เขตปลอดอัลฟ่า - alpha unavailable
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
เขตปลอดอัลฟ่าระดับ 5 กลยุทธ์ตบตาเมียจากพ่ออัลฟ่า
ศิธาแอบตีสนิทกับเลขาสาวของภรรยามาจนได้
เด็กคนนั้นชื่อปุ๊กกี้ แวะมาส่งระฟ้าที่บ้านเป็ครั้งคราว อัลฟ่าหนุ่มใช้จังหวะหนึ่งดึงเธอไปพูดคุยและขอตารางงาน แม่สาวปุ๊กกี้เขินศิธาจนหน้าแดงก่ำ เธอสารภาพว่าตัวจริงศิธาหล่อกว่าในทีวีอีก หล่อแบบเหมือนไม่เคยมีอยู่จริงบนโลก ศิธาเสยผม อมยิ้ม แล้วยักคิ้วสองจึ้ก ก็เื่ปกตินะ ไม่ว่าจะโลกเก่าหรือโลกใหม่ มนุษย์ศิธาก็ล้วนหล่อะเิอยู่เสมอ นี่ไงตัวอย่างของวลีความหล่อเป็บาป
‘อันนี้ตารางคุณระนะคะ ว่าแต่คุณศิธาขอไปทำไมเหรอ’
‘ฉันอยากรู้ว่าเมียฉันกลับตอนไหนบ้าง จะได้ทำอาหารเย็นไว้รอ’
‘กรี๊ดดดด คุณศิธานี่โรแมนติกสุดๆไปเลยค้า’
หึ พวกเบต้านี่ช่างใสซื่อบริสุทธิ์ยิ่งนัก ไม่ต่างจากยัยนางฟ้าโอเมก้าแม่ทูนหัวตัวดี
พูดถึงยัยควีนโอเมก้า ั้แ่วันนั้นก็ไม่ยอมแกะป้าย ‘เขตปลอดอัลฟ่า’ ออกจากประตูห้องนอนเลย ซ้ำยังล็อคประตูไว้อีกสองสามชั้น ศิธาหงุดหงิดมาก เขาไม่ได้บอกเสียหน่อยว่าข้อตกลงระหว่างเรามีแค่จะไม่หย่ากัน แต่เราจะยังต้องนอนด้วยกันด้วยตามประสาผัวเมีย ได้ข่าวว่าคุณย่าอยากมีหลานไม่ใช่หรือ เขาก็เตรียมจะทำหลานให้นี่ไง สักสามคนกำลังดี เหตุใดยัยคนนั้นถึงเม็ดเยอะนัก
หรือจะยังไม่อยากอุ้มท้อง?
“ท้องแค่เก้าเดือน พอคลอดเดี๋ยวผัวเลี้ยงให้ก็ได้น่า”
“อะไรวะไอ้ศิ ใครท้องนะ?”
โอฬารที่กำลังจัดแจงอาหารสุขภาพลงบนโต๊ะเอ่ยถามพ่อดาราหนุ่ม วันนี้ศิธาแอบมาถ่ายละครอีกแล้ว แม้คุณภรรยาสุดที่รักจะกำชับว่าห้ามออกจากบ้านโดยเด็ดขาด แต่ควีนโอเมก้าไม่มีวันสั่งอัลฟ่าเืบริสุทธิ์ได้
“ยัยฟ้าไง แต่งงานกันมาตั้งสามปี ไม่ยอมมีลูกสักที”
เออเนอะ ลืมไปว่าสมองมันเพี้ยนอยู่..
