“ ... เอ่อ!”
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึงกันมาก ถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
เซินถูเจ๋อมีความสามารถขอบเขตอมฤตขั้นที่สอง ถึงแม้พลังฝีมือจะมาจากการใช้ยา แต่พลังที่บ้าคลั่งแบบนั้นมันก็ยากที่จะรับมือได้ การโจมตีของเซินถูเจ๋อเมื่อครู่ดุดันมาก แต่ิอวี่กลับใช้การฟันกระบี่แค่หนึ่งทีก็เอาชนะเขาไปได้
จากนั้นิอวี่ก็ไม่ได้มีความปรานี ใช้เท้าเหยียบหัวของเซินถูเจ๋อจนเขาตายคาที่อีก!
ศิษย์หลายคนก่อนหน้านี้ที่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม คิดอยากจะเห็นิอวี่ตายอย่างอนาถ ตอนนี้พวกเขาเริ่มหวั่นใจขึ้นมาแล้ว
แม้แต่ซุนอี้เองก็มีหน้าตาที่เปลี่ยนไป สายตาที่มองมาที่ิอวี่นั้นเริ่มมีหวาดกลัวเกิดขึ้นเล็กน้อย!
ตอนที่เขาได้พบกับิอวี่เมื่อสองเดือนก่อน ความสามารถของิอวี่ยังอยู่ที่ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งที่เกินผิวน้ำมานิดหน่อย แต่ตอนนี้ ความสามารถของิอวี่นั้นกลับไปถึงขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุดแล้ว!
ลมปราณที่ิอวี่มี เพลงกระบี่ที่ยอดเยี่ยม มันเหนือกว่าผู้มีความสามารถสายเลี่ยนเหยียนคนอื่นมาก
อย่างน้อยเมื่อก่อนตอนที่ซุนอี้อยู่ในระดับเดียวกับิอวี่ ก็ไม่ได้แข็งแกร่งเท่ากับิอวี่ในเวลานี้เลย!
แค่คิดซุนอี้ก็เสียวสันหลัง จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดี เพราะเขาจะไม่ยอมปล่อยศัตรูที่น่ากลัวแบบนี้พัฒนาเติบโตต่อไปได้อีก ก่อนที่ิอวี่จะน่ากลัวไปมากกว่านี้ เขาจะตัดช่องทางของคนที่มีพร์มากคนนี้ให้ตายอยู่ตรงนี้!
ใช่ เ้ามีพร์แล้วอย่างไร วันนี้ข้าจะฆ่าเ้าซะ แล้วศัตรูที่มีพร์แข็งแกร่งกว่าข้าก็จะน้อยไปอีกหนึ่งคน! ฮ่าฮ่า!
พอคิดมาถึงตรงนี้ ซุนอี้ก็รู้สึกมั่นใจและสะใจ!
“พี่ วันนี้ต้องฆ่าเขาให้ได้นะ ตัดไฟั้แ่ต้นลม” ซุนเหิงที่อยู่ข้างๆ ซุนอี้พูดขึ้นมา เหงื่อบนหน้าผากของเขาไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ซุนอี้ถือหอกขึ้นมาแล้วค่อยๆ เดินไปหาิอวี่ ระหว่างที่เดินไปเขาก็เดินลมปราณขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งด้วย
ลมปราณขอบเขตอมฤตขั้นที่สามถูกปล่อยออกมาอย่างน่ากลัว!
ลมปราณของซุนอี้ ในด้านปริมาณนั้นน่ากลัวกว่าของเซินถูเจ๋อเยอะมาก ส่วนด้านคุณภาพก็มีความแข็งแกร่งกว่าเซินถูเจ๋อหลายเท่า ครั้งนี้ิอวี่ถือว่าได้พบคู่ต่อสู้จริงๆ สักที!
“เ้าในตอนนี้ต่ำต้อยเหมือนเดิมเมื่ออยู่ต่อหน้าข้า เ้าเชื่อไหม” ลมปราณของซุนอี้มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงระดับสูงสุด
ิอวี่ชี้กระบี่ไปที่ซุนอี้และตั้งท่าพร้อมรับมือ จากนั้นก็ยิ้มอย่างมั่นใจว่า “โทษทีนะ ข้า ไม่เชื่อ”
“เหอะๆ ”
ซุนอี้หัวเราะเบาๆ จากนั้นก็จ้องตาเขม็งและพุ่งหอกแทงออกไป!
