นอกเมืองจูเซียน
ยามนี้
กลุ่มมารในชุดดำกำลังมองไปยังป้ายทางเข้าเมืองจูเซียนด้วยสีหน้าอัปลักษณ์
“อ๋องชิง แน่ใจนะ? ว่าทารกร่างมารอยู่ที่นี่?”
มารร้ายมองไปทางจูเยี่ยนที่นำทาง
“ใช่ ตามข้ามา!” จูเยี่ยนกล่าวอย่างมั่นใจ
เหล่ามารร้ายยังคงนิ่งงัน
“เป็อะไรไป?” จูเยี่ยนถามอย่างรำคาญ
“เ้าตำหนักจูหงอีเคยลั่นวาจาไว้ในพรรค
เมืองจูเซียนนี้ พวกเราไม่อาจเหยียบย่างเข้าไปได้!” มารร้ายเอ่ยเสียงเคร่ง
“ท่านลุงทวด? ทำไมกัน?”
จูเยี่ยนถาม
“คล้ายว่าท่านมีทายาทของสหายเก่าอยู่ที่นี่
เกรงว่าพวกเราจะไปรบกวนพวกมันเข้า!” มารร้ายตนหนึ่งตอบ
“ชนรุ่นหลังของสหายเก่า? ทำไมข้าไม่เห็นรู้เื่?
ไม่เป็ไร เขาเป็ท่านลุงทวดของข้า ข้าเองก็มาด้วย หากเกิดอะไรขึ้น
ข้าจะรับหน้าเอง พวกเ้ายังจะกลัวอะไร? ไม่้ากินทารกร่างมารแล้วหรือ?”
จูเยี่ยนจ้องใส่
เหล่ามารร้ายดวงตาทอประกายหิวกระหาย
“มา ตามข้ามา!” จูเยี่ยนเอ่ยสำทับ
มารร้ายผงกศีรษะตามจูเยี่ยนเข้าเมืองไปทันที
เคหาสน์ตระกูลเนี่ย
แม้เนี่ยเทียนป้าจะมองเห็นสถานการณ์อันเสียเปรียบของตระกูลเนี่ย
ทว่ามันไม่แยแสสนใจเท่าใด คนมากแล้วยังไง? มีเท่าไหร่ก็ฆ่าเท่านั้น
ที่เหลือก็จะว่าง่ายขึ้นมาแล้ว!
มีแต่ไอ้หวังเค่อลูกตัวบัดซบ
มันทำลายตระกูลเนี่ยข้าจนป่นปี้ สมควรตาย!
“กระบี่มือสองอีกแล้ว? ครั้งนี้ไม่มีควันลอยออกมาแล้วรึไง?”
เนี่ยเทียนป้าเหยียดหยัน
มันคิดว่าหวังเค่อยังคงใช้กระบี่มือสองเช่นก่อน
แต่บรรดายอดฝีมือในเมืองจูเซียนทั้งหลายไม่รู้เื่ด้วย
“กระบี่มือสอง? เนี่ยเทียนป้ากลัวจนเสียสติหรือไง?
กระบี่มือสองที่ไหนกัน?” เสียงดังมาจากกลุ่มคน
“ฟิ้ว!”
ประกายวาบวับสาดแวบ
ริมฝีปากของผู้ที่เพิ่งเยาะเย้ยเนี่ยเทียนป้าเมื่อครู่พลันบังเกิดรอยกรีดผ่าลากยาวแล่งออก
คนปลิวลิ่วไป
“พรวด!”
ศรโลหิตพุ่งกระฉูด คนผู้นั้นร่วงลงกองกับพื้น
สีหน้าของยอดฝีมือทั้งหลายแปรเปลี่ยนฉับพลัน
“กระบี่บิน? กระบี่บินนี่นา?”
ฟุ่บ!
กระบี่บินเล่มนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าผู้ที่เพิ่งกล่าววาจา
คล้ายพร้อมฟาดฟันลงทุกเมื่อ
กระบี่บินของหวังเค่อยังอยู่ข้างตัวมัน
แล้วกระบี่บินเล่มนี้มาจากไหนกันเล่า?
“เนี่ย เนี่ยเทียนป้าเองก็มีกระบี่บิน?”
