กำเนิดใหม่ : เทพยุทธ์จ้าวกระบี่
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 179 คุณชายผู้ชั่วร้าย
ท้องนภาไร้เมฆ และเมื่อฝุ่นควันกระจายไป สถานการณ์บนเวทีก็ชัดเจนขึ้น
ทุกคนจ้องมองร่างทั้งสองด้วยดวงตาที่สั่นเทา ทั่วทั้งลานเงียบสงบ
“แกร๊ก... แกร๊ก...”
ทันใดนั้นก็มีเสียงแตกดังออกมา เสียงดังมาก สะท้อนก้องในจัตุรัสอันเงียบสงบและใหญ่โตแห่งนี้
มองเห็นตงฟางสยงร่างั์หยุดยืนนิ่งอยู่ตรงกลางเวทีพร้อมด้วยดวงตาสีแดงและใบหน้าที่ดุร้าย หอกทองคำแทงโดนเสวี่ยหานเฟยแล้ว!
ไม่! แทนที่จะบอกว่าแทงโดน เรียกว่ามันกำลังจะโดนดีกว่า เพราะปลายหอกขนาดใหญ่ติดอยู่กลางอากาศ ไม่ว่าตงฟางสยงจะพยายามเพียงใดก็แทงต่อไปไม่ได้!
และเมื่อทุกคนมองใกล้ๆ ก็พบว่าไม่เพียงแต่เวทีเท่านั้นที่ถูกแช่เป็น้ำแข็ง แม้แต่ร่างกายของเสวี่ยหานเฟยเองก็ถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งหนาสีใส สวยงาม โอบล้อมไปด้วยหมอกควัน
มันคือน้ำแข็งที่ทนต่อการโจมตี ที่ทำให้แผ่นดินใต้เท้าของตงฟางสยงสั่นไหว
“นั่นคืออะไร? ป้องกันได้ดีมาก!” ฉู่อวิ๋นดูจริงจัง สังเกตอย่างระมัดระวัง แล้วก็ต้องประหลาดใจ
ต้องรู้ว่า สถานะในตอนนี้ของตงฟางสยงนั้นน่ากลัวมาก เขาไม่เพียงแต่ใช้พลังโลหิตของตนเองเท่านั้น แต่ยังเปิดใช้โลหิตแห่งความบ้าคลั่งอีกด้วย
การกระหน่ำแทงเมื่อครู่นี้ทรงพลังมากจนแม้แต่าาสัตว์ปีศาจยังไม่กล้าเผชิญหน้า! เพราะหากโดนเข้าไปย่อมาเ็สาหัสแน่นอน!
แต่สายฟ้าฟาดที่ทรงพลังจนสามารถแยกูเาถล่มลำธารได้เมื่อครู่นี้ กลับถูกปิดกั้นไว้ได้อย่างสมบูรณ์
ทั้งยังถูกกั้นด้วยชั้นผลึกน้ำแข็งที่ดูสวยงามมากนั่นด้วย
นี่อะไรกัน? แข็งแกร่งนัก ทันทีที่ไอความเย็นแผ่ออกมา แม้แต่เวทีทั้งหมดก็กลายเป็น้ำแข็ง อากาศก็กลายเป็น้ำแข็ง และอุณหภูมิก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
“เ้าหนุ่มตระกูลเสวี่ยนี่ช่างน่าตกตะลึงจริงๆ ข้ามองเขาไม่ผิดจริงๆ” ฉู่เจิ้นหนานแอบดีใจ ตนได้รับรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเสวี่ยหานเฟยมาจากเสวี่ยจิงหงบ้างแล้ว
เดิมที จิ้งจอกเฒ่ายังกังวลอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้ เขาก็มั่นใจในผลลัพธ์
“ฮ่าๆ ไม่คิดว่าความสามารถของหานเฟยจะพัฒนาได้ถึงขั้นนี้ เขาสามารถใช้พร์ิญญายุทธ์ได้อย่างอิสระแล้ว”
เสวี่ยจิงหงพยักหน้าซ้ำๆ รู้สึกยินดีเป็อย่างยิ่ง ชื่นชมผลงานของเสวี่ยหานเฟยด้วยความเบิกบาน
ในเวลาเดียวกัน ผู้คนก็สับสน รวมถึงฉู่อวิ๋นที่ไม่รู้ว่าิญญายุทธ์ของเสวี่ยหานเฟยคืออะไร
ทุกคนยังคงตกตะลึง ทว่าสายตากลับไม่ละไปจากการเคลื่อนไหวของคนทั้งคู่บนเวที
“ตาย ตาย ตาย! โฮก--!”
