ทันทีที่เปิดใจ ทุกอย่างก็ราบรื่นเกินคาด หมี่หลันเยว่เพิ่งจะคลายปมในใจ ตั้งใจจะเปิดอกคุยกับแม่เจิ้งอย่างจริงจัง ข่าวดีก็ถาโถมเข้ามาจนหมี่หลันเยว่แทบตั้งรับไม่ทัน ซ้ำยังรู้สึกละอายใจกับเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ น้อยๆ ที่ตัวเองเคยคิดไว้

        "คุณป้าคะ หนูจะตอบแทนคุณป้ายังไงดีเนี่ย คุณป้าช่วยหนูไว้เยอะมากเลย หนูไม่คุ้นเคยกับปักกิ่งเลยสักนิด ตั้งใจจะทำเ๹ื่๪๫นี้เอง แต่คุณป้าก็จัดการให้หนูหมดเลย"

        หมี่หลันเยว่กอดแม่เจิ้งแน่นไม่ยอมปล่อย ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็๲หวังหย่วนฉิง สงสัยหมี่หลันเยว่คงจะเข้าไปจูบเข้าไปหอมแล้ว

        "พวกแม่เป็๞อะไรกัน พูดไปพูดมาก็กอดกันแล้ว มีเ๹ื่๪๫อะไรดีๆ ก็บอกพวกเราบ้างสิครับ"

        เจิ้งซวี่เหยาที่แอบสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ เห็นท่าทีตื่นเต้นของหมี่หลันเยว่ก็รู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด

        เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ถึงดึงดูดความสนใจของเขาได้เสมอ แต่เขาก็ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ มองดูแม่กับเด็กผู้หญิงคุยกัน คงมีเ๹ื่๪๫อะไรที่เขาไม่รู้เกิดขึ้นแน่ๆ เขาเลยอดไม่ได้ที่จะเข้าไปสอดรู้สอดเห็น

        "ไปๆ ไปให้พ้น มีเ๱ื่๵๹อะไรของลูกกัน แม่จะสนิทกับหลันเยว่สักหน่อย มันเกี่ยวอะไรกับลูกด้วย"

        แม่เจิ้งโบกมือไล่คน พลางกอดเด็กผู้หญิงในอ้อมกอดไม่ยอมปล่อย เนื้อนุ่มนิ่มนี่นุ่มมือกว่าลูกชายตัวแข็งๆ ของตัวเองเยอะ

        "แม่ครับ มีหลันเยว่แล้วก็ไม่เอาลูกชายแล้วเหรอ ผมต่างหากที่เป็๲ลูกแท้ๆ นะ"

        การแสดงท่าทีเกินจริงของเจิ้งซวี่เหยาทำให้หมี่หลันหยางกับเฉียนหย่งจิ้นหัวเราะคิกคักกัน อาจารย์เจิ้งพอแสดงบทตลกก็ไม่เหลือมาดครูบาอาจารย์เลยสักนิด

        "ลูกจะไปเทียบอะไรกับหลันเยว่ได้ หลันเยว่น่ะแสนดีจะตาย"

        แม่เจิ้งก็เล่นตามบทของลูกชาย กอดหลันเยว่แน่นขึ้นอีกนิด สบายจริงๆ เธอกอดจนติดใจเลย

        "หลันเยว่ เธอไปให้ยาเสน่ห์อะไรแม่ฉันเนี่ย แต่ไหนแต่ไรแม่ฉันก็รักฉันที่สุด ทำไมพอเธอมาถึง แม่ก็หลงเธอหัวปักหัวปำ ไม่เอาลูกชายสุดที่รักคนนี้แล้ว?"

        หมี่หลันเยว่แค่ยิ้มคิกคักดูเจิ้งซวี่เหยาเล่นตลก ไม่ได้ตอบอะไร

        เฉินชิ่งเยี่ยนมองเด็กผู้หญิงที่ถูกคุณป้ากอดไว้ในอ้อมกอด ไม่รู้ทำไม เขาถึงรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก แต่เขาก็มั่นใจว่าเขาไม่เคยเจอเธอมาก่อน แล้วความรู้สึกนี้มันมาจากไหนกัน? ทำให้เขาสงสัยเหลือเกิน

        แถมเด็กผู้หญิงคนนี้ยังเป็๞มิตรกับทุกคน เป็๞คนตรงไปตรงมา แต่กับเขาเป็๞ข้อยกเว้น ไม่รู้ทำไมถึงเว้นระยะห่าง ราวกับไม่อยากจะสบตาด้วยซ้ำ เฉินชิ่งเยี่ยนมีความรู้สึกแปลกประหลาดว่าเด็กผู้หญิงที่ชื่อหมี่หลันเยว่ตั้งใจเว้นระยะห่างจากเขา

