“พอทีเถอะ หนูนิด...เลิกคิดไปเองคนเดียวเสียทีว่าฉันคิดอะไร และจะทำอะไร”               น้ำเสียงของไกรสูรย์ก็อ่อนลงเหมือนน้ำทะเลที่ราบเรียบปราศจากคลื่น เขากอดเธอแน่นจากด้านหลังและเกยคางไว้บนไหล่ของเด็กสาวจอมพยศ    “ทำไมคุณอาต้องคิดว่าหนูนิดคิดไปเองล่ะคะ...