ในเวลานี้ ตงฟางสยงคำรามอีกครั้ง กล้ามเนื้อแขนของเขานูนขึ้น เขายกหอกขึ้นแทงลงไปอย่างแรง!
แต่ปลายหอกติดอยู่ในน้ำแข็งชั้นหนา แม้ว่าบางครั้งมันจะเจาะทะลุ ทำให้เศษน้ำแข็งแตกและได้ยินเสียงกระเทาะที่รุนแรง แต่กระนั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไร
ในทางกลับกัน เสวี่ยหานเฟยกลับไม่ตื่นตระหนกเลย เขาดูสงบนิ่ง ทำเพียงยิ้มและสะบัดพัดขนนกเบา ๆ
“ดูเ้าสิ เหมือนสัตว์ปีศาจเลย น่าเกลียดจริงๆ” เสวี่ยหานเฟยยิ้ม ร่างกายของเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าอ่อน
ข้างหลังเขาดูเหมือนจะมีเงาที่รวมตัวกันอย่างเงียบๆ ไร้เสียง และมีรัศมีอันเยือกเย็น
“ข้าจะฆ่าเ้า ฆ่าเ้า!”
“กระบวนท่าหักโลหิต!”
ตงฟางสยงคำรามด้วยสีหน้าดุร้าย เขาใช้กำลังทั้งหมดที่มี แสงสีทองของหอกเล่มใหญ่ก็สว่างจ้าพร้อมกับเืสีแดงสด
ทันใดนั้นก็มีเสียง “ควับ” ดังขึ้น ปรากฏเงาของวัวาขึ้นในอากาศ มันน่ากลัวมาก!
“ตูม!”
เสียงดังสนั่นทำเอาทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ตงฟางสยงจะยังสามารถก้าวต่อไปได้ พลังของเขายิ่งใหญ่มาก!
“ตายซะ!”
ตงฟางสยงะโเสียงดังอีกครั้งราวกับเ้าแห่งพงไพร!
ทันใดนั้น หอกขนาดใหญ่ก็แทงไปข้างหน้า แสงสีทองของหอกและเืสีแดงสดเปล่งประกาย ทำให้ทุกคนต้องหรี่ตาเพราะแสงอันเจิดจ้า นี่แสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวนี้ทรงพลังแค่ไหน!
ยามนี้ แม้แต่เสวี่ยหานเฟยที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งก็ยังดูตกตะลึง เหงื่อเย็นหยดลงมาจากหน้าผากของเขา
“ชิ้ง---”
ทว่าน่าเสียดาย
ก่อนที่จะใช้กระบวนท่านั้น เสียงโลหะแตกก็ดังขึ้น
“แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก——”
เสียงแตกหักยังคงดังให้ได้ยิน และทันใดนั้น เหตุการณ์ที่น่าใก็เกิดขึ้น
มองเห็นหอกขนาดใหญ่ของตงฟางสยงแตกกระจายทีละชุ่น สูญเสียพลังทั้งหมด สลายไปเหมือนกรวด กลายเป็เศษน้ำแข็ง จากนั้นก็ละลายกลายเป็น้ำ
ทุกคนต่างตกตะลึง
และเพียงครึ่งวินาทีต่อมา หอกเล่มใหญ่ก็หายไป ทิ้งไว้เพียงฝุ่นผง
“อ๊ะ?! นี่!” ตงฟางสยงใ อาวุธของเขาโดนทำลายโดยไม่คาดคิด!
แต่เขาไม่ใช่คนไร้ทางสู้ เขาสามารถใช้ร่างกายอันแข็งแกร่งนี้เผชิญหน้าได้ ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะทำลายน้ำแข็งด้วยหมัด ใช้มันะเิม่านน้ำแข็งที่เรียบลื่นและสวยงามนี้!
“แตกไปซะ!”
ตงฟางสยงส่งหมัดออกไปดัง “ปัง” ทรงพลังมากจนแม้แต่อากาศก็กระจายออก!