ผู้จัดการหนุ่มเกาหัวแกรก มือก็เปิดกล่องอาหารให้เ้าชายแห่งวงการจอเงินขณะพักรับประทานมื้อเที่ยง ั้แ่เกิดเื่ศิธาก็ไม่ย่อแท้ที่จะออกจากบ้าน โอฬารประหลาดใจอย่างมากที่มันสามารถคิดแผนตลบหลังเมียได้ ศิธาในความทรงจำของโอฬารคือผู้ชายขี้หงุดหงิด เกียจคร้าน ชอบเหวี่ยงวีน ความฉลาดทางอารมณ์ต่ำ เก่งอยู่เื่เดียวคือแสดงละคร ทักษะการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่มี อย่าให้พูดถึงเื่ตอบคำถามนักข่าวเลย ถ้าไม่มีสคริปต์ไอ้ศิธาเละตุ้มเป๊ะ ทว่าศิธาเวอร์ชั่นความจำเสื่อมต่างออกไป
จะว่ายังไงดี...
มันบอกว่าตนเองเป็อัลฟ่าเืบริสุทธิ์อัจฉริยะ ไอคิว 200 เก่งกาจทุกอย่างไม่ว่าจะเป็วิทยาศาสตร์หรือศิลปะหลากแขนง ทีแรกโอฬารคิดว่ามันพูดไปเรื่อยตามประสาคนสมองเพี้ยน แต่จากที่ลองให้แสดงหนังดู สกิลการแสดงมันเหมือนนักแสดงฝึกหัดในวันแรกที่ค่อยๆก้าวะโขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ อีกซ้ำเมื่อวานมีลูกพี่ช่างไฟมารอพ่อในกอง น้องเขาอยู่มอหก แก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์เตรียมสอบเข้าไม่ได้ ไอ้ศิธาก็ช่วยสอนแถมยังถูกหมด โอฬารงงมาก สมัยเรียนไอ้ศิธาได้เกรดหนึ่งหรือไม่ก็สองตลอด มันไปสอนการบ้านน้องเขาได้ไงวะนั่น
ความจำเสื่อมให้อะไรแก่คุณบ้าง 10 คะแนน
“อาทิตย์หน้าเหมือนจะเป็ซีนอารมณ์นะไอ้ศิ ถ้าไม่ไหวมึงก็บอกพี่นกแพงไป กูว่าพี่แกเข้าใจ แกอาจจะใช้มุมกล้องหรือตัดต่อช่วยเอา ยังไงลุคมึงโดยรวมตอนนี้ก็ไปต่อได้อยู่แล้ว performance ไม่ต้องเป๊ะมาก”
“หึ แค่ซีนอารมณ์ กระจอกมาก กูอ่านบทจบแล้วสองรอบเมื่อคืน เดี๋ยวจะสั่งน้ำตาให้ดูนะไอ้โอ”
พูดพร้อมกับยักคิ้วสองจึ้ก มือก็ตักอกไก่แสนจืดชืดเข้าปาก
มันขี้โม้ฉิบหาย ขี้โม้กว่าศิธาคนก่อนร้อยเท่า แถมยังอารมณ์ดีแปลกๆ โอฬารไม่ค่อยคุ้นชินศิธาเวอร์ชั่นอารมณ์ดี อัธยาศัยดีเท่าไหร่นัก ถึงแม้มันจะวางมาดตามประสาพระเอก เก๊กหล่อพูดน้อยต่อยเขาเต็มสองข้างแก้ม แต่พลังงานโดยรวมอยู่ด้วยแล้วอึดอัดใจน้อยกว่าศิธาเวอร์ชั่นเก่าเป็อย่างมาก
“ว่าแต่คุณหญิงย่าแกไปเที่ยวไหน”
ั้แ่เริ่มปรับตัวเข้ากับโลกใหม่ได้ ศิธาก็มักถามไถ่ข้อมูลชีวิตเ้าของร่างจากคนรอบตัวอยู่เนืองๆ ยัยระฟ้าอาจต้องตัดออกไปก่อนเพราะคุยกันน้อย ยัยคนนั้นวันๆเอาแต่ทำงาน กลับบ้านก็ยังทำงานต่อ คนที่ให้ข้อมูลแก่ศิธาได้เลยเป็พวกคนงานที่บ้าน เลขาสาวปุ๊กกี้ แล้วก็ไอ้โอฬารผู้จัดการตัวดี
