ตอนที่ 29 ยาวายุปราณ
โจวเย่ ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะความหมายของเขาถูกถ่ายทอดออกไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็ต้องพูดเื่ไร้สาระ
“แตงโมแห่ง์ เป็ของตระกูลโจว” เสียงของโม่เจียง ดังขึ้น
เหมยเหมย ได้ส่งมอบ หอกแห่งความมืด ลูกบาศก์โบราณ และ แตงโมแห่ง์ไปที่ห้องส่วนตัวของตระกูลโจว และมอบมันให้โจวเย่ด้วยความเคารพ
ประมาณสิบนาทีต่อมา ห้องโถงประมูลก็ถูกทิ้งร้างโดยสิ้นเชิง ทุกตระกูลกลับไปทั้งหมดแล้ว และเหลือเพียงตระกูลโจว
โม่เจียง ไปที่ห้องส่วนตัวที่โจวเย่อยู่ และโจวเย่ก็เป็คนนำพูดว่า "ผู้าุโโม่เจียง เหรียญทองสำหรับสิ่งของทั้งสาม ข้าติดท่านใว้ก่อน และข้าจะจ่ายคืนให้ท่าน โดยเร็วที่สุด"
โจวเฟิงและคนอื่น ๆ มองดูโจวเย่ด้วยความประหลาดใจ เงินแปดล้านหนึ่งแสนสามหมื่นเหรียญทอง ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย และจากคำพูดของโจวเย่ บอกได้ว่าเขาสามารถหาเงินมาจ่ายคืนได้และเขาตั้งใจที่จะจ่ายคืน
"เป็ไปได้ไหม? ว่าโจวเย่จะมีเงินซ่อนอยู่?"
โม่เจียง ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วยิ้มและพูดว่า "คุณชายเย่ ไม่ต้องรีบเอาที่ท่านสะดวกเถอะ"
หลังจากพูดคุยกันสั้นๆ ไม่นาน ตระกูลโจวก็ออกจากหอสมบัติ
"เ้าหอ ท่านคิดว่าตระกูลโจว สามารถหาเงินได้จริงๆเหรอ?” เหมยเหมยถามอย่างระมัดระวัง
โม่เจียงคร่ำครวญเล็กน้อยและพูดว่า "ตระกูลโจว อาจไม่สามารถทำได้ แต่โจวเย่ทำได้แน่นอน เด็กคนนี้ลึกลับเกินไป"
-
เมื่อกับมาถึงตระกูลโจว โจวเฟิง และผู้าุโคนอื่นๆในตระกูลโจว กังวลอย่างมากเกี่ยวกับเื่หนี้
"เย่เอ๋อ เ้าหุนหันพลันแล่นเกินไปหรือเปล่า ?เห็นได้ชัดว่าสุนัขจิ้งจอกเฒ่าฮั่นชิงเทียน และ กู่เฉียนซาน รวมหัวกันขึ้นราคาอย่างจงใจ" โจวหลี่กล่าวขึ้น
โจวเย่ยิ้มและไม่พูดอะไร
"เย่เอ๋อ ! ข้าเฝ้าดูเ้าเติบโตมาและรู้นิสัยของเ้าดี เ้าจะไม่มีวันทำให้พวกข้าผิดหวัง ” โจวคุน มองไปที่โจวเย่ ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา
"ขอพู่กัน และกระดาษ " โจวเย่ยิ้มเล็กน้อย
หงเยว่ หยิบพู่กัน หมึก และแผ่นกระดาษมาอย่างรวดเร็ว และ ทุกคนก็มองไปที่โจวเย่อย่างสงสัย
เขา้าทำอะไร?
โจวเฟิง , โจวเซียว โจวหลี่ และ โจวคุน ต่างก็ล้อมรอบโจวเย่ เพื่อดูว่าเขาจะทำอะไร
โจวเย่ เริ่มเขียนอย่างรวดเร็วบนกระดาษ เขาขีดเขียนอย่างเร็ว และเขียนเสร็จในครู่เดียว
ตอนแรกพวกเขาไม่รู้ว่าโจวเย่เขียนอะไร แต่เมื่อพวกเขาอ่านสองสามคำแรก สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที และพวกเขาก็ตกตะลึง
"นี่คือ..." ปฏิกิริยาของ โจวหลี่ และ โจวคุน ใบหน้าของทั้งสองตกตะลึง ตัวพวกเขาแข็งทื่อ และดวงตาของพวกเขาแทบจะถลนออกมา
หลังจากเขียนเสร็จแล้ว โจวเย่ก็ยิ้มเบา ๆและพูดว่า "นี่คือหนทางใช้หนี้"
โจวเฟิง และคนอื่นๆ ยังคงมองดูกระดาษ ด้วยความใ ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินเสียงของโจวเย่ และพวกเขาไม่ได้ตอบสนองเป็เวลานาน
แม้แต่ใบหน้าที่สวยงามของหงเยว่ ในตอนนี้ก็ยังเต็มไปด้วยความใ
หลังจากนั้นเป็เวลานาน โจวเฟิงก็เป็คนแรกที่ได้สติขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะอุทาน
"เย่เอ๋อ นี่คือ... นี่คือสูตรยาใช่ไหม?” โจวเฟิง ถามด้วยความใ
โจวเย่ ยิ้มและกล่าวว่า "ใช่ มันเป็สูตรยา วายุปราณ ซึ่งสามารถช่วยผู้ฝึกยุทธ์ในอาณาจักรนักยุทธ์เพิ่มความเร็วของในการบ่มเพราะได้สิบเท่า!"