แต่ทันทีที่ตงฟางสยงััน้ำแข็ง ก็รู้สึกเจ็บแปลบในกระดูกและเนื้อ โลหิตแห่งความบ้าคลั่งทั่วร่างเย็นลงแล้ว! ดวงตาของเขากำลังกลับคืนสู่สภาพเดิม
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลายคนก็สูดหายใจลึก เพราะหลังจากนั้น ร่างยุทธ์ของตงฟางสยงก็ค่อยๆ หดตัวลง และแม้แต่พลังโลหิตของเขาก็ถูกระงับ
“เป็ไปได้อย่างไร?...เป็ไปได้อย่างไร?!”
มีเสียงคำรามดังออกมาอย่างไม่เต็มใจ สับสนอย่างรุนแรง
ตงฟางสยงแสดงท่าทางตกตะลึง และในขณะเดียวกัน หัวใจของเขาก็สั่นสะท้าน เขารู้สึกเหมือนมีร่องรอยของพลังปราณเย็นๆ บุกรุกร่างยุทธ์ของตน ทำให้พลังโลหิตของเขาหยุดนิ่ง
ยามนี้ เสวี่ยหานเฟยหรี่ตาลง และพูดเย้ยเบาๆ “เป็อย่างไร? ที่ข้าแสดงว่าหวาดกลัวเมื่อครู่นี้สมจริงมากใช่หรือไม่? ขออภัยด้วย ที่หลอกเ้าน่ะ หึๆ"
“ตอนนี้ ให้ข้าสอนบทเรียนให้แล้วกัน”
เมื่อคำพูดจบลง เสวี่ยหานเฟยก็โบกพัดขนนกในมือ ชั้นน้ำแข็งหนาก็เรืองแสงขึ้น กลายเป็กระแสน้ำแข็งสีฟ้าสดใส พุ่งเข้าหาตงฟางสยงด้วยเสียงดังวืด!
“ตูม!”
มีเสียงดังสนั่นดังขึ้นอีกครั้ง น้ำแข็งที่ว่าพุ่งมาเร็วมาก ก่อนที่ตงฟางสยงจะทันได้ตั้งรับ มันก็กระแทกเข้ากับจุดตันเถียนของเขา!
“แค่ก!”
ทันใดนั้น ตงฟางสยงก็กระเด็นออกไป ล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรงและกระอักเืออกมาเต็มปาก เืที่ไหลออกมากลายเป็เกล็ดน้ำแข็งสีแดง ให้ความรู้สึกหนาวจัดติดอยู่ที่ปาก
“ข้ายังไม่แพ้!”
ทายาทแห่งตระกูลปีศาจวัวผู้นี้ไม่คิดยอมแพ้ หลังจากถูกล้มลงด้วยพลังอันแข็งแกร่ง เขายังฮึดสู้ต่อ
แต่ทันทีที่เขาขยับตัว ก็ต้องแปลกใจที่พบว่าจุดตันเถียนทั้งหมดของเขาถูกแช่แข็ง ไม่สามารถรวบรวมพลังปราณได้เลย!
“ควับ!”
ในเวลาเดียวกัน เสวี่ยหานเฟยหัวเราะเบาๆ กดพัดขนนกัน้ำแข็งลงบนคอของตงฟางสยง
“เ้าแพ้แล้ว”
“ฟิ้ว—”
ขณะที่พูดทั้งสามคำจบลง ลมกระโชกแรงพัดผ่าน ทำให้ทุกคนตัวสั่น
“จบ…จบแล้วหรือ?”
“เฮ้อ ดูเหมือนจะรู้ผู้ชนะแล้ว”
พัดขนนกของเสวี่ยหานเฟยกดอยู่ที่คอของตงฟางสยง ทำให้เขาไม่สามารถขยับได้ นี่แสดงให้เห็นว่าใครคือผู้ชนะ
ทั้งลานเงียบสงบ จากนั้นก็เกิดความโกลาหล จัตุรัสของศาลเ้าตกอยู่ในความวุ่นวาย!
“สมกับเป็คุณชายชุยเสวี่ย เป็คนที่สมชื่อจริงๆ เขา... ใช้ผลึกน้ำแข็งที่เปราะบางพวกนั้นบดขยี้ตงฟางสยง?”
“ไม่คิดว่าลูกหลานของตระกูลเสวี่ยรุ่นนี้จะมีพร์ขนาดนี้! หากพวกเขาเข้าร่วมสำนักที่มีอำนาจในอนาคตและอุทิศตนให้กับการฝึกฝน ในภายภาคหน้าย่อมเป็ใหญ่ในทางตอนเหนือได้มิใช่หรือ?”
