โม่ยงครุ่นคิดขณะก้าวเดิน ณ ที่ซึ่งไร้ทั้งลมวายุและหิมะแห่งเขาลั่งอวิ๋น ปราศจากความโอ่อ่าตระการตาของโลกมนุษย์ ที่นี่เงียบสงบราวกับถูกตัดขาดจากความรุ่งโรจน์และการผันแปรของโลกอมตะ คงไว้ซึ่งความโดดเดี่ยว สง่างาม และความแน่วแน่ที่ยิ่งกว่าสำนักใดๆ...