“อะไรนะ! สิบเท่าเหรอ?”
"เย่เอ๋อ เ้ามีสูตรยาได้ยังไง?” โจวเฟิงถามด้วยความไม่เชื่อ
เมื่อโจวคุน มองเข้าไปใกล้ ๆ เขาก็ใมากยิ่งขึ้น "นี้ไม่ใช้สูตรยามั่ว โอ้พระเ้า สูตรยานี้สมบูรณ์แบบมาก น้ำหนักของวัสดุยาแต่ละชนิดมีความแม่นยำมาก และสมุนไพรวัสดุยาเหล่านี้มีอยู่ทั่วไป"
"อะไรนะ? ไม่ใช้สูตรยามั่วเหรอ?” โจวเฟิง และคนอื่น ๆ ใอีกครั้ง
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่? โจวเย่ จะมีสูตรยาได้อย่างไร? และเขายังจำมันได้ชัดเจนทุกคำ!"
เมื่อนึกถึงสิ่งต่างๆอันน่าประหลาดใจของโจวเย่ในเดือนที่ผ่านมา โจวเฟิงก็รีบถามว่า "เย่เอ๋อ ตอบตามตรง เ้าได้รับสูตรยามาจากไหน? และทักษะการรักษาของเ้า เ้าทำได้อย่างไร?"
โจวเย่ยิ้มเล็กน้อยและตอบว่า "ท่านพ่อ อันที่จริงเมื่อเดือนที่แล้วข้าได้พบกับปรมาจารย์ผู้หนึ่ง เขาบอกว่าข้ามีความสามารถด้านการเล่นแร่แปรธาตุอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงรับข้าเป็ศิษย์ และได้สอนทักษะการรักษา และการเล่นแร่แปรธาตุให้กับข้า”
"ปรมาจารย์ รับเ้าเป็ศิษย์เหรอ?” โจวเฟิง และทุกคนต่างตกตะลึง
ในขณะที่ทุกคนใ โจวเย่ได้กล่าวต่อว่า "เขามีพลังมากและสามารถเดินบนท้องฟ้าได้"
ทั้งหมดนี้ คือสิ่งที่โจวเย่สร้างเื่ราวขึ้นเอง
“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ของเ้าก็ชรามากแล้ว ทำไมเ้าไม่บอกเื่ใหญ่ขนาดนี้กับพวกข้าล่ะ? เ้าจะละเลยอาจารย์ของเ้าได้อย่างไร” โจวเฟิงถามและตำหนิอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองดูท่าทางกังวลของโจวเฟิง โจวเย่ก็แอบยิ้มแย้ม และพูดต่อว่า "ท่านพ่อ อาจารย์ของข้าไม่้าเปิดเผยตัวตนต่อสาธารณะ และท่านก็มีนิสัยไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเื่ราวบนโลก"
นิสัยของนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงนั้นแปลกจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฐานการฝึกฝนของเ้าพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ด้วยคำแนะนำจากอาจารย์ของเ้า มันก็สมเหตุสมผลแล้ว” โจวคุนพยักหน้า
"ยอดเยี่ยมมาก! พี่ใหญ่ยังคงมีอาจารย์คอยช่วยเหลืออยู่!" โจวเซียวยิ้มอย่างมีความสุข
โจวเย่ มอบสูตรยา ให้แก่โจวหลี่ และกล่าวว่า "ด้วยสูตรยานี้ ตระกูลโจวของเราจะแข็งแกร่งขึ้นในไม่ช้า และเราสามารถนำยาไปขายแล้วนำเหรียญทองไปใช้หนี้กับหอสมบัติได้ และหนี้ของเราจะได้รับการชำระคืนในไม่ช้ "
เมื่อคำพูดจบลง โจวเย่ก็หยิบพู่กันขึ้นมาอีกครั้ง และเขียนอย่างรวดเร็วบนกระดาษ
"นี่คือ... วิธีการปรุงยา!" โจวหลี่และโจวคุนต่างอุทานพร้อมกัน และร่างกายของพวกเขาทั้งสองก็สั่นสะท้าน
โจวเฟิงและคนอื่น ๆ รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
"ผู้าุโหลี่ ผู้าุโคุน นี่คือวิธีการเล่นแร่แปรธาตุที่อาจารย์ของข้าได้ทิ้งไว้ หากท่านฝึกฝน ในไม่ช้าท่านจะสามารถก้าวเข้าสู่นักเล่นแร่แปรธาตุระดับสองได้"
"แล้วอาจารย์ของเ้าเป็นักเล่นแร่แปรธาตุระดับใด" โจวหลี่ถาม
"เป็นักเล่นแร่แปรธาตุระดับเจ็ด” โจวเย่ยิ้ม
"นักเล่นแร่แปรธาตุระดับเจ็ด!” โจวเฟิงและคนอื่น ๆ ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
นักเล่นแร่แปรธาตุระดับเจ็ดมีสถานะสูงส่ง และไม่มีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับดับเจ็ดในจักรวรรดิอัคคี และแม้แต่ทั่วทั้งดินแดนพิภพก็ไม่สามารถพบเห็นได้
แต่แผ่นดินอเวจีมีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับเจ็ด และพวกเขาเหล่านี้ล้วน เป็นักเล่นแร่แปรธาตุที่ยื่นอยู่บนจุดสูงสุดของแผ่นดินอเวจี