ผู้าุโหลายคนพูดแสดงความชื่นชมและพยักหน้าซ้ำๆ ชื่นชอบเสวี่ยหานเฟยอย่างมาก
ยามนี้ สถานที่นั้นเต็มไปด้วยความปีติยินดี ยกเว้นคนไม่กี่คน เช่น ตระกูลตงฟาง ผู้ชมเกือบทั้งหมดะโกันจนหน้าดำหน้าแดง การต่อสู้เมื่อครู่นี้น่าตื่นเต้นมาก
แต่ในขณะที่ทุกคนส่งเสียงร้องอย่างกระตือรือร้น ใบหน้าของฉู่อวิ๋นกลับเคร่งขรึม และดูครุ่นคิด
เมื่อกี้นี้ เขามองเห็นเงาที่หายวับไปด้านหลังเสวี่ยหานเฟยได้อย่างชัดเจน นั่นคือิญญายุทธ์
“การรุกอันดุเดือดของตงฟางสยงถูกปรามแล้ว ร่างยุทธ์ที่บ้าคลั่งของเขาก็ถูกระงับแล้ว มันต้องเกี่ยวข้องกับิญญายุทธ์ของเสวี่ยหานเฟยแน่!” ฉู่อวิ๋นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและได้ข้อสรุปดังกล่าว
น่าเสียดายที่เสวี่ยหานเฟยไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดของเขา จึงไม่สามารถเก็บรายละเอียดของมันได้
จนถึงตอนนี้ ฉู่อวิ๋นก็ได้แต่ขมวดคิ้วเพราะไม่แน่ใจว่าตนจะสามารถเอาชนะคุณชายชุยเสวี่ยได้
ความแข็งแกร่งของเสวี่ยหานเฟยลึกไม่อาจหยั่งจริงๆ ซ้ำตอนนี้ เขากำลังเล่นแง่กับตงฟางสยง!
ในเวลาเดียวกัน เสวี่ยหานเฟยบนเวทีก็เผยรอยยิ้มอันอ่อนโยน แต่น้ำเสียงของเขาค่อนข้างเ็าและพูดว่า “คุณชายตงฟาง ยินดีพนันได้ ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ได้ ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษข้าอีก?”
พูดจบ เสวี่ยหานเฟยก็ดึงพัดขนนกของเขากลับด้วยท่าทางขี้เล่น ทำให้ตงฟางสยงที่นอนอยู่บนพื้นหน้าแดงก่ำและตัวสั่นด้วยความโกรธ
ตงฟางสยงคือใคร? ทายาทปัจจุบันของตระกูลปีศาจวัว มีความสามารถพิเศษ มีิญญายุทธ์ที่บ้าคลั่ง และมีร่างยุทธ์ของพลังโลหิต เรียกได้ว่าเป็ดาวรุ่งพุ่งแรงของทางตอนเหนือของราชวงศ์เซี่ยตะวันออก ภายภาคหน้าสามารถสร้างชื่อเสียงให้ตระกูลได้
แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็คนโง่เขลาต่อหน้าผู้แข็งแกร่งมากมาย กลายเป็ตัวตลกของคนนับหมื่น เขาเหมือนสุนัข ถูกรังแกจนแพ้ราบคาบ ไม่อาจรับมือได้
“คุกเข่าสิ” เสวี่ยหานเฟยหัวเราะเยือกเย็น “ทำไมไม่คุกเข่าเล่า? ทุกคนกำลังรอให้เ้าก้มหน้ายอมรับผิดอยู่นะ เ้าอยากผิดคำพูดต่อหน้าผู้าุโทุกท่านที่นี่หรือ? น่าสมเพชจริงๆ”
หลังจากพูดจบ เสวี่ยหานเฟยก็ส่ายหัวแล้วโค้งคำนับให้กับเ้าสำนักและผู้นำตระกูลทั้งหลาย รวมไปถึงบิดาของเขา เสวี่ยจิงหงที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ทำให้ทุกคนซาบซึ้ง เสียงปรบมือก็ดังสนั่นขึ้น
“คุกเข่า?”
“อยากให้ข้าคุกเข่าให้เ้าหรือ?!”
