ด้วยเวลาที่ยังเช้ามาก นอกจากจะยังไม่มีพนักงานตอกบัตรเข้ามาทำงานแล้ว ฉันผู้ที่ไม่รู้สึกถึงกลิ่นของความวินาศที่ลอยมาเลยสักนิดก็ยังคงดื่มด่ำอยู่กับความสุขที่ตัวเองมักจะเสพสมอยู่แทบทุกเช้าอย่างไม่คิดระแวดระวังแม้แต่น้อย และด้วยเพราะปกติแล้วเ้านายของฉันเขามักจะมาทำงานตรงเวลาเสมอนั่นก็คือตอน 8:00 น. เป๊ะ...!! ดังนั้นด้วยความเคยชินของเวลาที่ไม่เคยผิดพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียวนับั้แ่ที่ฉันเริ่มกระทำการอุกอาจแบบนี้มา ฉันจึงไม่เคยคิดเอะใจเลยสักนิดว่าวันนี้มันจะมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไป...
ความชะล่าใจยังคงทำให้มนุษย์โง่เขลา ใน่เวลายามเช้าก่อนที่ทุกอย่างจะเข้าสู่โหมดวุ่นวายตามสไตล์องค์กรขนาดใหญ่ ฉันที่ยังคงนึกสนุกคิดอยากจะทำอะไรก็ได้ในห้องนี้ เพียงเพื่อสนองความปรารถนาอันร้อนแรงข้างในที่ตอนนี้กำลังลุกโหมเร่งเร้า...
หลังจากที่ฉันสูดเอากลิ่นกายของผู้ชายที่ฉันแอบหลงรักเข้าไปจนเต็มปอดดั่งกำลังเติมเชื้อไฟให้กับร่างกายได้มีพลังใช้ชีวิตต่อแล้ว สิ่งที่ฉันมักจะทำถัดไปเลยนั่นก็คือ การที่ฉันมักจะเอาใบหน้าไปนอนแอบอิงแนบตามโต๊ะทำงาน ตามเก้าอี้ทำงาน ตามโซฟารับแขกขนาดใหญ่ของเขา แนบมันไปทุกจุดทุกตำแหน่งที่เขามักจะนั่งเป็ประจำ พร้อมกับที่ฉันมักจะเผลอคิดจินตนาการเอาว่าตัวเองกำลังได้รับไออุ่นร้อนจากร่างกายเขา แม้ว่าความจริงแล้วทั้งกลิ่นและไออุ่นนั้นมันไม่ได้หลงเหลืออยู่บนเหล่าเฟอร์นิเจอร์เ่าั้เลยแม้แต่น้อยก็ตาม
การกระทำที่ดูเหมือนคนโรคจิตของฉันที่ฉันเองก็รู้ดีว่าถ้าหากใครมาเห็นเข้าคงจะตราหน้าฉันว่าเป็คนแบบนั้นแน่นอน แต่ทว่า...ฉันเองก็หาได้แคร์ไม่...!! เพราะฉันรู้สึกว่าสิ่งที่ทำลงไป ฉันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนเลยสักนิด มันเป็เพียงแค่ความสุขเล็ก ๆ ที่คอยหล่อเลี้ยงให้ฉันได้มีพลังงานในการทำงานอย่างเต็มที่ในทุก ๆ วันก็แค่นั้นเอง
...เพียงแต่ทุกอย่างมันคงจะไม่เลวร้ายลงไปกว่านั้นถ้าหากว่าฉันหยุดการกระทำลงแต่เพียงเท่านี้...และเื่ราวมันก็คงจะไม่บานปลายจนฉันเองก็ยากที่จะหยั่งถึง...
เพราะถ้าลองมองถึงสิ่งที่ฉันเพิ่งบรรยายถึงพฤติกรรมอันพิลึกพิลั่นของตัวเองในแต่ละวันที่มักจะกระทำลงไป ฉันคิดว่าเ้าที่เ้าทางที่จ้องมองการกระทำแสนแปลกประหลาดนี้คงอาจจะยังพออภัยให้กันได้...เพียงแต่...ฉันเองก็คือปุถุชนทั่วไปที่มีความอยาก...ความ้า...และสัญชาตญาณดิบที่อยู่ข้างใน และในเมื่อทุกคนบนโลกนี้ต่างมีมุมดำมืดเป็ของตัวเอง ฉันนั้นก็ไม่ต่างจากคนเ่าั้...เพราะฉันเองก็มีมุมมืดไม่ต่างกัน...
