หอกเล่มนั้นพุ่งมารวดเร็วมาก วินาทีที่ิอวี่เตะซุนเหิงลงไปหอกก็พุ่งเข้ามาใกล้แล้ว
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนที่ใช้หอกเล่มนี้จับจังหวะเวลาได้ดีมาก มันมาในขณะที่ิอวี่ยังออกแรงอยู่และยังไม่ได้เริ่มใช้แรงโจมตีใหม่ มันเป็่จังหวะที่เขากำลังหยุดชะงักพอดี
เมื่อััได้ถึงอันตรายที่กำลังเข้ามา ิอวี่ก็ใช้สัญชาตญาณดิบของตัวเอง ดวงตาของเขากลายเป็สีดำและปล่อยพลังหมอกน้ำแข็งสีดำออกมาทั่วตัว
สถานะหยินสูงสุดเปิดขึ้นโดยทันที!
กระบี่หวงฉวนปรากฏขึ้นในมือ ิอวี่หันหลังกลับมาและฟันกระบี่ออกไปทันที!
คมกระบี่นั้นพุ่งชนเข้ากับหอกสีแดงเพลิง เมื่อมันปะทะกันก็ทำให้อากาศเกิดการบิดเบี้ยวไป ระลอกคลื่นพลังพุ่งกระจายออกไปด้านข้างในทันทีทันใด
“หือ?”
คนที่ถือหอกด้วยมือข้างเดียว เดิมคิดว่าการโจมตีของเขาต้องเป็ผลแน่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะสามารถต้านมันเอาไว้ได้
และในนาทีนั้น ิอวี่เองก็เห็นใบหน้าของคนคนนั้นได้ชัดเจน
เขาไม่ใช่ชายหนุ่ม แต่เป็คนหนุ่มอายุประมาณยี่สิบสามถึงยี่สิบห้า หน้าตาใช้ได้ มีหนวดเครา ดวงตาเป็ประกาย ดูเป็ผู้ใหญ่มาก
ิอวี่ทำการถ่ายน้ำในบ่อศักดิ์สิทธิ์ไปที่จุดเซินถิงแล้วเปิดััแห่งิญญาขึ้น เขาพบว่าชายคนนี้มีแหล่งพลังงานอยู่สามจุด อยู่ที่หัวใจ ตับ และม้าม พลังลมปราณกระจายตัวออกมาจากจุดเ่าั้อย่างมหาศาล มันทำให้ิอวี่รู้สึกเวียนหัวและขนลุก
ขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม!
ขอบเขตอมฤตขั้นที่สามกับขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งมีความแตกต่างกัน มันไม่ใช่แค่พลังความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าสามเท่า แต่ความสามารถของผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามมากกว่าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งหลายเท่าตัวเลย!
ิอวี่อยู่ในสถานะหยินสูงสุด เขาััได้ถึงความแข็งแกร่ง ลางสังหรณ์มันกำลังบอกเขาว่า หากเมื่อครู่เขาไม่ได้เปิดใช้สถานะหยินสูงสุด แขนขวาของเขาคงขาดสะบั้นไปแล้วแน่นอน!
และในความเป็จริง ผู้กล้าคนนี้ก็เป็พี่ชายแท้ๆ ของซุนเหิง เขามีชื่อว่าซุนอี้ เป็ศิษย์ชั้นยอดของผู้าุโใหญ่คนหนึ่ง ปีนี้เขามีขอบเขตอมฤตขั้นที่สามแล้ว มีชื่อเสียงอย่างมากในสายเลี่ยนเหยียน
ถึงแม้ซุนเหิงจะไม่ได้มีความสามารถอะไร และตอนนี้ก็ยังเป็แค่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งที่วันๆ เอาแต่กินเที่ยวเล่น แต่ซุนอี้นั้นกลับมีชื่อเสียงอย่างมาก ปกติแค่พูดถึงซุนอี้ทุกคนก็จะชื่นชมในความสามารถและความองอาจของเขา
หลังจากซุนเหิงรู้ว่าิอวี่ได้เป็ศิษย์ชั้นยอดแล้ว เขาก็ไปเรียกซุนอี้มาช่วย
ซุนเหิงรู้สึกไม่พอใจมาก เขาอยากจะลงมือเองก่อนเพื่อดูว่าจะเอาชนะิอวี่ได้ไหม หากไม่สามารถเอาชนะได้ ถึงเวลาซุนอี้ก็จะเป็คนลงมือกับิอวี่เอง
ขอแค่ิอวี่ลงมือทำร้ายซุนเหิง ซุนอี้ก็สามารถอ้างชื่อผู้ดูแลในการหักแขนขวาของิอวี่ได้แล้ว
สามารถรักษากฎระเบียบของสำนักเทพอัคคี และยังสามารถแก้แค้นส่วนตัวได้ด้วย
เื่นี้ ยิงธนูดอกเดียวได้นกสองตัว!