บนตัวหอกมีกระแสลมปราณแห่งเปลวเพลิงอยู่ด้วย อานุภาพของมันก่อตัวขึ้นบนตัวหอก ด้วยพลังสังหารดุดัน หากเป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งในระดับสูงสุดทั่วไป เจอการโจมตีแบบนี้เข้าไปคงาเ็สาหัสไปแล้ว!
สายตาของิอวี่เป็ประกายก่อนจะตวัดกระบี่ขึ้น และโดยไม่รอช้า เขาก็ฟันกระบี่เจ็ดมรณาออกไปในทันที!
กระบี่เจ็ดมรณาเป็ทักษะการต่อสู้เสวียนระดับต้นที่สุดยอดมาก กระบี่ของเขาไร้ความรู้สึก และสามารถต้านการโจมตีที่น่ากลัวของซุนอี้เอาไว้ได้
แต่ิอวี่เองก็ไม่ได้สบาย คลื่นพลังลมปราณขอบเขตอมฤตขั้นที่สามก็ยังพุ่งปะทะเข้ากับร่างกายจนทำให้ตัวเขากระเด็นปลิวไปด้านหลัง
ซุนอี้เองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าิอวี่จะสามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้ อีกทั้งเขายังััได้ว่าคลื่นพลังกระบี่ของิอวี่ทำให้พลังจิตของเขานั้นเ็ป มันเป็ความรู้สึกไร้ความปรานี มันทำให้ในหัวของเขาว่างเปล่าไปชั่วขณะ!
“รนหาที่ตาย!”
ซุนอี้เคยถูกผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุดลบหลู่ขนาดนี้เมื่อไหร่กัน? เขาพุ่งแทงหอกออกไปใส่ิอวี่ในทันที พร้อมกับมีะเิออกมาจากปลายหอก
“เพลิงเดือด สังหาร!”
อานุภาพของหอกนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ครั้งก่อนที่โจมตี ซุนอี้ใช้กำลังแค่ประมาณสี่ส่วนเท่านั้น แต่ครั้งนี้กลับใช้พลังอย่างเต็มสูบ
สายตาของิอวี่นั้นดุดันมากขึ้น หมอกไอเย็นน้ำแข็งพุ่งขึ้นมาทั่วตัว เขาเปิดสถานะหยินสูงสุด และฟันกระบี่ในกระบวนท่ากระบี่เจ็ดมรณาเหมือนเดิม
หลังจากเสียง “ตู้ม” ดังขึ้นเพื่อต้านการโจมตีของซุนอี้ เขาก็ก้าวถอยหลังไปและมีเสียงร้องเล็กน้อยออกมาจากลำคอ พร้อมกับเืที่ไหลมุมปาก
“จะหนีไปไหน!”
ซุนอี้รู้สึกเมามันมาก เขาเดินลมปราณและปล่อยกระบวนท่าที่สองออกมา เพลิงเดือดพุ่งแทง!
หอกเคลื่อนตัวไป ลมพายุซัดเข้าใส่ ตัวหอกขยายใหญ่ขึ้นและพุ่งเข้าใส่ตัวของิอวี่ ส่วนิอวี่ก็จับกระบี่ด้วยสองมือและปะทะเข้าใส่ตัวหอกเช่นกัน ลมปราณของหอกพลุ่งพล่านขึ้นมาและซัดจนิอวี่ล่าถอยไปอีกครั้ง ครั้งนี้สีหน้าของเขาเริ่มซีดขาว
ซุนอี้ยิ้มแสยะ ลมปราณของเขานั้นแข็งแกร่งกว่าิอวี่ และเขาก็เข้าใจความหมายของคำว่า “กระชับรัดกุม” หอกที่พุ่งแทงออกไปนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ิอวี่จะไปต้านทานการโจมตีของเขาได้อย่างไร?
เห็นิอวี่ล่าถอยไปจนด้านหน้ามีระยะห่างเยอะมาก ซุนอี้ก็หัวเราะขึ้น แล้วก็พุ่งหอกแทงออกมารวดเร็วอย่างกับลูกธนู
“เพลิงเดือดสังหารพริบตา!”
หอกพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับพลังงานเปลวเพลิงตรงไปที่หน้าอกของิอวี่ ซุนอี้ตั้งใจจะแทงดวงจิตเทวะของิอวี่จนะเิ และปักร่างของอีกฝ่ายเข้ากับผนังหิน!