และมุมดำมืดหรือจะเรียกว่าตราบาปของฉันมันก็คือเื่ราวต่อจากนี้...เื่ราวที่ทำให้ฉันต้องกลายเป็เครื่องมือสนองตัณหาของท่านประธานมาดขรึมผู้ที่เป็เ้านายของฉันนั่นเอง...
หลังจากฉันแสดงพฤติกรรมประหลาดเที่ยวเดินเก็บเกี่ยวสูดดมกลิ่นกายหนุ่มที่เหลือของเ้านายที่คิดเอาเองว่ายังคละคลุ้งอยู่ในห้องเป็ที่เรียบร้อยแล้วปกติฉันก็มักจะหยุดลงเพียงเท่านี้แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะเพื่อเตรียมตัวที่จะเริ่มงานด้วยความสุขและพลังที่เปี่ยมล้น
แต่ทว่า...ไม่ใช่กับวันนี้...!! วันที่ฉันอาจหาญเกินคนลงมือกระทำการบางอย่างที่ไม่น่าให้อภัยลงไป...!!
นั่นก็เพราะหลังจากที่ฉันเก็บเอากลิ่นเ่าั้จนสาแก่ใจแล้ว ฉันกลับพาตัวเองเดินย่างกายมานั่งยังโต๊ะประจำตำแหน่งตัวเดิมแล้วเริ่มใช้ความสุขเ่าั้จินตนาการพร้อมกับมโนภาพผู้ชายที่เป็เ้าของกลิ่นอายที่อยู่เต็มหัวใจให้ผุดขึ้นมา จากนั้นความ้าที่อยู่ในร่างก็พลันกลบความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ควรมีเสียจนหมดสิ้น พร้อมกันกับที่ความรู้สึก้าเ่าั้ได้ดลจิตดลใจให้ฉันกระทำการอย่างไร้สติ โดยที่ฉันได้เลือกใช้พื้นที่ที่ไม่สมควรอย่างเช่นห้องทำงานนี้เป็สังเวียนในการสร้างความสุขให้กับตัวเองอย่างไม่รู้สึกกริ่งเกรงว่าจะมีใครมาล่วงรู้เห็นเลยแม้แต่น้อย...!!
“อืมมมมม ~~”
เสียงครางกระเส่าเบา ๆ พร้อมกับเปลือกตาบางได้ปิดปรือลงโดยที่ร่างอรชรทอดกายพิงเอนไปกับเก้าอี้สำนักงานขนาดใหญ่ ก่อนที่มโนจิตที่อยู่ข้างในจะสั่งการบิลด์อารมณ์ปล่อยใจให้ล่องลอยไปพร้อมกับนึกคะนึงหาถึงใบหน้าของเ้านายหนุ่มรูปงาม เ้าของร่างกายสุดเพอร์เฟกต์ที่ไม่ต้องให้เขามาเปลื้องผ้าตรงหน้าฉันก็รับรู้ได้ดีว่ามวลกล้ามเนื้อของเขานั้นดูดีมากแค่ไหน
กระทั่งเมื่อภาพทุกอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งขึ้นยังกลางใจ ความเร่าร้อนของไฟปรารถนาในกายสาวที่เริ่มก่อตัวสร้างความปั่นป่วนมาสักพักก็ถึงกับวิ่งวุ่นพลุ่งพล่านก็ไปทั่วทั้งร่างบางทันที
ด้วยความ้าที่เกิดขึ้นจนทำให้ร่างนวลบิดเร่าหนีบเรียวขาแน่นในเพื่อกั้นความรู้สึกแปลกประหลาดเอาไว้ แต่สุดท้ายแล้วเ้าของร่างก็ไม่อาจต้านทานความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ จำต้องปล่อยมันไปให้เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณแทน
