มด้วย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้