“อ๋อ คนนอกเข้าใจว่าแกออกไปเที่ยวสินะ” โอฬารหันรีหันขวางเพื่อตรวจสอบดูว่ามีใครอยู่ไหม ก่อนจะเลื่อนหน้ามาป้องปากกระซิบเพื่อนรักว่าความจริงแล้วไม่ใช่อย่างนั้น “แกหายตัวไปต่างหาก”
“หายตัวไป? แบบตายหรือโดนลักพาตัวหรือ”
“เป็ฟีลจู่ๆก็หายไป คุณระเล่าว่าแกหายไปในคืนวันปีใหม่ที่กำลังเฉลิมฉลองกัน เสียงพลุดังก้องเต็มฟ้า คุณย่านั่งอยู่ในสวนไม้เรือนกระจกของแก พอมาดูอีกทีก็หายไปเลย หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นคุณย่าอีก”
“แล้วเขาไม่แจ้งความคนหายล่ะวะ”
“ตอนแรกจะแจ้งแหละ แต่คุณย่าแกส่งจดหมายมาหาคุณระสองสามฉบับ บอกว่าสบายดี เขียนด้วยลายมือตนเอง แกกำลังท่องโลกอยู่ที่ไหนสักที่ ไม่ต้องตามหา เดี๋ยวอยากกลับจะกลับเอง ที่พีคคือส่งมาหาแค่คุณระ ไม่ส่งหาลูกชายลูกสาว สมบัติก็ยกให้มึงกับคุณระ หุ้นบริษัทตั้ง 70% อยู่ที่พวกมึงสองคนอะ แต่ลูกชายลูกสาวแกได้รวมกันแค่ 30% น้าๆอาๆบาดเืแค้นมึงสองผัวเมียกันสุดๆ พยายามจะฟ้องศาลให้สัญญามอบอำนาจของคุณย่าเป็โมฆะด้วยนะมึง ให้ระบุว่าแกเขียนตอนสติไม่สมประกอบ”
ฟังดูไม่ได้โเี้เท่าครอบครัวบัลลังก์เืของศิธา แต่ก็ชิงดีชิงเด่นกันพอสมควร
อัลฟ่าหนุ่มไหวไหล่ฟังขณะเคี้ยวข้าวในปาก จากสัญชาตญาณที่ศิธาััได้ คนโลกนี้ไม่ได้น่ากลัวมาก เป็เบต้าที่ไม่มีพิษมีภัย ขนาดอัลฟ่าด้วยกันอย่างโอฬารยังดูกระจอกงอกง่อย ศิธาไม่ได้หวาดกลัวสักนิด สิ่งเดียวที่เขาเป็ห่วงก็คือยัยระฟ้า นางฟ้าโอเมก้าแม่ทูนหัวยอดดวงใจ ถึงจะทำตัวเก่งอวดดี แต่โอเมก้าก็คือโอเมก้า
“กูอิ่มละ บอกผู้กำกับด้วยว่าพร้อมถ่ายต่อ จะรีบกลับไปหาเมีย”
“เออก็ดี ขืนคุณระรู้เข้ามีหวังรอบนี้กูได้โดนเผาไปพร้อมกับมึงแน่”
สองเพื่อนซี้รีบกุลีกุจอกันเก็บของเพื่อเตรียมตัวสำหรับถ่ายทำฉากต่อไป
คิวของศิธาหมดลงราวๆบ่ายสามโมงเย็น พี่ๆทีมงานประหลาดใจกับกิริยามารยาทของศิธาพักนี้เป็อย่างมาก ปกติธรรมชาติของศิธาคือไม่มีสัมมาคารวะ ไม่ยกมือไหว้ใคร ทุกคนต้องไหว้มันก่อน ทำตัวเป็ซุปเปอร์สตาร์ดาวค้างฟ้า ต้องมีห้องส่วนตัว ห้ามใครยุ่งสุงสิง ทว่าศิธาหลังประสบอุบัติมีนิสัยเป็กันเองมากขึ้น แม้จะเก๊กขรึมตามประสาอัลฟ่าไปบ้าง แต่ระยะห่างระหว่างทีมงานลดน้อยลง มันโบกมือทักทายคนนู้นทีคนนี้
“ไงเพ่ กลับแล้วนะ / ป้า ข้าวกองอร่อยมาก ห่อไปฝากเมียได้ปะ / โอย อยู่ต่อไม่ได้หรอก ที่บ้านตามแล้ว”
โอฬารงงเป็ไก่ตาแตก สรุปแล้วนิสัยเพี้ยนๆของมันเป็มิตรต่อทุกคนมากกว่าหรือนิ?