“กำลังไม่น้อยเลยนะ?”
ซุนอี้ยิ้มด้วยความดูถูก เขาพลิกข้อมือแล้วปล่อยพลังเทวะทั้งสามจุดในร่างกายมาที่หอก กำลังมหาศาลพลุ่งพล่านออกมา ิอวี่รู้สึกทันทีเลยว่าตนเองไม่อาจควบคุมได้ ร่างกายปลิวออกไปในทันที
“เ้าทำน้องชายข้าอย่างไร ข้าจะคืนให้เ้าเป็สิบเท่า”
ระหว่างที่พูด ซุนอี้ก็ตามิอวี่ที่ร่างลอยอยู่กลางอากาศมา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความประชดประชัน!
ปลิวกระเด็นลอยอยู่กลางอากาศเหมือนกัน เข้าโจมตีระยะใกล้เหมือนกัน เพียงแต่สถานการณ์มันกลับกัน ครั้งที่แล้ว ิอวี่ใช้เท้าเตะซุนเหิงตกลงไปในแม่น้ำ แต่คราวนี้เป็ิอวี่เองที่ถูกเล่นงานจนกำลังจะตกลงมาในแม่น้ำ!
“ไสหัวไป”
ซุนเหิงแทงหอกแล้วถ่ายลมปราณเข้าไป หอกกำลังจะแทงถูกตัวของิอวี่แล้ว แต่ิอวี่กลับดีดตัวกลางอากาศ เขากำลังใช้เท้าแตะเมฆาที่ไม่ได้ใช้มันมานานมากแล้วนั่นเอง!
ถึงแม้เท้าแตะเมฆาจะไม่ได้มีคุณภาพสูงส่งเท่าไร และระยะที่เท้าแตะเมฆาสามารถดีดตัวออกไปได้นั้นก็ไม่ได้ไกลและเร็วมาก แต่เมื่อเขามีอาณาจักรพลังในระดับนี้แล้ว แค่แตะเท้าทีเดียว มันก็เพียงพอที่จะทำให้ิอวี่นั้นหลบหอกของซุนอี้ไปได้
“ลูกเล่นเยอะนะ แต่ว่า มันไม่มีประโยชน์หรอก”
ซุนอี้ยิ้มแสยะ แล้วก็ขยับร่างกายบีบเข้าหาอีกครั้ง เขาแทงหอกมาด้านหน้าซึ่งมันเต็มไปด้วยพลังมหาศาล!
“เพลิงเดือดพุ่งสังหาร”
ตัวหอกหนาขึ้นในทันใด และก็มีลมสีดำซัดเข้าหาตัวิอวี่อย่างบ้าคลั่ง แต่ิอวี่ก็ปฏิกิริยาไว เขาชี้กระบี่ไปด้านหน้า แล้วภาพของโครงกระดูกสีดำก็ปรากฏขึ้นด้านหลังของเขาและตวัดกรงเล็บลงมาอย่าบ้าคลั่งเช่นกัน!
ลมปราณบนหอกเพลิงนั้นแข็งแกร่งมาก ิอวี่เปิดสถานะหยินสูงสุดและใช้กระบี่ยมโลกสังหารทำลายเปลวเพลิงส่วนใหญ่จนแตกสลายไป แต่ก็ยังเหลือคลื่นลมปราณอยู่บนหอกและมันก็กระแทกเข้ามาที่ตัวของิอวี่จนเขาร่วงลงไปในแม่น้ำ
ิอวี่ถ่ายลมปราณไปที่ขาทั้งสองข้าง เขาพลิกตัวแล้วใช้เท้าแตะน้ำเพื่อให้ยืนได้ แต่หลังจากนั้นเขากลับเห็นเงาหอกสีแดงกำลังพุ่งลงมาจาก้า!