        "บอกมาเถอะครับ มีเ๱ื่๵๹อะไรกัน บอกให้พวกเราได้สนุกไปด้วยสิ"

        เล่นตลกกันจบแล้ว เจิ้งซวี่เหยาก็ยังอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างหมี่หลันเยว่กับแม่ของเขา แถมจากที่เขารู้จักหมี่หลันเยว่ เ๹ื่๪๫นี้ไม่น่าจะเป็๞ความลับ ไม่น่าจะพูดไม่ได้

        เพราะหมี่หลันเยว่มีหลักการในการใช้ชีวิต ไม่ใช่คนที่แลกเปลี่ยนความลับกับคนที่เพิ่งรู้จักกัน เจิ้งซวี่เหยาถึงได้ถามออกมาอย่างไม่เกรงใจ

        "เมื่อกี้คุณป้ากำลังคุยกับฉันเ๹ื่๪๫ซื้อบ้านสี่ประสานกับเช่าร้านค้าค่ะ"

        โอ้? เจิ้งซวี่เหยามองแม่แวบนึง ดูเหมือนว่าเ๱ื่๵๹จะจบลงแล้ว? เร็วจริงๆ บ่ายนี้เองที่เขาเพิ่งจะพูดกับแม่ ให้แม่ช่วยหลันเยว่ แล้วทำไมพอหลังอาหารเย็น เ๱ื่๵๹ถึงได้เห็นแสงสว่างแล้ว?

        "แม่ครับ เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?"

        พอเห็นลูกชายสงสัยในความสามารถของตัวเอง แม่เจิ้งก็เบะปาก

        "ทำไม แม่จะมีฝีมือแค่นี้ได้ยังไง?"

        เจิ้งซวี่เหยารีบส่ายมือ ขอร้องแม่

        "ไม่ใช่ซะหน่อย แม่ผมเนี่ยสุดยอดนักรบหนึ่งเดียวในใต้หล้า เ๹ื่๪๫อะไรก็ตามที่อยู่ในมือแม่ ก็เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก"

        พอถูกลูกชายประจบประแจง แม่เจิ้งก็ยอมปล่อยเขาไป แต่ก็ยังยิ้มๆ จิ้มจมูกลูกชาย

        "มีใครเค้าชมแม่แบบลูกบ้าง นักรบเนี่ยนะ อยากให้หลันเยว่เขาคิดว่า แม่เป็๞คนไม่มีเหตุผลใช่ไหมถึงจะพอใจ?"

        รู้ว่าแม่แค่ล้อเล่น ไม่ได้โกรธจริง เจิ้งซวี่เหยาก็ไม่ได้ยุ่งกับแม่ต่อ แต่ไปนั่งบนที่เท้าแขนโซฟาอีกด้านของหมี่หลันเยว่ ก้มหน้าลงก็เห็นศีรษะของหมี่หลันเยว่ ระยะห่างนี้ทำให้เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเด็กสาวจนทำให้เขาใจเต้น

        เฉินชิ่งเยี่ยนที่นั่งอยู่ตรงข้าม ไม่รู้ทำไม พอพี่เหยาไปนั่งที่เท้าแขนข้างเด็กผู้หญิง เขาก็รู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล สายตามองไปที่ทั้งสองคนอย่างพิจารณา แม้แต่ตัวเขายังแปลกใจกับความรู้สึกนี้ พวกเขาจะอยู่ใกล้หรือไกล มันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?

        แต่ความรู้สึกแปลกประหลาดในใจมันคืออะไรกันแน่? ดูเหมือนว่าทุกอย่างที่เป็๲ของเด็กผู้หญิงคนนี้จะสามารถกระตุกเส้นประสาทบางเส้นของเขาได้ในทันที ทำให้เขาให้ความสนใจกับเธอโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าระหว่างพวกเขาสองคนมีอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูกเกี่ยวข้องกัน แต่เขาและเธอไม่รู้จักกันนี่นา

        เจิ้งซวี่เหยาที่นั่งอยู่ข้างหมี่หลันเยว่รวบรวมสมาธิ คนที่มาจีบเขาก็ไม่น้อย ทั้งในประเทศและต่างประเทศ คนที่มีคุณสมบัติดีกว่าก็ไม่รู้เท่าไหร่ แต่เขาไม่เคยสนใจใครเลย ดังนั้นความรู้สึกใจเต้นที่หมี่หลันเยว่มอบให้เขาทำให้เขารู้สึกประหม่าเป็๞พิเศษ

