หลินเป้ยเป้ยกำลังใส่เสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวเดินออกมาจากห้องน้ำเธอมองไปรอบๆ ห้อง 888 ที่ว่างเปล่าดวงตากระจ่างใสฉายแววความรู้สึกซับซ้อน
ผิวของเธอเรียบเนียนและขาวดั่งหิมะชายใดก็ตามที่ได้มองย่อมเกิดอาการเืลมเดือดพล่าน
หลินเป้ยเป้ยก้าวเหยียบผ้าห่มขนแกะสีขาวบริสุทธิ์และนั่งลงบนเตียงเธอก้มหน้าท้อใจ ผมที่เปียกชื้นงดงามพาดลงบนไหล่
แหมะ!
น้ำตาหยดลงพรมขนแกะทันทีทิ้งรอยเปียกเล็กๆ ไว้
หลินเป้ยเป้ยกัดริมฝีปากมือของเธอกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความรู้สึกเกลียดตัวเอง ั้แ่คืนนี้เป็ต้นไปเธอจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว
แต่เมื่อคิดได้ว่าแม่ของเธอนอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลและจำเป็ต้องเข้ารับการผ่าตัดเงินที่ทำสัญญาจากการรื้อบ้านก็ยังไม่ได้รับ นายหน้าก็อยากจะเอาเปรียบเธอทำให้สองแม่ลูกต้องตกที่นั่งลำบากสีหน้าของหลินเป้ยเป้ยก็เด็ดเดี่ยวขึ้นมาอีกครั้ง
การตกลงสำหรับค่ำคืนนี้คือหนึ่งแสนหยวนหากแลกกับสุขภาพของแม่เธอ และสามารถทำให้พวกเธอได้เช่าบ้านดีๆ ก็ถือว่าคุ้มค่า!
เมื่อคิดได้ดังนี้หลินเป้ยเป้ยก็กัดฟัน และเปลื้องผ้ารัดเอวของเสื้อคลุมอาบน้ำออก
เธอปิดไฟเลิกผ้าห่มขึ้นและนอนบนฝั่งหนึ่งของเตียงใหญ่อย่างเงียบงันภายในห้องที่มืดและเงียบสงบ เธอรอคอยด้วยความวิตกกังวล
...
“นายน้อยฉิน คุณมาแล้ว!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉินเฟิงขับแบทโมบิลมาจอดหน้าสโมสรหวงเจียและโยนกุญแจรถให้พนักงานต้อนรับด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเดินเข้าสโมสร
สโมสรหวงเจียเป็สถานที่ที่ฉินเฟิงมาสนุกอยู่เสมอเขามีห้องสวีทส่วนตัวคือ ห้อง 888 เป็ห้องเพรสซิเดนท์สวีท
เขาเดินไปยังห้อง888อย่างคุ้นเคย เพียงรูดการ์ดเบาๆ ประตูก็เปิดออกอัตโนมัติ
เมื่อฉินเฟิงเดินผ่านประตูเข้าไปเขาก็เตะรองเท้าหนังของตัวเองออกถอดเสื้อและกางเกงจนเหลือไว้แต่บ๊อกเซอร์ก่อนที่จะกระโจนขึ้นเตียงอย่างตื่นเต้น
ระหว่างทางกลับระบบได้ประกาศความสำเร็จของภารกิจช่วยหยุนเซียว และให้แต้มสำราญ 50 แต้ม ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก!
“ติ๊ง…ระบบราชันเ้าสำราญเปิดแล้ว”
ทันทีที่ฉินเฟิงนึกเสียงเฉยชาก็ดังขึ้นในหัว ตามด้วยหน้าจอ LCD สีฟ้า
เมื่อเห็นแต้มสำราญ50แต้มแสดงบนจอ ฉินเฟิงก็คึกคักทันที
หรือว่า...หนทางท้าทาย์ของนายน้อยผู้นี้จะเริ่มต้นขึ้นในคืนนี้?