ิอวี่เงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นว่าหอกเพลิงกำลังหมุนลงมาแทงเขา มันเหมือนนกเพลิงที่กำลังบินพุ่งลงมา ลมปราณเปลวเพลิงกับพลังสังหารนั้นมันผ่านเขาครึ่งลูกลงมาแล้ว และกำลังตรงมาที่ตัวของิอวี่!
“เพลิงเดือดพุ่งแทง”
ซุนอี้พูดจบ หอกเพลิงก็พุ่งแทงมาที่ิอวี่ เป้าหมายอยู่ที่แขนข้างขวา!
หากิอวี่ถูกแทง แขนขวาของเขาก็จะขาดอย่างสมบูรณ์
ในเวลาที่คับขันแบบนี้ ิอวี่ทำได้แค่เก็บกระบี่และสลายพลังหมอกน้ำแข็งสีดำ แล้วเดินพลังเปลวเพลิงอันร้อนแรงออกมา
มันคือสถานะหยางสูงสุด!
ิอวี่ที่อาบเปลวไฟอันร้อนแรงยื่นมือขวาออกไปแล้วกำหมัด จากนั้นก็รวบรวมพลังทั้งหมดไปที่หมัดขวาของเขา
จากนั้นร่างัคชสารขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น มันเต็มไปด้วยเปลวเพลิงอันรุนแรงและส่งเสียงคำรามอันน่ากลัว!
ิอวี่ซัดหมัดออกไป เงาัคชสารพุ่งชนเข้ากับหอกส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พลังงานกระจายตัวออกไปทั่วแม่น้ำ!
พลังงานเปลวไฟยังเกิดไฟแผดเผาขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ส่วนซุนอี้นั้นก็ะโขึ้นมายืนบนฝั่งแล้วเรียกเอาหอกเพลิงของเขากลับมา
เขายืนรอที่ริมแม่น้ำเงียบๆ จนกระทั่งผ่านไปหลายวินาที เปลวเพลิงในแม่น้ำนั้นค่อยๆ สลายหายไป ส่วนร่างของิอวี่เองก็ค่อยๆ ปรากฏออกมาเช่นกัน
ในเวลานี้ิอวี่นั้นเสื้อผ้าขาดรุ่ย ผมเผ้ายุ่งเหยิง สีหน้าดูมีร่อยรอยเผาไหม้ และหายใจหอบหนักมาก
ซุนอี้มองไปที่ิอวี่ด้วยสายตาที่สงสัย
ถึงแม้เมื่อครู่เขายังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมดโจมตีิอวี่ แต่ว่า กระบวนท่าเ่าั้ของซุนอี้คือหวังผล ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งทั่วไปหรือแม้แต่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สอง หากไม่ใช้พลังทั้งหมดในการป้องกัน ล้วนแต่ต้องถูกหอกเพลิงของเขาเล่นงานทะลุร่างกายแน่นอน
ถึงแม้ลมปราณของิอวี่จะดูปั่นป่วน แต่ว่าร่างกายของเขานั้นกลับไม่มีรอยเืเลย หัวไหล่ของเขาก็ยังอยู่ดี
นั่นก็หมายความว่าิอวี่ต้านการโจมตีของเขาได้จริงๆ !
ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งอีกห้าคนที่ได้รับาเ็ไปก่อนหน้านี้ตอนที่ััได้ถึงเพลิงเดือดพุ่งแทงของซุนอี้ ก็รู้สึกเหมือนกันว่าแขนขวาของิอวี่น่าจะไม่รอด แต่พอทุกคนเห็นิอวี่นั้นยังอยู่ครบสมบูรณ์ดี ในใจก็รู้สึกตะลึงเช่นกัน!
หากให้พวกเขาไปรับการโจมตีเมื่อครู่ เกรงว่าตอนนี้คงเละเป็โจ๊กไปแล้ว ใครจะไปมีกำลังต่อสู้พิสดารเหมือนกับิอวี่กันล่ะ?
ในเวลานี้ิอวี่สีหน้าท่าทางแย่มาก
เมื่อครู่เขาใช้กำลังทั้งหมดที่เขามีปล่อยหมัดคชสารัใหญ่ภายใต้สถานะหยางสูงสุดออกไป แต่ก็ยังไม่สามารถต้านลมปราณของหอกได้!