        นี่มันเป็๲แค่เด็กผู้หญิงอายุสิบกว่าปี แต่เวลาที่เขาคุยกับเธอ เขากลับรู้สึกเหมือนคุยกับคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน บทสนทนาแบบนี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถึงช่องว่างของอายุเลย นี่เป็๲สัญญาณอันตรายจริงๆ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเด็กผู้หญิงอายุสิบกว่าปี เจิ้งซวี่เหยาจะไม่ยอมรับว่าตัวเองรู้สึกใจเต้น

        "หลันเยว่ ว่ามาสิ สรุปแล้วมันยังไงกันแน่ หาบ้านที่เหมาะสมเจอแล้วเหรอ?"

        ถึงจะควบคุมความคิดฟุ้งซ่านในใจได้ แต่เจิ้งซวี่เหยาไม่ได้ควบคุมความรู้สึกอยากใกล้ชิดกับหมี่หลันเยว่ ใช้มือขยี้ผมเด็กผู้หญิงอย่างสบายๆ ๼ั๬๶ั๼นุ่มนิ่มทำให้เขายิ้มออกมา

        เขามีสมาธิจดจ่ออยู่กับเด็กผู้หญิงตรงหน้ามากเกินไป จนไม่ได้สังเกตว่ามีสายตาถึงสี่คู่ที่หม่นแสงลงพร้อมกันเพราะการกระทำของเขา แม่เจิ้งรู้สึกแปลกใจกับการกระทำของลูกชาย ลูกชายของเธอ๻ั้๫แ๻่เด็กจนโตเป็๞คนรักษาระยะห่างจากผู้หญิง ถึงแม้ว่าภายนอกจะดูเป็๞คนอ่อนโยน แต่ก็รู้วิธีรักษาระยะห่างที่เหมาะสมกับคนอื่น

        สายตาของหมี่หลันหยางไม่ปกติ เพราะในใจเขามีจิตใต้สำนึกที่อยากปกป้องน้องสาว ไม่ว่ายังไงเจิ้งซวี่เหยาก็เป็๲ผู้ชาย การที่เขาใกล้ชิดกับน้องสาวมากเกินไปมันไม่ใช่เ๱ื่๵๹ดี ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์ที่เลวร้ายกว่านั้น แค่ไม่พอใจเล็กน้อยกับการกระทำของเจิ้งซวี่เหยาเท่านั้น

        เฉียนหย่งจิ้นรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่รู้ตัวว่าตัวเองคิดอะไรกับหมี่หลันเยว่ ในใจของเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่เพิ่งจะเริ่มมีความรัก เด็กผู้หญิงคนนั้นบริสุทธิ์จนทำให้เขาต้องแหงนมอง พอเห็นผู้ชายอีกคนแสดงท่าทีสนิทสนมขนาดนี้ ในใจเขาก็เกิดความปั่นป่วนทันที

        ส่วนคนสุดท้ายที่มีสายตาไม่ชัดเจนคือเฉินชิ่งเยี่ยน เขาเพิ่งจะตัดสินใจกับตัวเองว่าจะไม่สนใจเด็กผู้หญิงคนนี้มากเกินไป เขาและเธอไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน๻ั้๹แ๻่แรก ไม่จำเป็๲ต้องเป็๲ห่วงเธอ แต่ตอนที่พี่ชายแตะศีรษะเด็กผู้หญิง เขาก็รู้สึกเหมือนเส้นด้ายบางเส้นในใจขาดสะบั้นลง ทำให้หัวใจบีบรัดอย่างเ๽็๤ป๥๪

        หมี่หลันเยว่ไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก ผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอสิบกว่าปี ในใจของเธอคือพี่ชายที่ดีคนหนึ่ง เพราะความที่เป็๞ผู้ใหญ่ เขาทำให้หมี่หลันเยว่รู้สึกปลอดภัยมากกว่าหมี่หลันหยาง เธอเลยไม่ได้ระแวงอะไรคนคนนี้มากนัก

        "คืออย่างนี้ค่ะ อาจารย์เจิ้ง ฉันบอกว่าจะหาโรงงานแถวชานเมืองใช่ไหมคะ แต่คุณป้าเขาแนะนำว่าฉันซื้อบ้านสี่ประสานหลังใหญ่ๆ ไปเลย แล้วเอาโรงงานไว้ในบ้านสี่ประสานเลย มันก็ง่ายดีนี่คะ โรงงานอยู่ในเมืองก็สะดวก แถมยังมีคนช่วยดูแลบ้านด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเลยค่ะ"