ทุกคนอุทานอย่างแตกตื่น
กระบี่บินคือสิ่งใด? มันคืออาวุธวิเศษที่หลอมสร้างจากชนชั้นทารกแกนิญญาเท่านั้น
สมบัติที่แม้แต่ขั้นดวงธาตุทองคำในพรรคสำนักเซียนยังไม่แน่ว่าจะได้
กระบี่นี้เคลื่อนไหวตามใจ รวดเร็วดุจพริบตา
การจะบังคับกระบี่บินเพื่อสังหารผ่าเซียนเทียนผู้หนึ่ง
เป็เื่ง่ายเหมือนปอกกล้วย
“ข้ากำลังพูด ถ้าปากมากอีกข้าจะตัดลิ้นเ้าซะ!”
เนี่ยเทียนป้าคำราม
สีหน้าของกลุ่มผู้ฝึกฌานต่างแปรเปลี่ยน
แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก พวกมันจ้องมองหวังเค่อเป็ตาเดียว
หวังให้ชายหนุ่มจัดการเนี่ยเทียนป้า
“หวังเค่อ เ้าดูกระบี่บินข้าซิ
เทียบกับกระบี่บินมือสองของเ้าเป็อย่างไร?” เนี่ยเทียนป้าเอ่ยเสียงหยัน
“ไป” หวังเค่อกระซิบแ่
กระบี่บินของหวังเค่อพุ่งตรงเข้าใส่เนี่ยเทียนป้าในพริบตา
“ฮ่าฮ่าฮ่า
กระบี่มือสองนี่ดีกว่าครั้งที่แล้วเยอะเลย ไม่พ่นควันออกมาแล้ว? นี่ ไม่ถูก ไม่ถูกต้อง!” เนี่ยเทียนป้าหน้าเปลี่ยน อุทานด้วยตื่นตระหนก
เพราะมันไม่ได้ระวังตัว
ไม่คิดว่ากระบี่บินของอีกฝ่ายจะรวดเร็วถึงเพียงนี้ กว่ามันจะตอบสนอง
กระบี่บินของหวังเค่อก็มาถึงเบื้องหน้าแล้ว
“ฟิ้ว!”
“หยุด!”
โชคยังดีที่ระดับพลังฝีมือของมันสูงส่งกว่าหวังเค่อ
ทันทีที่บังคับกระบี่เต็มกำลัง กระบี่บินของมันก็เข้าขัดขวางกระบี่บินของหวังเค่อทันที
กระบี่ทั้งสองเล่มปะทะยันกันกลางอากาศใกล้เนี่ยเทียนป้า
“หึ อันตรายนัก หวังเค่อ
เ้าได้กระบี่บินของจริงมา? เ้านี่มันโชคดีจริงๆ!”
เนี่ยเทียนป้าเอ่ยอย่างดุดัน
เมื่อครู่มันแตกตื่นจนเหงื่อเย็นเยียบชโลมร่าง
มันเกือบได้สิ้นชื่อแล้วจริงๆ เ้าหวังเค่อคนนี้ไม่อาจประมาทได้เลย!
“ข้าฝากตัวเข้าไปเป็ศิษย์สำนักเซียนแล้ว
แน่นอนว่าต้องมี่กระบี่บิน? เ้าต่างหาก เนี่ยเทียนป้า
เ้าไปได้กระบี่บินมาจากไหน?” หวังเค่อเอ่ยหน้าทะมื่น
“เฮอะ
ข้าไม่สนว่าเ้าไปได้กระบี่บินมาจากที่ไหน เ้าทำลายตระกูลข้าจนย่อยยับ หวังเค่อ
เ้าหนีไปไหนก็ไม่พ้นหรอก ต่อให้เ้าเป็ศิษย์สำนักเซียน
ข้าก็ไม่มีวันละเว้นเ้า!” เนี่ยเทียนป้าอาฆาต
“เนี่ยเทียนป้า เ้าลืมครั้งก่อนไปแล้วเหรอ?”