“พี่ศิธา.. กลับยังไงเหรอครับ”
รวมถึงการเข้าหาของใครบางคนที่แตกต่างไปจากเดิม
ชนิน... นักแสดงคู่กันที่รับบทครูคาถา
“รถไอ้โอมัน มีอะไรหรือเปล่าน้องชาย”
“นินติดรถกลับไปด้วยได้ไหม”
ชนินอมยิ้มพร้อมริ้วแก้มที่ขึ้นสีอมชมพูระเรื่อ
โอฬาเลิกคิ้วประหลาดใจเล็กน้อย ศิธาเวอร์ชั่นก่อนกับชนินร่วมงานกันเพียงหน้ากล้อง อย่างที่บอก ไอ้ศิธามันหยิ่งยโสโอหังมาก น้องชนินเพิ่งจะเริ่มเล่นซีรีส์ได้ไม่กี่เื่มันไม่คุยด้วยหรอก ชนินในสายตาศิธาคือพวกที่จะมาเกาะมันดัง การวางตัวห่างเหินทำให้ชนินไม่กล้าเข้าหา กระทั่งหลังประสบอุบัติเหตุ ศิธามีมนุษย์สัมพันธ์ดีเยี่ยม คนน้องอย่างชนินเลยรวบความความกล้าเข้ามาหาพ่อเ้าชายแห่งวงการจอเงินก่อน
“คือพอดีนินไม่ได้เอารถมาน่ะครับ..”
ศิธาอายุ 35 มีโอเมก้าตามจีบมาั้แ่มัธยมต้น ยิ่ง่มหาลัยยิ่งไม่ต้องพูดถึง โอเมก้าวิ่งตามจีบเขาเป็กระพรวน ประสบการณ์รักวัยใสไปจนถึงวัยผู้ใหญ่ศิธาผ่านร้อนผ่าวหนาวมาเยอะ มองแววตาปราดเดียวก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร ไอ้น้องชนินคนนี้ก็เช่นกัน
“โทษทีนะ คงไม่สะดวก รถไอ้โอสกปรกโสโครกเหมือนกองขยะ น้องชายกลับกับคนอื่นเถอะ”
พูดจบก็ตบไหล่โอเมก้าตัวน้อยแปะๆก่อนจะกอดคอเพื่อนรักเดินจากมาทั้งอย่างนั้น คนฟังอ้าปากค้างทั้งชนิน ทั้งโอฬาร เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอการปฏิเสธสุดเหี้ยเช่นนี้ เหี้ยที่หมายถึงมาด่ารถคนอื่นว่าสกปกเหมือนกองขยะอะ
/
ศิธากลับถึงบ้านราวๆสี่โมงเย็น
ตารางงานของยัยควีนโอเมก้าตัวดีวันนี้หากจำไม่ผิดคุณเธอน่าจะเลิก่หกโมง ศิธามาถึงก่อนตั้งสองชั่วโมงอย่างไรก็ไม่โป๊ะแตก ทันทีที่เหยียบเท้าลงบนกระเบื้องหน้าบ้านเหล่าคุณป้าและสาวใช้ก็รีบวิ่งกุลีกุจอมารับ พวกเธอทำหน้าแตกตื่นเอามากๆเพราะกลัวว่าคุณศิธาจะถูกภรรยาจับได้ นี่ช่วยกันรวมหัวโกหกคุณระกันทั้งบ้าน คนงานในบ้านมีอยู่สี่คนไม่รวมบอดี้การ์ด เหยียบจนไม่รู้จะเหยียบอย่างไร เห็นหน้าคุณระฟ้าแต่ละครั้งก็แทบไม่กล้าสบตานาน กลัวจะหลุดพูดความจริง
“ฮืออ คุณศิธารีบขออนุญาตคุณระดีๆเถอะนะคะ ป้าล่ะไม่ชอบเลยต้องมาคอยโกหกแกแบบนี้”
