“ในที่สุดก็สามารถออกมาได้อย่างปลอดภัย” เหลยอวี๊เฟิงที่ยืนอยู่ตรงตำแหน่งทิศตะวันออกก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะหันไปมองทางป่าไผ่ม่วงที่เรียงกันอยู่ทางด้านหลังพลางเกิดความรู้สึกอ้างว้างขึ้นมาในใจ...