ฉินเฟิงรีบดูตารางแลกเปลี่ยนไอเทมด้วยความตื่นเต้นที่ฉุดไม่อยู่แต่เมื่อกวาดตามองไอเทมทั้งหมดแล้ว ความตื่นเต้นก็ค่อยๆ มลายหายไปในพริบตา
ไอเทมในระบบที่สามารถแลกเปลี่ยนได้ถูกแยกออกเป็หกระดับคือระดับเบื้องต้น ระดับกลาง ระดับสูง ระดับาา ระดับจักรพรรดิ และระดับเทพ
แค่ฉิงเฟิงมองไอเทมเบื้องต้นผ่านๆก็อยากจะเอาหัวโขกกำแพง แม้แต่ยาเสริมพลังที่ธรรมดาที่สุดยังราคาตั้ง 100 แต้ม ไม่ต้องพูดถึงพวกเคล็ดวิชาเบื้องต้น อาวุธเบื้องต้นและทักษะเบื้องต้นก็ราคาหลายร้อยแต้ม แถมยังมีบางชิ้นที่ราคาเป็พันแต้มส่วนไอเทมระดับกลางและระดับสูงก็แตะหลักหมื่นแต้ม
ยิ่งไอเทมที่เหนือกว่าระดับาาขึ้นไปจำนวนเลขศูนย์ยาวเหยียด จนฉินเฟิงรู้สึกตาลายด้วยเลขศูนย์นับไม่ถ้วน
“เวรเอ๊ย อุตส่าห์ใช้ความพยายามไปตั้งนาน ฉันซื้อได้แค่หมูตัวเดียว?ไอ้ระบบนี้มันไม่เอาเปรียบไปหน่อยเหรอ”
มันอยากให้ฉันกินลูกชิ้นหมูเสียบไม้หรือไง?
หลังจากตรวจดูไอเทมเบื้องต้นทั้งหมดฉินเฟิงก็พบว่า มีแค่สัตว์เลี้ยงเพียงอย่างเดียว ที่สามารถใช้แต้มสำราญ 50 แต้มซื้อได้ เมื่อจิ้มที่ไอเทมก็มีคำอธิบายปรากฏ
ระบบสัตว์เลี้ยง: หมูสีชมพู
พลังชีวิต: 1
พลังต่อสู้: 0
ความว่องไว: 0
ความสามารถ: ไม่ทราบ
จิติญญาธรรมชาติ: ไม่มี
ระดับขั้น: สัตว์เลี้ยงเบื้องต้นที่ยังไม่ปลุกพลัง มีฟังก์ชัน NPC ของระบบราชันเ้าสำราญ
...
ฉินเฟิงเกือบลมจับเมื่อเห็นแต้มสำราญ 50 แต้มที่อุตส่าห์หามาได้อย่างยากลำบากแลกเปลี่ยนเป็หมูสีชมพูน่ารักตัวเล็กเท่าฝ่ามือ
และที่น่าหงุดหงิดคือเ้าหมูตัวนี้มีสเตตัส0ดูไม่มีประโยชน์อะไรเลย...
อืม!
เมื่อฉินเฟิงอยากจะกัดคนระบายความโกรธจู่ๆ ก็มีคนทับบนตัวของเขา
ในฐานะชายหนุ่มสุขภาพดีฉินเฟิงสับสนเพียงเล็กน้อยก่อนที่สติจะตอบสนองว่าคนที่ทับอยู่คือผู้หญิง
ทันใดนั้นฉินเฟิงก็นึกถึงคำพูดของผู้จัดการหลิวได้ผู้จัดการหลิวกล่าวว่ามีดาวจากมหาวิทยาลัยเว่ยเฉิงรอเขาอยู่ในห้องแต่เพราะฉินเฟิงกำลังวุ่นกับเื่ของหยุนเซียว เขาจึงลืมเื่นี้ไป
“กำลังหงุดหงิดอยู่พอดี มาให้นายน้อยผู้นี้ระบายหน่อยเถอะ!”
ฉินเฟิงหัวเราะทันทีแต่เขายังไม่ทันได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องออกมา
ว้าย!
หลินเป้ยเป้ยร้องด้วยความใความรู้สึกต่างๆ ถาโถมเข้ามาในทีเดียว
ตอนแรกเธอเห็นผู้ชายขึ้นมาบนเตียงหลังจากเข้ามาในห้องแต่หลังจากผ่านไปนานก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงกัดฟันและโน้มตัวลงบนร่างของฉินเฟิง เตรียมที่จะให้มันรีบเริ่มและรีบจบไวๆแต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ั์ตาคู่งามของเธอมีน้ำตาคลอเบ้าเธอคิดว่าตัวเองเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็พบว่ามันไม่ได้เป็เช่นนั้นเลย