แม้จะอยู่ในเกี้ยวซึ่งกำลังโคลงเคลงทว่าหลินเมิ้งหยากลับสงบนิ่งเป็อย่างมาก
ภายในความทรงจำของร่างกายนี้ บ่งบอกว่าบ้านสกุลหลินของเจิ้นหนานโหวเป็สถานที่แห่งความสุขและทุกข์ระทม
ความรักเอ็นดูของพ่อและความเอาอกเอาใจของพี่ชาย เป็เพียงสิ่งเดียวที่สามารถยึดเหนี่ยวหญิงสาวโง่เขลาเบาปัญญาผู้นี้เอาไว้
แต่ทุกครั้งที่พ่อและพี่ต้องออกไปรบต่างเมืองความทุกข์ทรมานของหลินเมิ้งหยาจึงเริ่มต้นขึ้น
แม่เลี้ยงใจร้ายน้องสาวผู้เกลียดชังมักจะทรมานสาวน้อยบริสุทธิ์ที่น่าสงสารคนนี้
เพราะเหตุนี้ เธอที่เข้ามาอยู่ในร่างของหลินเมิ้งหยาจะทำให้คนใจหยาบเ่าั้ต้องได้รับโทษที่สาสม!
สายตาพลันจ้องมองนิ้วมือเรียวสวยของตนเองก่อนจะผุดยิ้มอันแสนทรงเสน่ห์ขึ้น
เอาเป็ว่า...เริ่มจากน้องสาวที่มอบพุทราอาบยาพิษให้นางก่อนแล้วกัน!
ณ จวนเจิ้นหนานโหว
ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายกับการเตรียมการต้อนรับกลับบ้านของคุณหนูใหญ่แห่งสกุลหลิน
ภายในตำหนัก ฮูหยินของเจิ้นหนานโหวกำลังนั่งอยู่บนที่นั่ง
แม้ฮูหยินโหวจะเป็เพียงแม่เลี้ยงทว่านางกลับมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง อีกทั้งยังเป็ถึงน้องสาวฮองเฮาองค์ปัจจุบันแม้ว่ารูปร่างหน้าตาจะไม่งดงามเท่าพี่สาวแท้ๆแต่เพราะการเลี้ยงดูตลอดหลายปีของคนในตระกูลจึงทำให้นางมีท่วงท่าที่สง่างาม
เหตุเพราะนางเป็ถึงแม่เลี้ยงของหลินเมิ้งหยาดังนั้นตอนนี้บนร่างกายของนางจึงสวมใส่ชุดสีแดงเข้มลายผีเสื้อบนผมที่ถูกเกล้าเป็อย่างดีเต็มไปด้วยไข่มุกแต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังไร้ซึ่งท่าทางน่าเกรงขามเฉกเช่นเดียวกับพี่สาวของตน
ขณะเดียวกันในมือสีขาวซีดของนางกำลังพลิกอ่านสาสน์การกลับมาบ้านตามประเพณีของท่านอ๋องอวี้
ดวงตาของนางเผยให้เห็นถึงร่องรอยของความเ้าเล่ห์
ดูสิว่านางวางแผนไว้อย่างละเอียดรอบคอบขนาดไหนลูกเลี้ยงโง่เง่าสติฟั่นเฟือนคนนั้นกลับสามารถสร้างกำไรให้นางได้มากถึงเพียงนี้แม้สุดท้ายแล้วพี่สาวของนางจะเป็ผู้วางแผนการทั้งหมดก็เถอะ
สันนิษฐานว่าป่านนี้นังเด็กโง่เง่าคนนั้นคงถูกโยนทิ้งลงหลุมฝังศพแล้วกระมัง
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังโชคดีที่ได้จัดงานต้อนรับกลับบ้านให้กับท่านโหวเย่ว์1ดู
อีกประเดี๋ยวหากเ้าสาวคนใหม่คนนั้นยังไม่กลับมา ท่านโหวเย่ว์ที่มีนิสัยดุดันราวกับสัตว์ป่าคงมิวายพุ่งตัวออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
ส่วนตนเองและฮองเฮาก็จะกลายเป็ผู้ได้รับผลประโยชน์ขณะที่พวกเขาต่อสู้กัน
“ท่านแม่ ท่านแม่! เหตุใดท่านแม่จึงยังนั่งดูสมุดบัญชีด้วยความผ่อนคลายสบายอารมณ์เช่นนี้เล่า!”