ไม่มีทางหนี หลบก็ไม่ได้ การโจมตีของซุนอี้มันพุ่งเล่นงานมาที่หัวใจของิอวี่จริงๆ
“จบแล้ว”
ทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกลับไม่ได้รู้สึกว่าโล่งใจเลย เพราะิอวี่เพิ่งจะฆ่าเซินถูเจ๋อจนทำให้ตกตะลึงกันไปตามๆ กันเมื่อครู่นี้เอง ส่วนซุนอี้ก็ต้องใช้กระบวนท่าสังหารไปถึงสามกระบวนถึงจับทางจับจุดได้!
ซุนเหิงที่อยู่ด้านหน้าสุดนึกภาพิอวี่ถูกแทงทะลุหัวใจด้วยความเ็ปขึ้นมาไว้แล้ว มันจะต้องเป็ภาพที่ตื่นเต้นอย่างมากแน่นอน!
ในเวลานี้เอง การต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้ากลับมีแสงสีทองเข้มปรากฏขึ้นมา!
พลังงานแสงสีทองเข้มพุ่งออกมาจากหัวใจของิอวี่ สัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานเริ่มทำงาน!
จากนั้นก็ได้ยินเสียง “แก๊ง” หอกสีเพลิงของซุนอี้ปะทะกับเกราะแสงสีทองเข้ม ปลายหอกแทงทะลุเกราะเข้ามา แต่เมื่อแทงเข้าไปใกล้หัวใจกลับแทงต่อไม่เข้าแล้ว!
ซุนอี้รู้สึกเหมือนตัวเขานั้นแทงหอกเข้ากับท่อนเหล็กที่แข็งมาก และมีความหนาแน่นที่สูงมาก!
“ ... นี่มันทักษะการต่อสู้อะไรกัน!”
ซุนอี้ตะลึงมาก เขาใช้กระบวนท่าสังหารสุดยอดของตนเองแล้ว และก็เดินลมปราณทั้งหมดที่มีในร่างกายเพื่อแทงออกไป มันมีความแข็งแกร่งอย่างมาก แต่แสงสีทองเข้มที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นมันน่าทึ่งยิ่งกว่า!
ถึงแม้จะหาเหตุผลมาอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้ แต่สัญชาตญาณก็บอกให้เขาดึงหอกออกมา แล้วค่อยโจมตีใหม่อีกครั้ง ...
แต่ิอวี่กลับใช้มือซ้ายจับไปที่หอกอย่างแน่น แทบไม่ให้ซุนอี้นั้นมีโอกาสถอยหนีเลย!
“กระบี่เจ็ดมรณา!”
ิอวี่ออกแรงที่มือขวา เดินลมปราณออกจากดวงจิตเทวะให้พุ่งไปที่กระบี่หวงฉวนและพุ่งแทงออกไปอย่างไร้เยื่อใย
“น่าขำที่สุด” ซุนอี้ยิ้มแสยะและเดินลมปราณทั้งหมดไปที่หน้าอก ที่หน้าอกของเขาก็มีเกราะสีแดงเพลิงปรากฏขึ้นมาเพื่อต้านทานการโจมตีนี้
ขอแค่เขาสามารถต้านกระบี่นี้ของิอวี่ได้ เขาก็จะใช้จุดเด่นของลมปราณที่แข็งแกร่ง เพื่อให้ได้เปรียบในการต่อสู้
แต่ิอวี่จะปล่อยให้เขามีโอกาสได้อย่างไร ิอวี่พลิกข้อมือแล้วลมปราณทั้งหมดห้าส่วนหายไปอยู่ในกระบี่!
“อะไรกัน!”
ซุนอี้หน้าเสีย กระบี่ของิอวี่นั้นแฝงไปด้วยความหมายเที่ยงแท้ของคำว่า “กระชับรัดกุม” กระบวนท่าก่อนหน้านี้ทั้งหมดของเขาไม่ได้ใช้เลย เขาเรียนรู้มันได้!
“กระบี่เจ็ดมรณา สมาธิสังหาร ... ”
กระบี่นี้งดงามราวกับดาวตกที่อยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน มันทำลายชุดเกราะที่อยู่บนหน้าอกของซุนอี้ และเจาะเข้าไปะเิพลังถึงตับเทวะของซุนอี้จนแตกกระเจิง!
พลังอันบ้าคลั่งนั้นยังไม่สลายหายไป จนกระทั่งกระบี่นั้นแทงทะลุเกราะของซุนอี้ไปถึงด้านหลัง!
