ตอนที่หลิ่วจิ้งออกมาจากจวนเสนาบดีอู๋นั้นเป็นช่วงที่ตะวันยามอัสดงที่ปลายฟ้างดงามที่สุดของวัน อาทิตย์ยามเย็นสาดส่องจนขอบฟ้าและพื้นดินประสานกันเป็นเส้นเดียว สายลมอ่อนโชยมา พัดไล่ไอร้อนที่สั่งสมมาทั้งวันให้กระจายหายไป ทั้งพัดเอาความหม่นมัวในใจของหลิ...