ก่อนหน้านี้ิอวี่คิดว่าร่างแห่งหยินหยางของเขานั้นมันไร้เทียมทานแล้ว เขารู้สึกว่าตนเองน่าจะสามารถท้าทายกับคนต่างระดับได้ แต่ในตอนนี้ ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม ในสถานการณ์ที่เขาก็มีกำลังเหลืออยู่มากพอ กลับสามารถบีบเขาจนมีสภาพอนาถได้ขนาดนี้เลยหรือ?
หากมีใครรู้ความคิดของิอวี่ จะต้องคิดว่าเขาบ้าไปแล้วแน่
แต่ิอวี่รู้ดีว่าเขาไม่เคยตั้งเป้าหมายสูงเกินไป ที่หลายคนคิดว่าเป้าหมายมันสูงเกินไป นั่นเป็เพราะพวกเขามีความสามารถไม่มากพอ จึงไม่สามารถกำหนดทิศทางและเป้าหมายของตนเองได้
หากิอวี่ใช้วิธีการในตอนนี้ไปพัฒนา แน่นอนว่าเขาจะโดดเด่นกว่าศิษย์ทั่วไปมาก แต่ว่า อยู่ในสายเลี่ยนเหยียนที่มีทั้งผลประโยชน์ ความแค้น และอยู่ในยุคที่มีหนุ่มเืร้อนเต็มไปหมด เขามีกำลังความสามารถแค่ไหนในการรักษาชีวิตของตนเองกันล่ะ?
เช่นในตอนนี้ ลมปราณที่เพิ่งจะฟื้นกลับมาจากการเสียไปในการต่อสู้เมื่อครู่ ตอนนี้เขาก็ยังไม่สามารถใช้หมัดคชสารัใหญ่ได้อีก
หรือว่า เขาจะต้องยอมถูกคนอื่นเล่นงานแบบนี้?
“เ้าเองก็มีความสามารถใช้ได้เหมือนกัน”
ซุนอี้ชี้หอกมาใส่ิอวี่ แล้วพูดขึ้นมาอย่างเรียบง่ายว่า “แต่อย่างไรก็ยังอ่อนอยู่ นี่แหละค่าตอบแทนที่เ้าลงมือกับน้องชายข้า ข้าจะตัดแขนขวาของเ้า เ้าไม่มีทางรักษามันเอาไว้ได้ จำไว้ ต่อไปทำตัวให้มันดีๆ จะได้มีชีวิตนานๆ หน่อย”
พูดจบ ซุนอี้ก็สะบัดข้อมือ แล้วหอกก็พุ่งทะลุอากาศตรงมาอีกครั้ง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีแบบนี้ ิอวี่ก็แตรียมแหวนวงหนึ่งบนนิ้วมือเอาไว้แล้ว!
ใน่เวลาคับขันนั้นเอง ก็มีเงาหนึ่งพุ่งลงมาจากบนยอดเขา ข้อมือของเขาพลิกขึ้นแล้วแสงกระบี่สีขาวก็ปรากฏออกมา ทำให้หอกเพลิงของซุนอี้นั้นถอยกลับไป และิอวี่ก็รอดจากอันตรายไปอย่างหวุดหวิด!
“เิหยูเยียน?”
คนแรกที่ิอวี่นึกถึงคือเิหยูเยียน เพราะนางอยู่ใกล้เขาที่สุด
แต่เมื่อิอวี่หันกลับไปมอง กลับพบว่าคนๆ นั้นไม่ใช่เิหยูเยียน แต่เป็ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาว เิหยูเยียนยังอยู่ที่หอพักของนาง มีความเคลื่อนไหวขนาดนี้แต่นางก็ไม่ได้ออกมาเลย
ศิษย์ร่วมสำนักก็ไม่คิดจะช่วยเลยหรือ? ิอวี่ขมวดคิ้ว หากเป็อย่างนั้นจริงมันก็เกินไปหน่อยแล้ว?
ระหว่างที่ิอวี่กำลังคิดอยู่นั้น ชายหนุ่มสวมชุดดำก็ลงมาที่แม่น้ำราวกับใบไม้ ร่างกายของเขาดูเบามาก ไม่มีคลื่นพลังใดๆ เลย
เขามองไปที่ิอวี่ จากนั้นก็มองไปที่ซุนอี้ แล้วถามเหมือนตำหนิไปว่า “ซุนอี้ เ้ากำลังทำอะไรอยู่?”