ิอวี่จับกระบี่ด้วยสองมือ ซุนอี้งอตัวลง เืไหลออกจากมุมปาก สีหน้าตะลึงอย่างมาก มองมาที่ิอวี่ด้วยสายตาเหม่อลอย
ในเวลานี้เขาััได้ว่าลมปราณชีวิตของตนกำลังไหลออกอย่างรวดเร็ว!
เขาจะไปคาดคิดได้อย่างไรว่าิอวี่คนที่มีความสามารถแค่ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุดจะฆ่าเขาได้!
“รู้สึกเหลือเชื่อมากเลยใช่ไหม” ิอวี่มองไปที่ซุนอี้ด้วยสีหน้าท่าทางไร้อารมณ์ และพูดแบบนี้ขึ้นมา
ก่อนหน้านี้เขาอดทนอดกลั้นอยู่ตลอด ไม่ได้อยากลงมืออะไรจริงจังมากนัก เพื่อให้ซุนอี้ไม่ทันได้ระวังตัว ิอวี่รู้ดีว่า ในฐานะผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม ซุนอี้จะต้องยังมีวิธีการต่อสู้อีกมากมาย หากิอวี่รับมือซึ่งหน้าแล้วซุนอี้หลุดไปได้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็คงยากที่จะมีโอกาสสังหารซุนอี้
เมื่อไหร่ก็ตามที่ลมปราณของเขาเริ่มถดถอย ซุนอี้ก็จะสามารถอาศัยลมปราณที่แข็งแกร่งค่อยๆ เล่นงานเขาจนตายแน่
ดังนั้น หากปะทะตรงๆ กับซุนอี้ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ิอวี่จะต้องตายไม่ช้าก็เร็ว
ดังนั้นเขาจึงเลือกปล่อยเหยื่อลงไปล่อปลา เปลือกนอกแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นก่อน ในวินาทีที่ซุนอี้คลั่งอย่างถึงที่สุดค่อยปล่อยกระบวนท่าสังหารถึงตายออกมา!
กระบี่เจ็ดมรณาที่มีความหมายเที่ยงแท้ของ “กระชับรัดกุม” ิอวี่นิยามมันว่า “สมาธิสังหาร”!
ภายใต้การโจมตีที่บ้าคลั่งของสมาธิสังหาร ซุนอี้จะรับมือมันได้อย่างไร ตับเทวะของเขาถูกิอวี่แทงจนะเิออก!
ซุนอี้เป็ถึงผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม เมื่อเทวะหนึ่งแห่งแตกสลายก็เหลือแค่เทวะสองแห่ง จึงเท่ากับผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สอง และร่างกายก็ดันถูกแทงทะลุเลยแทบจะไม่มีโอกาสตอบโต้ได้อีก
“ิอวี่ เ้าอย่าฆ่าข้าเลยนะ ไม่อย่างนั้นอาจารย์ของข้าจะต้องเล่นงานเ้าแน่! ไว้ชีวิตข้าเถอะ ต่อไปเราจะเป็พี่น้องที่ดีต่อกัน!”
ซุนอี้จับไปที่ข้อมือของิอวี่ เืไหลออกมาจากปาก สายตาอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร
“ไม่มีใครรู้เื่ที่นี่แน่นอน ข้าจะฆ่าเ้า อาจารย์ของเ้าก็ไม่มีทางรู้ว่าเป็ฝีมือของข้า เื่นี้พวกเ้าเป็คนบอกข้าเองนะ” ิอวี่ดึงเอามือของซุนอี้ออกแล้วตบไหล่ของเขา จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูด
“ไม่ ... ิอวี่ ิอวี่ พวกเราหลอกเ้า ที่นี่มันมีการเคลื่อนไหวแน่ เ้าต้องเชื่อข้านะ ... ”
ิอวี่ไม่รอให้ซุนอี้พูดจบ เขาชักกระบี่ออกมาแล้วตวัดกระบี่ขึ้นปาดไปที่คอหอยของซุนอี้ในทันที
ซุนอี้ตาโต ก่อนตายเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วย? หากเขาไม่ไปล่วงเกินิอวี่ แล้วจะมาตายในสภาพนี้ได้อย่างไรกัน?
เขาตายเพราะตัวเขาเอง!
แต่ว่า เขาก็ไม่มีโอกาสได้กลับตัวอีกแล้ว
“ตุบ ... ”
ร่างของซุนอี้ล้มลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เืไหลออกมานองเต็มพื้น
“อ่า ... ”
ศิษย์ที่เหลือต่างตะลึงหวั่นใจ เริ่มแรกพวกเขาคิดว่าอย่างไริอวี่ก็ตายแน่ รู้สึกว่าิอวี่ต้องกลายเป็ตัวตลก แต่ตอนนี้พวกเขาพบว่าิอวี่นั้นเหมือนเป็เทพเ้าในตำนาน ทุกอย่างกลับกันไปหมด เขาสามารถสังหารซุนอี้ได้!