“ป้าก็แค่พูดเหมือนที่เราเตรียมกันไว้น่า เชื่อผม ยัยฟ้าไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผมร้อก”
พูดพร้อมกับยักคิ้วสองจึ้กโชว์ความหล่อ
เหล่าป้าๆหลานๆสาวใช้ทั้งใจเหลวทั้งใจสั่น ใจเหลวคือต่อให้เจอหน้ากันมาตั้งหลายวันก็ยังไม่คุ้นชิ้นกับความหล่อเหลาเบ้าหน้าฟ้าประธานของศิธา วาสุรีย์โรจน์ ส่วนใจสั่นก็คือกลัวภรรยาคุณศิธาจะจับได้เอาน่ะซี ถึงคุณระฟ้าจะใจดี แต่ระฟ้าไม่ชอบอะไรที่ผิดพลาดซ้ำสอง รายนั้นน่ะถอดแบบความเนี้ยบมาจากคุณหญิงเยาวมาลย์เชียวล่ะ
วันนี้ศิธาตั้งใจทำมื้อเย็นให้คุณภรรยาสุดที่รักทาน สมัยอยู่โลกเก่าเวลาว่างเว้นจากภารกิจเขาก็มักเข้าครัวทำอาหารเองเสมอ และด้วยความอัจฉริยะเป็ทุนเดิม ไอคิว 200 เรียนรู้แปปเดียวก็สามารถละเลงฝีม้ายลายมือพ่อครัวหัวป่าก์ได้ถูกปากคนชิม รับประกันโดยคุณป้าแม่บ้านที่ชูนิ้วโป้งการันตีว่าอร่อยมาก
“ไม่ยักรู้นะคะเนี่ยว่าคุณศิธาก็ทำอาหารเป็”
“ผมทำเป็ทุกอย่างนั่นแหละ นอกจากเกิดมาหล่อแล้วยังอัจฉริยะอีก เฮ้อ”
พูดแล้วก็ยกหม้อข้าวต้มกุ๊ยและสารพัดเครื่องเคียงไปวาง
ระฟ้าท้องไส้ไม่ค่อยดี เห็นว่าเป็โรคกระเพาะเนื่องจากหักโหมทำงานจนลืมทานข้าว อาหารที่ทานได้เลยมีแต่เมนูอ่อนๆจำพวกข้าวต้ม แต่วันนี้ไม่ใช่ข้าวต้มธรรมดา ข้าวต้มกุ๊ยรสเด็ดพร้อมเครื่องเคียงให้เลือกสรร ไหนจะยำกุ้งแห้ง คะน้าผัดหมูกรอบ แล้วก็ต้มจับฉ่าย น่าเสียดายที่เวลามีไม่เยอะเลยเตรียมได้เพียงสามเมนู
“นั่นก็พอแล้วล่ะค่ะ คุณระแกทานไม่เยอะ ทานเหมือนแมวดม”
คุณป้าแม่บ้านรู้พฤติกรรมการกินของเ้านายดีเหนือใคร เพราะอย่างนั้นถึงได้ผอมกะหร่อง ต่างจากอัลฟ่าศิธาที่ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แหงล่ะ ดาราชื่อดังนี่นะ ต้องควบคุมรูปร่างให้ไม่อ้วนหรือผอมจนเกินไป
จัดโต๊ะเสร็จก็หกโมงเย็นพอดี เสียงหึ่งๆของเครื่องยนต์ดังมาจากด้านนอกเป็สัญญาณว่าระฟ้ากลับบ้านแล้ว สามีอัลฟ่าที่เปลี่ยนมาใส่ชุดอยู่บ้านสบายๆอมยิ้มรออยู่ที่โต๊ะทานข้าว แต่รอยยิ้มบนใบหน้าอันหล่อเหลาก็ต้องหุบฉับเมื่อระฟ้าไม่ได้กลับบ้านมาเพียงคนเดียว แต่มากับผู้ชายอีกคน
ไอ้ชวิศ...