หวังเค่อเอ่ยเสียงเย็น
“ครั้งก่อน? ครั้งก่อนข้าไม่ทันระวัง
ครั้งนี้ไม่มีทางพลาด กระบี่บินของเ้าเมื่อครั้งก่อนเป็แค่ของปาหี่ แต่ครั้งนี้
เ้ายังจะกล้าะเิมันทิ้งอีกมั้ยเล่า?” เนี่ยเทียนป้าหัวเราะหยัน
“มีอะไรบ้างที่ข้าไม่กล้า?” หวังเค่อแค่นเสียง
ทันทีที่กล่าวจบ
เนี่ยเทียนป้าก็มองเห็นกระบี่บินของหวังเค่อเปล่งแสงสีฟ้าเจิดจ้าออกมา
“เ้า เ้าจะทำอะไร? นี่มันกระบี่บิน
กระบี่บินเชียวนะ?” เนี่ยเทียนป้าอุทาน
“ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!”
เสียงกึกก้องสนั่นหวั่นไหวไปทั่วเมืองจูเซียน
สะท้อนทั่วทุกที่ทางในคฤหาสน์ตระกูลเนี่ย แรงสั่นะเืราวแผ่นดินไหวระลอกใหญ่
“โอ้ย!”
เสียงร่ำร้องของบรรดายอดฝีมือตระกูลต่างๆ
ที่บุกเข้ามาดังขึ้น พวกมันล้วนล้มลงกับพื้นตามแรงะเิ ก่อนจะพากันล่าถอยทันที
ณ ใจกลางการะเิ
เนี่ยเทียนป้ากระอักโลหิตออกมาเป็ฟูฝอย
ยอดฝีมือทั้งหลายต่างก็ตาแดงก่ำด้วยความไม่เข้าใจ? หวังเค่อะเิกระบี่บิน?
ะเิกระบี่บินของตนเองอีกครั้ง? นั่นกระบี่บินนะ
กระบี่บินที่แม้แต่บรรดาศิษย์สำนักเซียนทั้งหลายยังกระเหี้ยนกระหือหมาย
เ้าอยากะเิทิ้งก็ะเิ?
สำหรับบรรดาผู้ฝึกฌานทั้งหลาย
นี่เป็เื่ที่ไม่อาจเข้าใจได้เลย
ก็แค่การต่อสู้ ทำไมต้องสิ้นเปลืองถึงปานนี้?
แน่นอนว่านี่ถือว่าคุ้มค่า!
หวังเค่ออยู่ที่ขั้นสองเซียนเทียน เนี่ยเทียนป้าคือเซียนเทียนขั้นสูงสุด
ทั้งสองต่างถือกระบี่บิน พลังฝึกปรือพื้นฐานจะเป็ตัวตัดสินชี้วัดผลลัพธ์การต่อสู้
เห็นได้ชัดว่าหวังเค่อเป็ฝ่ายเสียเปรียบ
หากมันไม่ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
เนี่ยเทียนป้าเกิดชนะขึ้นมาจะทำอย่างไร? มันทั้งไม่อาจเก็บกระบี่บินไว้
องค์หญิงโยวเยว่เองก็ต้องตกอยู่ในอันตราย นั่นไม่ยิ่งเสียหายหนักกว่าหรือ?
กระบี่บินถูกทำลายไปแล้ว
หัวใจของหวังเค่อหลั่งโลหิตเจิ่งนอง! แต่มันยังชนะ !
กระบี่ทั้งสองเล่มอยู่ใกล้กับเนี่ยเทียนป้า
ดังนั้นมันจึงรับแรงะเิไปมากกว่า ต้องกระอักเืล้มลงกับพื้น
เนี่ยเทียนป้าไม่เข้าใจจริงๆ
กระบี่บินที่ล้ำค่าขนาดนั้น มันแทบจะกราบไหว้เทียบเท่าบรรพชนแล้ว
แต่หวังเค่อบอกะเิทิ้งก็ะเิทิ้ง? นี่มัน ความจนปิดกั้นจินตนาการข้าสินะ? ทำไมกัน?
กระบี่บินของหวังเค่อกระจายเป็เสี่ยงๆ
เนี่ยเทียนป้าเองก็าเ็สาหัสจากแรงะเิ แต่คนยังไม่ตาย
ทั้งกระบี่ของมันก็ยังคงรูปเล่มอยู่ได้
“หวังเค่อ อั่ก แค่กแค่กแค่ก เ้าใจเหี้ยมนัก
ใจเหี้ยมจริงๆ แต่ข้ายังไม่ตาย ฮ่าฮ่าฮ่า แค่กแค่กแค่ก ข้ายังอยู่
กระบี่ข้าก็ยังอยู่! เ้าไม่รอดแน่!” เนี่ยเทียนป้ากระอักเื คนยืนขึ้นช้าๆ
มันค่อยๆ บังคับกระบี่บินขึ้นอย่างทุลักทุเล
“ฝุดๆๆ!”
