ลุง๾ั๠๩์

9 นิ้ว

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้​เขียน

อาลีจันโด

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เ๽้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

ลุง๾ั๠๩์

9 นิ้ว

    พ.ศ. 2562

    ที่บ้านไม้หลังใหญ่ ตั้งอยู่ในชนบทแห่งหนึ่งของจังหวัดกาญจนบุรี รอบๆ โอบล้อมไว้ด้วยป่าอ้อยเขียวขจี

     “แนน… เอ็งอยู่แถวนี้หรือเปล่า แม่มีธุระจะใช้”

    เสียงนางประไพผู้เป็๲มารดาของฉันดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือที่ฉันยกขึ้นแนบหู ชื่อจริงของฉันคือ ‘แนนโน๊ะ’ แต่แม่มักจะเรียกสั้นๆ ว่า ‘แนน’

    “แม่… มีอะไรจ๊ะ”

    ฉันถามกลับมายังต้นสายที่โทรมา

    “แนน… แม่วานแกเอากับข้าวไปให้น้าเดือนทีเถอะ”

    แม่สั่งมาทางโทรศัพท์

    ‘น้าเดือน’ ที่ถูกเอ่ยถึงก็คือน้องสาวของแม่ บ้านของน้าเดือนอยู่ห่างออกไปจากบ้านของแม่ราวๆ สามกิโลเมตร

    แม่ฉันเป็๲คนชอบเข้าครับทำกับข้าว วันไหนที่แม่ทำขนมหรือกับข้าวเมนูพิเศษ แม่จะนึกถึงน้าเดือนเสมอ

    ทุกวันนี้น้าเดือนอยู่กับลูกชายในวันสิบขวบ เพราะว่า ‘น้าทศ’ ซึ่งเป็๞สามีของหล่อนไปทำงานที่ประเทศไต้หวัน จำต้องทิ้งให้น้าเดือนกับลูกสาวในวัยเพียงเจ็ดขวบ อาศัยอยู่กันตามลำพังในบ้านไม้หลังเล็กกลางไร่อ้อย

    ในเวลาต่อมา

    ฉันขับรถมอเตอร์ไซค์กลับมาบ้าน เพื่อเอากับข้าวและขนมที่แม่เตรียมไว้ให้ ใส่ลงในถุงหิ้ว ขับรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากบ้าน จุดหมายคือบ้านของน้าเดือน

    สิบนาทีกว่าๆ

    ฉันมาถึงบ้านไม้ชั้นเดียว ตั้งอยู่ท่ามกลางป่าอ้อยเขียวขจี เป็๲บ้านหลังย่อมครึ่งอิฐครึ่งปูน พื้นด้านล่างเทปูน แล้วแบ่งกั้นเป็๲ห้องโถงกว้างและห้องนอน ด้านหลังเป็๲ห้องครัว ที่รู้ดีก็เพราะว่าฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆ

    แต่ฉันสังเกตว่าการมาถึงในวันนี้… ต่างไปจากทุกครั้ง เพราะว่าประตูบ้านถูกปิดเอาไว้ ฉันจึงต้องจอดรถมอเตอร์ไซค์เอาไว้ข้างรั้วหน้าบ้านแล้วเดินเข้ามา ทำให้คนในบ้านไม่ได้ยินเสียงตอนที่ฉันมาถึง

    ฉันเดินเข้ามาถึงประตูด้านใน มีต้นหูกวางแผ่กิ่งก้านร่มครึ้มขึ้นมาเสมอหลังคา

    ที่ม้าหินอ่อนสีขาวใต้ต้นไม้ มีขวดกระทิงแดงเปล่าวางทิ้งเอาไว้

    ฉันเหลือบมองไปข้างบ้าน จึงเห็นรถซาเล้งคันหนึ่งจอดเอาไว้ และรู้ว่าเป็๲รถของ ‘ลุง๾ั๠๩์’ ชายวัยห้าสิบปี อดีตทหารพรานคนหนึ่งที่ย้ายเข้ามาซื้อที่ดินแปลงเล็กๆ เพื่อปลูกกระท่อมและปลูกผักสวนครัวขาย ลุง๾ั๠๩์อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้านมานานเกือบสองปี

    ลุง๶ั๷๺์เป็๞ผู้ชายตัวใหญ่ เนื้อตัวกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้าม รูปร่างยังดูหนุ่มแน่นเกินวัย ใบหน้ายังมีเค้าโครงหล่อเหลาของวัยหนุ่มฉกรรจ์ ถ้าใครที่ไม่รู้อายุของแกมาก่อน คงคิดว่าลุง๶ั๷๺์คนนี้อายุราวๆ สี่สิบต้นๆ

    ลุง๾ั๠๩์เป็๲คนขยัน นอกจากจะทำสวนกล้วยและปลูกผักสวนครัวขาย แกยังทำงานรับจ้างทั่วไป ประเภทงานเบ็ดเตล็ด ทั้งรับจ้างตัดหญ้าและซ่อมแซมบ้าน เป็๲ทั้งช่างไฟและช่างประปา

    ผู้คนแถวนี้รู้จักลุง๶ั๷๺์เป็๞อย่างดี ฉันเดาว่าคงเป็๞เพราะค่าบริการที่แกคิดไม่แพง และยังให้บริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

    อย่างวันนี้น้าเดือนคงเรียกลุง๾ั๠๩์มาซ่อมแซมอะไรสักอย่าง จึงเห็นรถซาเล้งของแกจอดไว้ข้างบ้าน ภายในรถมีอุปกรณ์เครื่องมือช่างเต็มไปหมด

    อันที่จริงเกี่ยวกับลุง๶ั๷๺์คนนี้ มีคนแอบซุบซิบว่าลูกค้าของแกส่วนใหญ่จะเป็๞สาวแก่แม่ม่ายและผู้หญิงที่อยู่บ้านลำพัง

    มีอะไรน่าสงสัยในประเด็นนี้?

    ฉันไม่สงสัย เพราะเป็๞เ๹ื่๪๫ปกติที่ผู้หญิงมักจะต้องพึ่งพาผู้ชายในงานช่าง รวมถึงงานหนักที่ต้องอาศัยเรี่ยวแรงผู้ชายอย่างลุง๶ั๷๺์

    แต่ฉันเคยได้ยิน ‘ป้าช้อย’ ที่อยู่บ้านข้างๆ ฉันแกแซวลุง๾ั๠๩์ว่า

    ‘ลุง๶ั๷๺์งานดี’

    ซึ่งฉันก็เข้าใจว่าคงหมายถึงทำงานเรียบร้อย ราคาไม่แพง กระทั่งป้าช้อยเอ่ยออกมาอีกประโยคว่า

    ‘เอ็งรู้ไหมว่าทำไมพวกสาวแก่แม่ม่ายและสาวใหญ่ไร้ผัวมักจะเรียกใช้บริการลุง๶ั๷๺์?’

    แกเอ่ยออกมาลอยๆ ยิ่งเร่งเร้าความสงสัย ฉันจึงถามต่อ

    ‘ไม่รู้จ้ะป้า… เพราะอะไรหรือจ๊ะ?’

    หัวคิ้วของฉันขมวดมุ่นเข้าหากัน

    ‘ก็ลุง๶ั๷๺์ไม่มีเพชร… อิอิ’

    ป้าช้อยตอบพร้อมเสียงหัวเราะขำ