“วันนี้พี่วิศทานข้าวด้วยนะครับป้า มีอะไรทานบ้าง”
“วันนี้คุณศิธาเข้าครัวเองเลยค่ะ มีแต่ของโปรดคุณระทั้งนั้นเลยน้า”
สิ้นประโยคระฟ้าก็หันไปทางสามีตัวสูงที่นั่งหน้าบูดรออยู่ก่อน
อะไรนั่น... ไอ้ความรู้สึกเหมือนระฟ้าทำผิดเสียเต็มประดาที่กำลังก่อตัวอยู่ในอก ระฟ้าขมวดคิ้วงุนงงไม่เข้าใจตัวเองหากก็ไม่วายเดินนำชวิศไปทางโต๊ะทานข้าวของบ้าน
“เป็อย่างไรบ้างครับคุณศิธา”
ชวิศเอ่ยทักใครบางคนด้วยรอยยิ้ม แต่ไหนแต่ไรชวิศก็เป็คนมีมนุษย์สัมพันธ์ดีอยู่แล้ว ต่อให้ศิธาเวอร์ชั่นเก่าจะชอบพูดจาถากถางกดชวิศให้ต่ำกว่าข้อหาเป็แค่ลูกทนายประจำตระกูล ทว่าชวิศก็ไม่เคยนึกตอบโต้ด้วยถ้อยคำรุนแรงใส่ศิธาเลยสักครั้ง
“ก็ดี”
“จำอะไรได้ไหมครับ”
“ก็จำได้ทั้งหมดนะ”
ชายหนุ่มหันมองรุ่นคนน้องคนสนิทที่มาด้วยกันทันที จำได้ทั้งหมดแล้วงั้นหรือ? ระฟ้ากลอกตาพลางส่ายหน้าปฏิเสธแทนอย่างไม่จริงจังนัก จำได้อะไรล่ะ เพี้ยนหนักกว่าเดิมอีกทุกวันนี้ ลืมเื่ที่เกลียดกันจนหมดสิ้น ซ้ำยังคิดว่าตัวเองเป็อัลฟ่าเืบริสุทธิ์ มีระฟ้าเป็ภรรยาสุดที่รัก ระฟ้าปวดหัวจนไม่รู้จะปวดหัวอย่างไร แต่อย่างน้อยก็ไม่ทำตัวเป็เด็กมีปัญหาชอบอาละวาดเหมือนเมื่อก่อนล่ะนะ
“ทำเองทั้งหมดเลยเหรอครับ”
ประโยคนั้นผู้เป็ภรรยาเอ่ยพูด ระฟ้าเลิกคิ้วประหลาดใจเล็กน้อยขณะทิ้งก้นลงบนเก้าอี้ ข้าวต้มกุ๊ยของโปรดพร้อมเครื่องเคียงที่สีสรรค์ดูไม่จัดจ้านจนเกินไป
“ก็ป้าบอกว่าเธอชอบ”
“ไม่นึกว่าคุณจะทำเป็”
“พี่เป็อัจฉริยะต้องให้บอกกี่ครั้ง”
โอเคอัจฉริยะก็อัจฉริยะ ระฟ้าี้เีเถียง ประเดิมด้วยต้มจับฉ่ายเป็อย่างแรก จังหวะที่ช้อนตักน้ำซุปและผักเปื่อยๆเข้าปาก แม่ควีรโอเมก้าก็ถึงกับทอประกายสายตาระยิบระยับ แม้รสชาติจะไม่เหมือนกับร้านประจำหรือที่ป้าแม่บ้านทำ แต่ก็ให้ความอร่อยแปลกใหม่ไปอีกแบบ นี่ความจำเสื่อมสามารถทำให้คนเป็ได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ อัศจรรย์พันลึก
“ไหนพี่ชิมบ้าง โอ้ อร่อยจริงๆนะครับคุณศิธา”
ชวิศอมยิ้ม ฝั่งคนถูกชมไหวไหล่ไม่หือไม่อือเพราะมันปกติมาก
