" ก็พอมี แต่ส่วนมากถ้ามีคนพบเจอมอนสเตอร์บนพื้นโลกเร็ว กิลด์นักผจญภัยก็จะออกค้นหาดันเจี้ยนและกวาดล้างมอนสเตอร์ ที่ล้นมาบนพื้นโลก แต่ก็ยังมีส่วนมากเหมือนกันที่เกิดในจุดที่ไม่มีคนผ่านหรืออาศัย ที่รกร้างแห้งแล้ง ที่ราบหนองน้ำ กว่าจะมีคนเห็นบางทีก็แทบเป็๲อาณาจักรมอนสเตอร์ไปแล้ว ถ้าเป็๲มอนสเตอร์ไม่อันตราย หรือเป็๲พวกมอนสเตอร์วัตถุดิบ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็๲พวกดุร้ายมีความอันตราย ก็ต้องมี๼๹๦๱า๬กันบ้างล่ะ " เขาตอบเด็กชาย

  " ถ้าอย่างนั้น ที่ลุงบอกว่า๼๹๦๱า๬ภายในอาณาจักร ที่มี๼๹๦๱า๬กับพวกกลุ่มย่อยอื่น ๆ พวกนั้นเค้าจะไม่เจอดันเจี้ยนเอาหรอครับ พวกเขาต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ไม่ใช่หรอครับ ? " เด็กชายถามกลับอีก

  " อย่างที่บอก ยังมีอาณาเขตที่ไม่ได้ใช้สอยอีกมากมาย พวกกลุ่มย่อยนั่นก็อาจจะเจอดันเจี้ยนแล้วควบคุมได้ เลยอาศัยอยู่ บริเวณนั้น ข้อดีของอาณาจักรที่ได้ก็คือ ไม่ต้องไปจัดการดันเจี้ยนเอง แต่ก็ต้องมีหอกข้างแคร่แบบนี้ต่อไป เรียกว่าน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า แต่ก็มีบ่อยที่พวกชนกลุ่มน้อยพวกนี้มักใหญ่ใฝ่สูงอยากยึดอาณาจักร จึงเกิด๼๹๦๱า๬ มันเลยมี๼๹๦๱า๬ทั้งกับมนุษย์ และมอนสเตอร์อันตรายเลย " แบรดร่ายยาว

  " ถ้าอย่างนั้น เมื่อก่อนต้องปล่อยปะละเลยกันขนาดไหนหรอเนี่ย ถึงขนาดอาณาจักรแทบล่มสลายกันเลย " แนชคิด" แต่ว่าเมืองนี้ชื่อว่าอะไรหรอครับ ? " เขาถามต่อ

  " สไคโอ " 

  แบรดตอบเด็กชายที่เดินตามมาข้าง ๆ เขา ซึ่งตอนนี้หันซ้ายหันขวา แต่ปากถามไปเรื่อย เจื้อยแจ้วจริง ๆ

  " แล้วผู้ปกครองของเมืองนี้ละครับ " เขาถามแบรดต่อ 

  " ผู้ปกครองเมืองนี้ อาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ทางเหนือ " แบรดตอบส่ง ๆ

  " เขามียศหรือบรรดาศักดิ์ อะไรหรือครับ ? " เด็กน้อยยังถามต่อไป

  " มาควิส ( Marquis ) น่ะ " ถามไปเรื่อยจริง ๆ แบรดคิด

  " แล้วหมู่บ้านเรามีคฤหาสน์ด้วยไหมครับ ? " ในความทรงจำเขา เขาไม่เคยเห็นอะไรที่ดูเป็๲คฤหาสน์ได้เลยนะ " แล้วผู้ปกครองหมู่บ้านเราละครับไม่มีหรอ ? "

  " ผู้ปกครองหมู่บ้านเราย่อมมีเป็๲ธรรมดา แต่เขาคือคนเดียวกันกับผู้ปกครองของเมืองนี้แหละ ที่หมู่บ้านเลยไม่มีคฤหาสน์อย่างไรล่ะ " เขาตอบเด็กชายไปเรื่อย ๆ เหมือนไม่มีวันจบวันสิ้นเลย

  " หืม เขาปกครองหมู่บ้านรอบเมืองนี้หมดเลยหรอครับ ? " ยังคงถามต่อไป

  " ไม่ใช่หรอกเขาปกครองแค่เมืองนี้ กับหมู่บ้านนั้นเท่านั้น หมู่บ้านอื่นก็มีบารอน ไวส์เคานต์ เคานต์ หรือ อัศวินที่ได้รับบรรดาศักดิ์คอยปกครองอยู่ " เขาตอบ " เอาละ อย่าพึ่งถามต่อ เรามาถึงแล้ว "