กระบี่บินของเนี่ยเทียนป้าพลันส่งเสียงประหลาดพิกลออกมา
จากนั้นะเิควันดำพวยพุ่ง การเคลื่อนไหวกลายเป็ต้วมเตี้ยมอืดอาด
ไม่ต่างจากกระบี่บินมือสองที่หวังเค่อะเิทิ้งเมื่อครั้งกระโน้น
“หวังเค่อ กระบี่ของมันพังแล้วหรือ? พิการแล้วใช่มั้ย?” องค์หญิงโยวเยว่ถาม
“กระบี่พิการ?” คนทั้งหลายตะลึงไปพักใหญ่
กระบี่บินเองก็พิการได้ด้วย? นี่มันเื่อะไรกัน?
เนี่ยเทียนป้ามองดูกระบี่ของตนเองพ่นควันดำโขมงด้วยสีหน้าดำทะมึน
นี่มัน ตนเองหัวเราะเยาะกระบี่บินของหวังเค่อเป็กระบี่มือสอง
ตอนนี้กระบี่ของมันดันกลายเป็แบบเดียวกันไปซะได้!
“ข้าเข้าใจว่ายันต์อักขระที่ลงไว้บนกระบี่บินของเนี่ยเทียนป้าเสียหายจากแรงะเิเพื่อครู่
ตอนนี้กระบี่บินของมันไม่สมประกอบแล้ว” นักหลอมสกัดท่านหนึ่งะโ
“งั้นก็หมายความว่า
กระบี่บินของมันเสียเส้นไปแล้ว? แล้วทำไมถึงยังบินได้?”
อีกคนถาม
“กระบี่บินเป็อาวุธเซียนที่ถูกหลอมสร้างโดยชนชั้นทารกแกนิญญา
มีอักขระมากมายถูกวาดประทับลงไป บางอันถูกทำลาย แต่บางอันอาจยังอยู่
ข้าเองก็ไม่รู้ว่ากระบี่ยังคงพลังไว้มากน้อยเพียงใด” นักหลอมสกัดอธิบาย
“เฮอะ ต่อให้พัง ก็ยังดีกว่าอันเก่าของเ้า
มันยังไม่พังสนิท ข้ายังฆ่าเ้าได้อยู่!” เนี่ยเทียนป้าเอ่ยเสียงเย็น
กระบี่บินเคลื่อนที่ไปด้านหน้าพร้อมควันฉุย
คล้ายตระเตรียมฟันลงใส่หวังเค่อ
ทว่า ไม่ทันไปถึงไหน กระบี่ก็หยุดลง
สีหน้าเนี่ยเทียนป้ากลายเป็แข็งค้าง
มันมองไปเห็นกระบี่บินอีกเล่มในมือหวังเค่อ
อีกเล่ม?
“นี่ เป็ไปได้ยังไง? มีแต่ชนชั้นดวงธาตุทองคำไม่ใช่รึไงที่กระบี่บิน?
ทำไมหวังเค่อถึงมีอีกอันได้?” มีคนอุทานออกมา
“กระบี่บินอีกเล่ม? สำนักเซียนนั่นต้องเอ็นดูหวังเค่อถึงปานไหน?
ถึงกับมอบให้มันคนเดียวตั้งสองเล่ม?”
“เป็ไปไม่ได้ที่สำนักเซียนจะมอบให้มันสองเล่ม
แม้แต่สี่สำนักใหญ่เองก็ไม่ได้!”
“หวังเค่อไปเอามาจากไหนตั้งสองเล่ม?”
“กระบี่บินมีอยู่ในสำนักเซียน
เป็อาวุธเซียนที่บังคับได้ ไม่อนุญาตให้คนนอกใช้
แต่ข้าได้ยินมาว่าสามารถหาซื้อได้ภายในสำนักเซียน!”
“หวังเค่อซื้อมันมาจากในสำนัก?”
“มันจ่ายเงินซื้อไปเท่าไหร่กันแน่?”
ฝูงชนโดยรอบต่างแตกตื่นประหลาดใจ
มีเพียงเนี่ยเทียนป้าที่เศร้าสร้อยโศกา
.........