อัจฉริยะทำอะไรก็ออกมาดีหมดแหละ ไม่อย่างนั้นเตี่ยจะกล้าให้เขาบริหารบริษัทแทนพี่ๆหรือ แต่น่าเสียดายที่ความอัจฉริยะดูเหมือนจะไม่ค่อยทำงานกับยัยระฟ้ามากเท่าไหร่ ทั้งๆที่ผัวนั่งอยู่ตรงนี้ หากคนที่ระฟ้า วาสุรีย์โรจน์หันหน้าไปคุยคือชวิศ คุยกันกระหนุงกระหนิงโดยเฉพาะเื่งาน อ้อ ไอ้หมอนี่ก็ทำงานอยู่วาสุกรุบงั้นหรือ หน็อยแน่ ขนาดมันยังได้ทำ แล้วอัลฟ่าเืบริสุทธิ์สุดอัจฉริยะอย่างเขาเหตุใดถึงไม่ได้ทำ
ภรรยาไม่ยุติธรรมขอฟ้องร้อง!
“เอ้อ พี่ว่าจะให้ฟ้าดูนี่ซะหน่อย แต่ไว้หลังทานข้าวก็ได้”
“ไม่เป็ไรครับพี่วิศ ดูได้เลย ผมชอบทานไปดูงานไปอยู่แล้ว”
“งั้นเหรอ ตรงนี้เป็ภาพโปรโมทที่เราทำร่วมกับเครื่องดื่มหยางหยางดริงค์ ฟ้าว่าไง”
ศิธากัดฟัดกรอก หมัดก็เริ่มกำแน่น อะไรจะคุยกันถูกคอนักวะ
ั้แ่เกิดมายังไม่เคยมีใครเมินเขาได้เท่านี้ คิดแล้วอัลฟ่าสุดอัจฉริยะก็เริ่มแผ่ฟีโรโมนข่มคู่ต่อสู้ ตามธรรมชาติแล้วพวกอัลฟ่ามักหลีกเลี่ยงการรุกรานอาณาเขตของอัลฟ่าคนอื่น แต่คงจะเว้นอัลฟ่าหน้าด้านอย่างชวิศไว้เสียหนึ่งคน ไอ้หมอนี่ ขนาดรู้ว่าเขาและระฟ้าแต่งงานเป็สามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย มันก็ยังไม่วายทำตัวเกาะแกะเมียเขาเหมือนปลิงหน้าจืด ใจจริงอยากปล่อยฟีโรโมนใส่ให้มันกระอักเืไปเลย แต่เพราะยัยฟ้าอยู่ด้วยศิธาจึงต้องปรับระดับฟีโรโมนให้พอดี เอาแต่พองาม
“ทำอะไรน่ะคุณ”
และคงเพราะเห็นสามีจ้องเขม็งด้วยสีหน้าประหลาดขั้นสุด ระฟ้าจึงเอ่ยถาม
“เธอไม่เกี่ยว นี่มันเื่ของอัลฟ่า หาผ้ามาปิดจมูกดีๆด้วยล่ะพี่จะเอาจริงแล้ว”
“เอาจริงอะไรของคุณครับ”
“อยากรู้ก็ถามคนข้างๆดูสิ”
ระฟ้าหันไปหาชวิศ ชวิศก็งงเป็ไก่ตาแตกเหมือนกัน คุณศิธาพูดอะไรของเขา แถมยังจ้องตาแข็งไม่หยุดอยู่ตั้งหลายนาที แน่นอนว่าการปล่อยฟีโรโมนข่มของศิธาไม่เป็ผล ศิธางงมาก มันจะเป็ไปได้อย่างไร อัลฟ่าเืบริสุทธิ์น่ะคือจุดสูงสุดของความโซ่อาหาร เพศเดียวที่อัลฟ่าจะไม่สามารถข่มได้เห็นทีจะมีเพียงอีนิกม่า
หืม.. อย่าบอกนะว่าไอ้ชวิศเป็อีนิกม่า!