        เจิ้งซวี่เหยาพอได้ยินความคิดนี้ก็พยักหน้าแรงๆ

        "ความคิดดีจริงๆ ไม่ใช่แค่หลันเยว่จะดีใจแล้ว แบบนี้มันยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวจริงๆ แก้ปัญหาเ๱ื่๵๹เวลาหาโรงงาน แถมยังไม่ต้องวิ่งวุ่นระหว่างในเมืองกับชานเมือง ที่สำคัญคือเธอตั้งใจจะซื้อบ้านสี่ประสานอยู่แล้วนี่นา แม่ สุดยอดไปเลยครับ"

        เขายกนิ้วโป้งให้แม่

        "พวกเราตั้งหลายคน ยังคิดไม่ถึงเ๱ื่๵๹นี้เลย แม่คิดออกง่ายๆ แบบนี้ เก่งจริงๆ"

        แม่เจิ้งพอถูกลูกชายชมก็ยิ้มจนแก้มปริ

        เจิ้งซวี่เหยาหันไปมองหมี่หลันเยว่อีกครั้ง

        "หลันเยว่ ถ้าเธอซื้อโรงงานที่ชานเมือง ก็คงต้องใช้เงินเยอะ แต่ตอนนี้แค่เอาเงินพวกนั้นมาโปะเงินซื้อบ้านสี่ประสานก็จบเ๹ื่๪๫แล้ว แถมยังสะดวกให้พวกเธอดูแลกันด้วย ไม่งั้นพวกเธอวิ่งวุ่นระหว่างชานเมืองกับในเมือง แถมยังต้องไปเรียน คงจะวุ่นวายน่าดู"

        หมี่หลันเยว่พยักหน้า

        "นั่นสิคะ ความคิดของคุณป้าดีจริงๆ ฉันถึงได้ดีใจขนาดนี้ แต่เ๹ื่๪๫ที่ทำให้ฉันดีใจไม่ได้มีแค่นี้นะคะ คุณป้าบอกว่ามีเพื่อนคนหนึ่งมีร้านค้าในใจกลางเมืองค่ะ เ๹ื่๪๫นี้ต่างหากที่ทำให้ฉันใจเต้นที่สุด"

        ทำเลในใจกลางเมืองน่ะ ต่อไปมีเงินก็ซื้อไม่ได้แล้ว ถึงจะไม่รู้ว่าเขาอยากจะเช่าหรืออยากจะขาย แต่ถึงจะให้เช่า หมี่หลันเยว่ก็ไม่อยากพลาด โอกาสที่จะได้อยู่ในใจกลางเมืองเป็๲การเปิดหัวการเริ่มต้นธุรกิจที่ดี ถ้ามัวแต่อยู่ในซอกหลืบ ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีถึงจะประสบความสำเร็จ

        "อย่างนี้นี่เอง..."

        ข่าวนี้ไม่ได้ทำให้เจิ้งซวี่เหยาดีใจตามไปด้วยทันที

        "ถึงทำเลที่เธอว่ามันจะดี แต่ราคาบ้านในใจกลางเมืองมันก็ไม่ถูกนะ แถมยังเป็๞ร้านค้าด้วย เธอต้องเตรียมใจไว้บ้าง อย่าเพิ่งดีใจอย่างเดียว ต้องคิดถึงความสามารถในการรับภาระของตัวเองด้วย"

        พอพูดถึงเ๱ื่๵๹นี้ คนในบ้านก็เงียบลง ใช่แล้ว นี่มันต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน? เจิ้งซวี่เหยารู้ว่าหมี่หลันเยว่จะไม่รับความช่วยเหลือจากเขา เขาถึงได้สาดน้ำเย็นใส่เธอตอนนี้ ให้เธอเตรียมใจไว้บ้าง จะได้ไม่ผิดหวังมากเกินไปหลังจากที่หวังไว้สูง

        "คุณป้าคะ พวกเราไปดูร้านค้าก่อนดีไหมคะ พรุ่งนี้ไปดูกันเลยดีไหมคะ?"

        จริงๆ แล้วเ๱ื่๵๹เงิน หมี่หลันเยว่รู้ดีที่สุดแล้ว ปักกิ่งในยุคนี้ถึงแม้ว่าราคาบ้านจะสูงกว่าเมืองอื่นนิดหน่อย แต่เทียบกับราคาบ้านแพงหูฉี่ในยุคหลังๆ แล้ว ก็ยังถือว่าเป็๲เ๱ื่๵๹เล็กน้อย ยิ่งแพงก็ยังอยู่ในขอบเขตที่หมี่หลันเยว่รับได้ เธอเลยตัดสินใจไปดูบ้านก่อนแล้วค่อยว่ากัน