ตอนหวังเค่อบอกว่ามัน “ใช้เงินทองฝึกวิชา!”
ข้าหัวเราะเยาะมัน แต่กลับถูกมันะเิตาย วันนี้ หวังเค่อยังคงร่ำรวยเงินทอง
ส่วนตัวมันมีแต่ความสิ้นหวัง
ที่เค้าว่าไลฟ์สไตล์ของคนมีกะตังค์ วันๆ
น่าเบื่อหน่าย กินอะไรก็ไร้รสชาติ ที่แท้ก็เป็แบบนี้?
นั่งเซ็งอยู่ดีๆ ก็ะเิกระบี่บินทิ้งเล่นสินะ?
“เนี่ยเทียนป้า
กระบี่บินของเ้ายังดีอยู่ใช่มั้ย? มาลองกับกระบี่ข้าดูอีกสักทีมั้ยล่ะ?”
หวังเค่อเหยียด
“ฟิ้ว!”
กระบี่บินเล่มใหม่ของหวังเค่อทะยานใส่เนี่ยเทียนป้าอย่างเร็วรี่
กระบี่นี่ไม่ใช่ลอยมาตามลม
แต่เป็มันลูบคลำมาจากร่างของสาวกลัทธิมารอย่างยากลำบากต่างหากเล่า!
ะเิทิ้งแต่ละเล่ม เจ็บกระดองใจเหลือแสน!
เ้าเนี่ยเทียนป้า
ทำกระบี่ข้าะเิไปหนึ่งเล่มยังไม่รู้จักตาย ข้าไม่สนว่าเ้ากับเนี่ยเมี่ยเจวี๋ยเป็อะไรกัน
ถ้าอยากฆ่าข้าก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนอย่างสาสม!
“อย่า!” เนี่ยเทียนป้ากรีดร้องตระหนก
“ตูมมมมมมมมมมมม!”
เสียงสนั่นลือลั่นนคร
รอยแตกร้าวลามเลียทั่วกระบี่บินของเนี่ยเทียนป้า
เนี่ยเทียนป้ายามนี้าเ็สาหัสอยู่ก่อน กระบี่บินเองก็ปริร้าวแตกหัก มันจะหยุดกระบี่บินของหวังเค่อได้อย่างไร
ที่เห็น
กระบี่บินของหวังเค่อกำลังรุกคืบกระบี่ควันขโมงของเนี่ยเทียนป้าเข้าไปทีละคืบๆ
เข้าใกล้เนี่ยเทียนป้าขึ้นทีละน้อย
เนี่ยเทียนป้าขมขื่นใจ ทำยังไงดี?
จะต้านไม่ไหวแล้ว
ขอเพียงหวังเค่อใช้พลังเพิ่มอีกเล็กน้อย กระบี่ของข้าต้องแตกสลาย
จากนั้นข้าเองคงไม่พ้นถูกผ่าเป็สองส่วน
ข้าเองก็อยากทำอย่างหวังเค่อเมื่อครู่
ตัดใจอำมหิต ะเิกระบี่บินของตนเอง
ใช้พลังกระบี่ที่ะเิออกจู่โจมจนตายตกตามกันเช่นนั้น แต่ว่า ข้าไม่กล้า
กระบี่ทั้งสองเล่มคืบเข้าหาเนี่ยเทียนป้าอีกครั้ง
หากครั้งนี้ะเิอีก หวังเค่อมันเพียงเ็ปใจหรือจะฆ่าตัวตายไปเลยนะ? ตนเองห่างจากศูนย์กลางการะเิแค่คืบเดียว
ครั้งนี้ถ้าะเิ คงไม่พ้นจบสิ้นแล้ว?
เนี่ยเทียนป้ารู้สึกขื่นขม
แต่มันไม่อาจทำอย่างไรได้
“หวังเค่อ ครั้งนี้ข้ายอมแพ้ เป็อย่างไร?”
เนี่ยเทียนป้าร้องขอความเมตตา
“ฮูหยิน
ที่นี่มอบแก่ตระกูลทั้งหลายสะสางดีหรือไม่? พวกเรายังมีเื่ต้องไปจัดการ!
ไปเถอะ!” หวังเค่อส่งสายตาหาองค์หญิงโยวเยว่
“ประมุขหวัง ขอบคุณ ขอบคุณ!”