  ทั้ง 2 เดินไปคุยไปก็มาถึงยังกิลด์การค้าที่อยู่กลางจตุรัสเลย หรือก็คือกลางเมืองนี้แหละครับ แบรดเดินมาแล้วหยุดยังสถานที่ใหญ่โตมาก ใหญ่กว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหลายเท่า ทำจากหินทั้งหมด ฝีมือประณีตพอสมควรสำหรับยุคนี้ ประตูเปิดไว้ตลอดเวลา มีคนเข้าออกเรื่อย ๆ นึกว่าห้างสรรพสินค้าในโลกเดิม นี่คือกิลด์การค้าสาขาเมืองสไคโอ

  " คนเยอะชิx xาย " แนชเผลอหลุดปากบ่นออกมา 

  " คนต้องเยอะแน่นอนกิลด์การค้าเนี่ย ไหนจะคนมาติดต่อซื้อขาย แจ้งเจตจำนงค์เปิดร้าน ลงทะเบียนอีก วัน ๆ วุ่นวายกว่าที่อื่นเลยล่ะ คนเลยเยอะแยะวุ่นวายแบบนี้แหละ " แบรดอธิบาย

  " สงสารพนักงานชะมัด " เด็กชายบอก 

  " ไม่ต้องกังวลไปหรอก พนักงานเยอะแยะเลยทีเดียว " เขาบอกเด็กชาย พร้อมชี้นิ้วไปฝั่งตรงข้ามของกิลด์ " กิลด์นั้นก็วุ่นวายเหมือนกันนะ "

  แนชหันไปยังฝั่งตรงข้ามไปตามนิ้วมือของแบรดที่ชี้ไปยังฝั่งตรงข้ามของกิลด์การค้า เป็๲อาคารหินผสมกับไม้ ใหญ่โตพอสมควรแม้จะไม่เท่ากับอาคารฝั่งตรงข้าม 

  " กิลด์นักผจญภัยน่ะ พวกนักผจญภัยชอบเอะอะโวยวายกัน ทั้งทางที่ดีและไม่ดีหละนะ " แบรดบอก

  มีคนเข้าไปมากพอสมควร ส่วนใหญ่ดูก็รู้ว่าเป็๲นักผจญภัย นักดาบเอย นักเวทย์เอย ไม่ต้องถืออาวุธก็รู้ได้จากการแต่งตัว ไม่เหมือนกิลด์การค้า ชุดดูปกติทั่วไปแล้วแต่ตามฐานะและสถานะ นักผจญภัยหรือนักเวทย์ก็มีมาบ้าง แต่ไม่มากเท่ากิลด์นักผจญภัย 

  " ลุงแบรด นักผจญภัย ต้องเอาของมาขายที่กิลด์การค้าเองหรอ เห็นเข้าไปในกิลด์การค้ากันด้วย" เขายังคงถามต่อ 

  " ก็มีมาขายเองถ้าลงทะเบียนที่กิลด์การค้าด้วย แต่ส่วนใหญ่ที่เข้าไปก็มาซื้อจำพวกยาฟื้นฟูหรือยารักษากันนั่นแหละ หรือไม่ก็อาวุธเครื่องป้องกันพื้นฐาน " แบรดบอกเด็กชาย " เราเข้าไปกันเถอะ " 

  เมื่อเข้ามาด้านในก็ยิ่งเห็นถึงความหรูหราฟู่ฟ่า ไฮโซเสียนี้กระไร พื้นหิน น่าจะเป็๲หินอ่อนลายสวยงาม เงาแว๊ป โคมไฟระย้าหรือแชนเดอเรีย ( Chandelier ) สวยงามห้อยลงมาจากเพดานหลายอัน แต่อันตรงกลางโถงนั้นทั้งใหญ่และสวยงามที่สุด 

  " ถ้ามันหล่นมานี่ ทับคนตายได้เลยนะเนี่ย " เด็กหนุ่มพูดในใจแต่เผลอออกเสียงไป 

  " เ๽้านี่มองโลกในแง่ร้ายจริง ๆ มันมีเวทย์ปกป้องไว้ อย่าคิดมากเลย ปลอดภัยแน่นอน " แบรดรับประกันความปลอดภัยเพราะคิดว่าเด็กหนุ่มวิตกกังวล

  " แหะ แหะ ครับ " เด็กหนุ่มไม่รู้จะแก้ตัวอะไร แค่คิดเสียงดังเฉย ๆ ไม่ได้กลัวอะไร สายตาก็ยังสอดส่องต่อไป มีบันไดใหญ่โตอยู่ตรงกลางเพื่อขึ้นไปชั้นบน ชั้นล่างนี้เหมือนจะเอาไว้รับซื้อขายของต่าง ๆ พวกโพชั่น ( Potion ) ต่าง ๆ อาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ สมุนไพร เนื้อต่าง ๆ ผัก ผลไม้ แป้ง ธัญพืช เกลือ น้ำผึ้ง แร่ อัญมณี เครื่องมือเวทย์ ตำราเวทมนตร์ ม้วนเวทมนตร์ ( Magic Scroll ) สากกะเบือยันเรือรบเลย