คิดได้ดังนั้นหัวใจคนเป็สามีก็เริ่มเต้นโครมคราม อีนิกม่าคือเพศพิเศษอันอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์อัลฟ่า เบต้า และโอเมก้า เป็เพศหายากที่มีจำนวนน้อยมากๆถึงมากที่สุด เช่นเดียวกับพลังทางจิตอันมหาศาลที่สามารถข่มขวัญและทำลายศัตรูได้ด้วยการเพ่งสมาธิ หรือพลังทางเพศที่สามารถเปลี่ยนให้เพศอัลฟ่าผู้แข็งแกร่งกลายเป็โอเมก้า
อีนิกม่าน่ากลัวถึงขั้นนั้น และในสังคมของศิธา พวกอีนิกม่าต้องถูกกำจัด!
“ไม่ได้การ ยัยฟ้า ถอยห่างออกมาจากมันเดี๋ยวนี้!!”
พูดไม่พอ ศิธายังโวยวายใหญ่โตลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ลุกเร็วมากเสียจนเก้าอี้ล้มหงายหลังเกิดเสียงดังโครม ระฟ้าที่กำลังชะโงกหน้าดูจอไอแพดของชวิศถึงกับสะดุ้งโหยง บทสนทนาของคนทั้งคู่หยุดลงฉับพลัน เช่นเดียวกับเหล่าคนงานของบ้านที่รีบวิ่งกรูกันมาแอบส่องตรงมุมอับของบ้าน
“เป็อะไรเนี่ยคุณ”
“ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง หมอนี่มันเป็อีนิกม่าแฝงตัวมา!”
ว่าพร้อมกับชี้หน้าชวิศที่กำลังปั้นหน้าเหลอหลา ไม่รอให้ใครทำความเข้าใจทั้งนั้นพ่ออัลฟ่าเืบริสุทธิ์ก็วิ่งอ้อมมาทางฝั่งภรรยา จัดการดึงแขนระฟ้าให้ลุกขึ้นยืน ระฟ้าที่ยังคงงงอยู่และสู้แรงอัลฟ่าไม่ได้เลยโอนอ่อนไปตามแรงสามี ไม่เพียงเท่านั้น ศิธายังจับระฟ้าอุ้มพาดบ่าลอยหวือกลางอากาศแล้วตรงขึ้นชั้นสองอันเป็บริเวณเขตปลอดอัลฟ่า
เหล่าสาวใช้อุดปากหวีดว้ายเพราะนี่มันซีนละครชัดๆ
ส่วนคนถูกอุ้มน่ะหรือ...
“คุณศิธา นี่มันเื่อะไรกันครับ!”
“ยัยบ๊อง จะตายกันหมดแล้วยังไม่รู้ตัวอีก”
“ตายอะไรของคุณครับ ปล่อยผมนะโว้ย!”
ขออภัยแล้วกันนะคะคุณชวิศ
สามีภรรยาบางทีก็เล่นแรงกันไปบ้าง คุณป้าแม่บ้านกระซิบ
tbc
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