หญิงสาวรูปร่างอ้อนแอ้นสวมใส่ชุดสีม่วงวิ่งหน้าตั้งจากด้านนอกเข้ามา
ซ่างกวนฉิงเหลือบตาขึ้นมองที่แท้ก็เป็ลูกสาวสุดที่รักของนางนั่นเองมุมปากพลันกระตุกยิ้มแล้วดึงมือลูกสาวเข้ามาหา ก่อนจะช่วยนางเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก
“เหตุใดจึงร้อนรนเช่นนี้? ดูเ้าสิกระสับกระส่ายร้อนรนจนไร้ซึ่งท่าทางของกุลสตรีแล้ว”
“ท่านแม่ เมื่อครู่ท่านเพิ่งออกมาจากหอพระคงยังไม่มีใครบอกท่านเื่ที่ว่านังตัวดีหลินเมิ้งหยายังไม่ตายใช่หรือไม่?”
น้องสาวต่างมารดาของหลินเมิ้งหยา นามว่าหลินเมิ้งหวู่เอื้อนเอ่ยออกมากับผู้เป็แม่
เมื่อเปรียบเทียบเสน่ห์ที่นางมีกับหลินเมิ้งหยาหลินเมิ้งหวู่นับว่างดงามกว่าหลายเท่าทว่าหญิงสาวผู้มักเป็ที่จับตามองกลับดูกระวนกระวายเป็อย่างมาก
“ว่าอย่างไรนะ? หลินเมิ้งหยายังไม่ตาย? ทำไมถึงไม่มีใครบอกข้า!”
ซ่างกวนฉิงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย
นับั้แ่วันที่หลินเมิ้งหยาออกจากบ้านไปแต่งงาน นางอุตส่าห์เล่นละครแสดงท่าทีไม่อาจทำใจได้ที่ลูกสาวต้องออกเรือนก่อนจะเข้าไปหลบอยู่ในหอพระ
แต่คิดไม่ถึงเลยว่านางที่เพิ่งออกจากหอพระในวันนี้จะได้รับข่าวคราวเช่นนี้
“ถูกต้อง วาสนาของนังตัวดีนั้นดีมาก สันนิษฐานว่าพุทราเ่าั้คงจะไม่ดีต่อกระเพาะนางจึงไม่กินสองวันมานี้ข้าพยายามอ้อนวอนขอเข้าไปพบท่านแม่ แต่กลับถูกคนเ่าั้ห้ามเอาไว้แม้แต่คนสนิทของท่านแม่ก็อยู่ด้านในนั้นด้วยอีกทั้งเื่นี้ยังไม่สามารถบอกเล่าให้ผู้อื่นฟังแล้วแบบนี้พวกเราจะทำอย่างไรกันดีเ้าคะท่านแม่?”
เมื่อเทียบกับลูกสาวซึ่งกำลังกระวนกระวายแล้ว ซ่างกวนฉิงกลับสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซ่างกวนฉิงยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้ารูปไข่ของลูกสาว
“มิเป็ไรหรอก นังเด็กโง่นั่นยังไม่ตายแล้วอย่างไร สุดท้ายท่านอ๋องอวี้ก็คงมิวายรังเกียจในตัวนางอยู่ดีเ้าอย่าเพิ่งกินปูนร้อนท้องและทำเหมือนว่าเื่นี้ไม่เคยเกิดขึ้นเสีย”
คำพูดของมารดาทำให้หลินเมิ้งหวู่ใจเย็นลง
เมื่อลองหวนกลับไปคิดดูอีกครั้งบางทีวันนี้นังโง่คนนั้นอาจจะกลับมา แต่ถึงแม้จะกลายเป็พระชายาของท่านอ๋องอวี้ไปแล้วแล้วอย่างไรล่ะ?นางก็ยังคงเป็คนมิรู้ความอยู่ดีพอถึงเวลานั้นตนเองวางแผนทำให้นางเสียหน้าต่อหน้าทุกคนก็เพียงพอแล้วนี่
ท่านอ๋องอวี้ผู้นั้นจะต้องรังเกียจนางอย่างแน่นอน
แผนการชั่วร้ายพลันปรากฏขึ้นในใจไม่ว่าอย่างไรหลินเมิ้งหยาก็จะต้องหายไปจากโลกนี้!
**********************
1 โหวเย่ว์คือตำแหน่งทางราชการเปรียบได้กับท่านเ้าพระยา