ทันใดนั้น ทั้งลานก็ตื่นเต้นและอึกทึกอีกครั้ง
ในตอนที่เสวี่ยหานเฟยหันไปมองยังที่นั่ง จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ตงฟางสยงโกรธมากจนกระอักเืไปหลายคำ ใบหน้าของเขาดุร้าย หมัดที่กำแน่นสั่นเทาไม่หยุด
เขาะโ! ลากร่างยุทธ์ที่ทรุดโทรมลงมาที่พื้น ดึงหอกสั้นออกมา ้าแทงเสวี่ยหานเฟยให้ตาย! แม้ร่างกายจะปริแตกไปแล้ว!
“ไปตายซะ!!!"
“ควับ!”
ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก ตงฟางสยงพุ่งเข้ามาหาด้วยความเร็วที่ล้นเหลือ
ในขณะนี้ ทุกคนต่างตกตะลึง อุทาน และปิดปากด้วยความกลัวทันที เนื่องจากพวกเขาอยู่ใกล้กันมากและเสวี่ยหานเฟยก็กำลังเหม่อลอย เขาอาจถูกสังหารจริงๆ
“อย่า! เขาตั้งใจ! เ้าคนร้ายกาจ!”
ฉู่อวิ๋นที่อยู่ใกล้กับเวทีมากที่สุดและเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง สังเกตเห็นทันว่าเสวี่ยหานเฟยจงใจเปิดช่องโหว่ให้ตงฟางสยงโจมตี!
แน่นอนว่าเป็ไปตามที่ฉู่อวิ๋นคาดไว้ ก่อนที่หอกสั้นจะมาถึง เสวี่ยหานเฟยก็กะพริบตา และทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาราวกับว่ามีตาคู่หนึ่งอยู่ที่ด้านหลัง
“ชิ้ง!”
พัดขนนกัน้ำแข็งโบกสะบัด กระแทกหอกสั้นออกไป ทำให้ตงฟางสยงตกตะลึง
จากนั้น สีหน้าของเสวี่ยหานเฟยก็เ็า เขาเผยรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จ
เขาฟาดฝ่ามือออกไปเสียงดัง “ปัง” พร้อมกับแสงสีฟ้ากะพริบถี่ ซึ่งมีเศษน้ำแข็งที่เต็มไปด้วยพลังปราณแสนเยือกเย็น และมีพลังที่น่าอัศจรรย์ราวกับูเาน้ำแข็งที่พุ่งมาสู่โลก ะเิจุดตันเถียนของตงฟางสยง!
นี่คือท่าสังหาร! เป็ฝ่ามือของเสวี่ยหานเฟย!
“ตูม--”
“พลั่ก--”
ทันใดนั้นก็มองเห็นตงฟางสยงที่ร่างแทบแหลก กระอักเืออกมา และถูกกระแทกกระเด็นไปตกยังที่นั่งของตระกูลตงฟาง ทำเอาเหล่าผู้าุโต่างใ! น่าตื่นตระหนกอย่างยิ่ง
“คุณชาย!!”
ผู้าุโกลุ่มหนึ่งตื่นตระหนกและมองไปรอบๆ ด้วยความกังวล พวกเขาพบว่าจุดตันเถียนของตงฟางสยงแตกละเอียดและกำลังจะตาย แม้ว่าเขาจะฟื้นตัวได้ แต่ก็เป็เื่ยากที่จะฝึกฝนให้แข็งแกร่งได้อีก
“คุณชายตงฟาง!”
เมื่อเห็นเช่นนั้น เสวี่ยหานเฟยก็ทำท่ารู้สึกผิด ดูเ็ปและโทษตัวเอง “อา! เป็ข้าที่ไม่ดีเอง เหตุการณ์เมื่อครู่นี้กะทันหันไปหน่อย ออกกระบวนท่าหนักไป ผู้าุโโปรดยกโทษให้ข้าด้วย!”
“เช่นนั้นแล้วการคุกเข่ายอมรับผิดของเขาก็ช่างมันเถอะ ให้เขารักษาตัวเองให้หายดีก่อน เฮ้อ~”
หลังจากพูดจบ เสวี่ยหานเฟยก็ประสานมือทำความเคารพอย่างจริงจัง ทำให้ทุกคนจากตระกูลตงฟางดูโกรธแค้น อยากขึ้นมาแก้แค้นบนเวที!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