  " อาวุธกับเครื่องป้องกัน ขั้นพื้นฐานน่ะ " เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นแนชจ้องไปที่ส่วนขายของอุปกรณ์สำหรับนักผจญภัยมือใหม่ 

  " อุปกรณ์ขั้นสูงกว่านี้ ต้องไปตีที่โรงตีเหล็กเองเพราะต้องหาวัตถุดิบแล้วไปสั่งเอาเองว่าอยากได้แบบไหน " เขาอธิบายต่อ " กิลด์ช่างตีเหล็กอยู่ในเครือกิลด์การค้า " เขาพูดต่อดักไว้กลัวเด็กชายถาม " พวกตำราเวทย์มนต์ ก็ขั้นต้น ถ้าอยากได้ขั้นสูงขึ้นไปต้องสั่ง แล้วค่อยมารับ "

  " อ่อ ครับ " เด็กชายตอบพร้อมพยักหน้า 

  " มา ๆ มาทางนี้ " เขาเดินนำเด็กชายมายังส่วนที่ขายวัตถุดิบทำอาหาร พนักงานเดินมาทางเขา 

  " สวัสดีครับท่านแบรด มีอะไรให้กระผมรับใช้หรือครับ " ชายหนุ่มที่เป็๲พนักงาน สวมชุดดูเรียบร้อยสะอาดสะอ้านดูเป็๲แบบทางการ ผ้าก็แลดูเป็๲ผ้าเนื้อดี เขาเอามือแตะที่หน้าอกและก้มหัวให้แบรดอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน ดูแล้วรู้จักมักคุ้นกันดี

  " เอาของมาขายนะซิ " แบรดตอบกลับ พร้อมเอากระสอบที่ใส่กระต่ายขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วเอากระต่ายทั้ง 5 ตัวออกมา " พวกนี้ ราคาเท่าไหร่ " แบรดยื่นกระต่ายแล้วสอบถาม 

  " กระต่ายเรารับซื้อเช่นนี้ครับท่าน ยังมีชีวิต เรารับซื้อ กิโลกรัมละ 1 เหรียญเงินเล็กครับ ส่วนที่ตายแล้วแต่ยังสดตัวละ 8 เหรียญทองแดงใหญ่ครับท่าน ส่วนที่แล่มาเองเราให้ตามคุณภาพครับ คุณภาพดีเราให้ เท่ากระต่ายที่ตายแล้วแต่ยังสดครับ " พนักงานหนุ่มคนนั้นตอบ

  " ขนมปังที่กิน 5 เหรียญทองแดงเล็ก กระต่ายโลละ 1 เหรียญเงินเล็ก ขาย เนื้อกระต่าย 1 กิโล ซื้อขนมปังได้... " เขาคิดในใจพลาง ยกนิ้วขึ้นมาบวกลบคุณหาร 

  แบรดเห็นดังนั้นจึงสงสัย " เ๽้าคิดคำนวณตัวเลขได้ด้วยหรือ ? " เขาถาม

  " ครับ พอได้นิดหน่อย เคยมีพ่อค้าสอนตอนทำงานนะครับ " สะตอ

  " ดี ๆ ๆ ๆ " แบรดพูด พลันหันกลับไปพูดกับพนักงานหนุ่ม " เอาตามนั้น เ๽้าก็คิดมาว่าทั้งหมดราคาเท่าไหร่ " 

  " ได้ครับท่าน กรุณารอซักครู่นะครับ ทางเราจะรีบจัดการให้ " พนักงานหนุ่มรับกระต่ายไปแล้วหายไปทางข้างหลัง 

  " เนื้อกระต่ายขายตามตลาดข้างนอกก็กิโลกรัมละ 1 เงินเล็ก กับ 5 ทองแดงใหญ่ถึง 8 ทองแดงใหญ่ " เขาบอกเด็กชาย 

  " ทำไมคนไม่มาซื้อเองที่นี่ล่ะครับ ? " เขาถามแบรด 

  " มีเฉพาะสมาชิคเท่านั้นที่ซื้อได้ พวกที่ไม่ใช่จะขายเนื้อที่หามาเองก็ได้ แต่อย่างที่บอกแหละ ถ้ามีอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันหรือโดนปล้นจะไม่มีใครออกตัวช่วยไง หรือคนซื้อถ้าเกิดเป็๲อะไรขึ้นมาจากการกินหรือใช้ของอะไรก็ตามที่ไม่ได้มาจากกิลด์การค้า ก็จะไม่ได้การรับรองความปลอดภัย สินค้าจากกิลด์การค้าต้องมีมาตรฐานขนาดนั้นแหละนะ การมาซื้อขายกับที่กิลด์การค้าเลยมีประโยชน์มากกว่า ส่วนพวกที่ซื้อขายด้วยตัวเองก็ต้องรับความเสี่ยงกันไป " เขาตอบเด็กชายขี้สงสัย