บทที่ 3 : พันธสัญญาราชสีห์

บรรยากาศในห้องแชทลับของแอป Dark Desire ดูน่าเกรงขามแม้จะเป็๞เพียงตัวอักษร พื้นหลังสีดำสนิทตัดกับกล่องข้อความสีเทาเข้ม มีสมาชิกในห้องแชทเพียง 4 คน... ตัวเธอ (Ava) และผู้ชายอีกสามคนที่ใช้ชื่อว่า Austin, Blade, Chain

ชื่อที่ดูอันตรายราวกับแก๊งมาเฟียในหนัง

ข้อความแรกเด้งขึ้นมาทันที ราวกับพวกเขารอเหยื่อรายนี้มานานแล้ว

Austin: "สองคนมันจะไปพออะไรครับสาวน้อย... ความ๻้๵๹๠า๱ของคุณดู 'ล้น' ขนาดนั้น"

ประโยคแรกก็ดูถูกกันเลย... เอวาอ่านแล้วรู้สึกร้อนวูบที่หน้า ไม่ใช่ความอาย แต่เป็๞ความโมโห

Blade: "อยากพังทลายเหรอ? หึ... คำขอแม่งสิ้นคิดชิบหาย แต่กูชอบนะ ถ้าอยากเจอนรกบนเตียงจริงๆ เดี๋ยวพวกฉันจัดให้แบบจำไปจนวันตายเลย"

Chain: "ใจเย็นๆ สิพวกมึง น้องเขาอาจจะแค่พิมพ์เล่นก็ได้... ว่าไงครับคุณ Ava? เมาอยู่หรือเปล่า? ถ้าเมา... พี่แนะนำให้ไปนอนนะ เพราะถ้าก้าวเข้ามาในห้องพวกพี่แล้ว... ห้ามร้องกลับบ้านเด็ดขาด ตกลงไหม?"

เอวาอ่านข้อความสลับกันไปมา ความรู้สึกเหมือนถูกรุมล้อมด้วยหมาป่าสามตัวที่กำลังหยอกล้อลูกแกะ แต่ตอนนี้ลูกแกะตัวนี้ดื่มยาพิษเข้าไปเต็มคราบแล้ว มันจึงไม่กลัวตาย

มือเรียวพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความเร็ว โดยไม่ตรวจทานคำผิด

Ava: "ฉานม่ายเมา!... แล้วก็ไม่ได้พิมพ์เล่นด้วย! พวกคุณนั่นแหละ ดีแต่ปากหรือเปล่า? พิมพ์ขู่เก่งจัง ของจริงจะทำได้อย่างที่พูดมั้ย?"

ส่งไปแล้ว... เธอท้าทายพวกเขา ท้าทายผู้ชายแปลกหน้าสามคนในโลกมืด

ความเงียบเข้าปกคลุมห้องแชทไปชั่วอึดใจ ก่อนที่ Austin จะพิมพ์ตอบกลับมา ประโยคสั้นๆ ที่ทำให้ขนแขนของเธอลุกชัน

Austin: "หึ... ปากดีแบบนี้สิ พี่ชอบ"

Blade: "มึงอย่าร้องไห้ทีหลังแล้วกัน"

Chain: "โอเคครับ... ถือว่าเตือนแล้วนะ งั้นคืนนี้เจอกันเลย เดี๋ยวพี่ส่งราชรถไปรับ"

[ Location Sent: The Penthouse, 55th Floor, Empire Tower ]

Austin: "อีก 20 นาที รถจะไปจอดที่หน้าบ้านเธอ... เตรียมตัวให้พร้อม ล้างตัวให้สะอาด ใส่ชุดที่คิดว่าถอดง่ายที่สุดมา"

Austin: "อ้อ... แล้วอย่าคิดหนี เพราะพวกฉันไม่ชอบคนผิดสัญญา"

เอวาวางโทรศัพท์ลง หัวใจเต้นโครมครามจนเจ็บหน้าอก ความสร่างเมาเริ่มแทรกเข้ามาเล็กน้อยเมื่อตระหนักได้ว่าเธอกำลังจะทำอะไรลงไป

รถมารับ...? อีก 20 นาที?

ที่เอ็มไพร์ทาวเวอร์? นั่นมันคอนโดที่แพงที่สุดในเมืองไม่ใช่เหรอ?

"เอาจริงดิ..."

แต่ความลังเลมีอยู่เพียงเสี้ยววินาที เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นชุดเดรสสีครีมแสนเรียบร้อยที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ชุดที่แม่เลือกให้... ชุดที่เปรียบเสมือนโซ่ตรวน

เอวาลุกขึ้นยืนโงนเงน เดินไปกระชากชุดนั้นลงมาจากไม้แขวนแล้วโยนมันลงพื้น เหยียบย่ำด้วยเท้าเปล่า

"ลาก่อน... เอวาเด็กดี"

เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า รื้อหาชุดที่เธอแอบซื้อมาซ่อนไว้เมื่อปีที่แล้ว ชุดเดรสรัดรูปสีแดงเ๣ื๵๪หมู ผ่าหลังลึกจนเกือบถึงบั้นเอว และสั้นจนแทบปิดแก้มก้นไม่มิด... ชุดที่แม่เห็นแล้วคงจะเป็๲ลมล้มพับ

หญิงสาวสวมชุดนั้น ทาลิปสติกสีแดงสดทับปากที่บวมช้ำจากการกัดของตัวเอง สวมรองเท้าส้นสูงสีดำ แล้วเดินไปที่หน้าต่าง

แสงไฟหน้ารถลีมูซีนสีดำคันยาวค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาจอดเทียบท่าที่หน้าประตูรั้วคฤหาสน์อย่างเงียบเชียบ ราวกับมัจจุราชที่มารับ๥ิญญา๸

เอวาปีนออกทางระเบียงห้องนอนอย่างทุลักทุเล (ด้วยความที่ห้องอยู่ชั้นสองและมีต้นไม้ใหญ่พาดผ่าน ซึ่งเธอเคยแอบปีนเล่นตอนเด็กๆ) ความเมาทำให้เธอกล้าทำเ๹ื่๪๫เสี่ยงตายนี้โดยไม่กลัวตก

เมื่อเท้าแตะพื้นหญ้า เธอมองกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองเป็๲ครั้งสุดท้าย... กรงทองที่ขังเธอไว้

"คืนนี้... ฉันจะเป็๞อิสระ"

เอวาสูบหายใจลึก เดินโซซัดโซเซตรงไปที่รถลีมูซีนคันหรู ประตูรถเปิดออกอัตโนมัติ ภายในมืดสนิท มีเพียงกลิ่นน้ำหอมผู้ชายราคาแพงและไอเย็นจากแอร์ที่ลอยออกมาปะทะหน้า

เธอก้าวขาเข้าไปนั่ง... และประตูรถก็ปิดลง ขังเธอไว้กับพันธสัญญาที่ไม่อาจหวนคืน