เนี่ยเทียนป้าดีใจจนบ้าคลั่ง
เดิมหวังเค่อมิใช่้าสังหารเนี่ยเทียนป้าหรอกหรือ? ที่จริงแล้วเป็เพราะทางด้านหลังฝูงชนพลันปรากฏไอสีดำทมิฬลอยขึ้นมาต่างหาก?
ไอดำ? มีบางอย่างผิดปกติใช่ตามข้ามาหรือไม่?
หวังเค่อตื่นตัวคิดเผ่นทันที! อันตรายแล้ว!
“หวังเค่อ เ้าปล่อยมันไปทำไม?” องค์หญิงโยวเยว่ไม่พอใจ
กระบี่บินของหวังเค่อยังสมบูรณ์ครบทุกประการ
จะไปยกโทษให้เนี่ยเทียนป้าทำอะไร?
ข้ายังไม่ได้แก้แค้นเลย!
“เ้า!”
เนี่ยเทียนป้ามององค์หญิงโยวเยว่อย่างขัดเคือง
“ใช่! ปล่อยมันไม่ได้นะ ให้มันคืนเงินมาก่อน!”
ประมุขตระกูลอื่นต่างก็ร่ำร้องอย่างแตกตื่น
เนี่ยเทียนป้าคือยอดยุทธ์อันดับหนึ่งของเมืองจูเซียน
ตอนนี้มันถูกโค่นพ่ายแพ้แล้ว ประเสริฐยิ่ง พวกเราจะได้เงินคืน
แต่เ้ากลับคิดปล่อยมัน? เ้าต้องช่วยเราสะกดเนี่ยเทียนป้าไว้ตอนพวกเราทวงหนี้ก่อนสิ!
หวังเค่อไหนเลยจะสนใจช่วยเหลือใครอีก? คนกำลังจะเก็บกระบี่ลง
หากทว่าสายเกินไป
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!
วายุดำทมิฬกวาดพัดวูบหนึ่ง
กวาดเอาบรรดาผู้ฝึกตนในเมืองจูเซียนนับสิบไปในพริบตา
“อ๊าาา โอย โอ้”
เสียงร่ำร้องระงม ทุกผู้คนหันไปมอง
ทว่าที่มองเห็น คือกลุ่มคนชุดดำห่างไปไม่ไกล
หนึ่งในคนชุดดำตวัดแขนเสื้อม้วนกวาด
สายลมสีดำก็กวาดพัดเอาผู้ฝึกตนเมืองจูเซียนด้านหน้าจนกระจัดกระจายเป็ทางยาว
“ดวงธาตุทองคำ? มันเป็ดวงธาตุทองคำ?”
มีคนะโจากในฝูงชน
คนสะบัดชายเสื้อ
ชนชั้นเซียนเทียนด้านหน้าลอยละลิ่วกลางอากาศ ดวงธาตุทองคำแข็งแกร่งปานไหน? ทันใดนั้น
ผู้ฝึกฌานในเมืองจูเซียนต่างก็หวาดหวั่นพรั่นพรึง นี่มีมากกว่าหนึ่ง
พวกมันทั้งกลุ่มคือดวงธาตุทองคำ?
หวังเค่อมองเห็นใบหน้าของผู้นำทาง
มันก็รู้สาเหตุทันที
“จูเยี่ยน? ไฉนสุมหัวรวมกับมารร้าย?
เ้าไม่้าต้าชิงแล้วหรือ?” หวังเค่อเอ่ยอย่างประหลาดใจ
หวังเค่อยังไม่รู้ว่าจูเยี่ยนเข้าสู่วิถีมารไปแล้ว
มันคิดว่าจูเยี่ยนยังเป็เพียงมนุษย์อ่อนแอเช่นเดิม
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า หวังเค่อ เ้าทำร้ายข้าอย่างอนาถถึงเพียงไหน! วันนี้ ข้ามาชำระบัญชีกับเ้า!” จูเยี่ยนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“เ้ามาจัดการหวังเค่อหรือ? เร็ว ข้าจะถ่วงมันไว้ให้ เ้าฆ่ามันเร็ว!” เนี่ยเทียนป้าอุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นพระมาโปรด
กลุ่มคนชุดดำนำโดยจูเยี่ยน ก้าวออกมาเบื้องหน้าหวังเค่อ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้