เขาเป็คนที่น่ากลัวแค่ไหนกันแน่นะ ถึงได้มีความสามารถและพร์ที่น่ากลัวขนาดนี้!
หากปล่อยให้ิอวี่พัฒนาและเติบโตไปมากกว่านี้ ต่อไปเขาจะน่ากลัวขนาดไหนกันเชียว!
“หนีเร็ว!”
ไม่รู้ว่าใคระโขึ้นมา แล้วทุกคนก็วิ่งหนีกันอย่างตื่นตระหนก พวกเขาต้องรีบเอาเื่นี้ไปแจ้งผู้ดูแลให้ลงโทษิอวี่!
ิอวี่ยิ้มมุมปาก คนพวกนี้คิดวางแผนทุกวิถีทางเพื่อที่จะฆ่าเขา หากปล่อยให้พวกเขาหนีไปได้จะต้องไปฟ้องก่อนแน่ และจะกลับมาแว้งกัดเขาอีก ถึงเวลานั้นทางสายเลี่ยนเหยียนเกิดมีบทลงโทษขึ้นมา ชีวิตของเขาเองก็อาจจะไม่รอดเหมือนกัน!
เขารู้จักคนพวกนี้ดี จิตใจเหมือนสุนัข จิตใจเหี้ยมโหด ในเมื่อพวกเขาคิดอยากจะฆ่าตนเอง แล้วเขาจะมีความเมตตาไปทำไมกัน?
“ข้าว่า พวกเ้าควรตาย”
ิอวี่ใช้อสรพิษหลงทางและเคลื่อนไหวเพื่อไล่ตามคนที่เหลือทั้งหมดทันที ศิษย์พวกนี้ล้วนแต่มีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง เดิมตอนที่ิอวี่มีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งก็สามารถเอาชนะคนพวกนี้ได้แล้ว ตอนนี้เขาทะลวงระดับสูงขึ้นไปอีกก็ยิ่งง่ายกว่าเดิม เขาพลิกข้อมือและฟันกระบี่ออกไปเพื่อสังหารพวกเขาทั้งหมด
“ไม่นะอย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า ... ”
ซุนเหิงเห็นิอวี่ที่เืท่วมตัวกำลังค่อยๆ เดินมาหา ขาของเขาทั้งสองข้างก็อ่อนจนทรุดตัวลง เขาใช้มือพยายามยันตัวลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วพยายามจะวิ่งหนี
แสงกระบี่พุ่งเข้ามา
หัวของซุนเหิงกระเด็นปลิวไป เืพุ่งออกมาจากคอ หัวนั้นหลุดแล้วหล่นลงมาบนพื้น
ศิษย์ทั้งหมดสิบเอ็ดคนรวมถึงซุนอี้ ิอวี่ฆ่าทิ้งทั้งหมด!
ิอวี่เก็บกระบี่หวงฉวน เขาไม่ได้ฆ่าใครมาสักระยะหนึ่งแล้ว เืในกายเหมือนได้รับการกระตุ้นและสูบฉีดอีกครั้ง เขารู้สึกว่าเืลมของเขานั้นเดือดมาก
ตอนนี้จำเป็ต้องทำความสะอาดและทำลายหลักฐานทั้งหมด เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาทีหลัง!
ไม่ว่าเื่นี้จะหาฆาตกรเจอไหม มันจะต้องเกิดความวุ่นวายขึ้นในสายเลี่ยนเหยียนแน่นอน!
สถานการณ์อันตราย ต้องรีบเอาน้ำมาดับไฟก่อน
ห้ามให้ถูกจับได้เด็ดขาด!
ิอวี่เหมือนจะคิดถึงจุดนี้ได้ เขารีบลงมือเก็บกวาดที่เกิดเหตุในทันที
แต่ิอวี่กลับไม่รู้เลยว่า ที่บนยอดเขาสูงห่างออกไปประมาณสิบลี้นั้น มีผู้หญิงรูปร่างงดงามและสง่างามคนหนึ่งกำลังมองจ้องเขามาจากที่ไกลๆ
สิ่งที่ิอวี่ทำทุกอย่างเมื่อครู่ นางเห็นทั้งหมด!