ความร้อนรุ่มที่กำลังสุมกายสาวแผดเผาจนตอนนี้ติ่งเนื้อเล็ก ๆ ที่อยู่ภายใต้ชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าที่กำลังตอดตุบตอบสนองสิ่งเร้าอย่างรุนแรง ร่างสาวที่ได้พ่ายแพ้ให้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างสิ้นเชิงก็ค่อย ๆ ใช้มือบางที่สั่นเทิ้มจับชายกระโปรงให้ค่อย ๆ ร่นขึ้นไล้ตามเรียวขาสวยจนกระทั่งขึ้นมากองอยู่ที่เอวกิ่วเผยให้เห็นเพียงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วที่กำลังปกปิดกลีบเนื้ออวบอูมที่ตรงกลางรอยแยกกำลังชื้นแฉะได้ด้วยน้ำใสอยู่ ณ ขณะนี้
ดวงตาที่ปิดแน่นอย่าง้าจมอยู่กับจินตนาการอันร้อนเร่า ริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอออกเล็กน้อยส่งให้ใบหน้าที่มักจะดูจืดชืดยามปกติพลันเห่อร้อนดูเซ็กซี่ขึ้นถนัดตา ก่อนที่เ้าของใบหน้าร้อนระอุนั้นจะใช้มือข้างเดียวกันเลื่อนไปหยุดอยู่ที่ตรงกลางกลีบเนื้ออวบอูมตามแรงปรารถนาที่เกิดขึ้น และถึงแม้ว่าครั้งนี้จะเป็การมอบความสุขให้กับตัวเองครั้งแรกก็ตาม แต่ท่วงท่าของเธอนั้นกลับพลิ้วไหวไหลไปตามความ้าของหัวใจอย่างไม่มีขัดเขิน
อีกทั้งด้วยการตอบสนองของร่างกายที่เป็ไปตามธรรมชาติ ร่องสาวนั้นก็ยังคงปลดปล่อยสารแห่งความสุขให้หลั่งออกมาเพื่อย้ำความ้าของร่างกาย เมื่อบวกรวมเข้ากับสิ่งเร้าที่ถูกกระตุ้นจากหลายทาง จึงทำให้บัดนี้ตรงกึ่งกลางกายสาวยิ่งหลั่งความชื้นให้ไหลซึมออกมาอย่างต่อเนื่องไม่หยุด จนตอนนี้แพนตี้ลูกไม้ตัวจิ๋วถึงกับเปียกชุ่มเป็วงกว้างดูน่าอาย
แต่เพราะในเวลานี้หญิงสาวไม่อาจต้านทานความ้าของร่างกายได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่รอช้าที่จะจัดการส่งมือบางตรงไปรูดเกี่ยวปราการด่านสุดท้ายที่เหลือให้ลากผ่านเรียวขาทิ้งลงพื้นไป พร้อมกับมืออีกข้างที่เลื่อนขึ้นสวนทางไปอย่างรู้หน้าที่ตัวเองดี โดยที่มือนั้นได้ตรงเข้ากอบกุมบีบเคล้นก้อนอกอวบขนาดใหญ่ที่มักจะถูกซ่อนเอาไว้ภายใต้ชุดทำงานที่ดูเฉิ่มเชย
“อ๊ะ...ซี๊ดดดดด~~” ริมฝีปากสีแดงระเรื่อเม้มแน่นก่อนจะเผยอครางออกมาเล็กน้อย หลังจากที่นิ้วเรียวััเข้ากับปุ่มกระสันที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำใสแม้จะด้วยท่าทีเก้ ๆ กัง ๆ
แต่ทว่า...ร่างกายที่ถูกปล่อยให้ดำเนินไปตามสัญชาตญาณดิบนั้นกลับค่อย ๆ พาขาทั้งสองข้างให้อ้ากว้างขึ้น จนเนื้ออวบอูมสามเหลี่ยมที่อยู่ตรงกลางแยกแย้มกลีบบานออกเผยให้เห็นความงามที่ซ่อนอยู่ด้านในที่ตอนนี้กำลังเปล่งประกายเป็สีชมพูดูสดใสยามที่มีน้ำสีใสเคล้าคลอ
“อื้อออออ ~~”
เสียงร้องครางกระเส่าเปล่งออกมาในขณะที่ดวงตายังปิดปรือจมอยู่ในจินตนาการถึงใบหน้าของใครคนหนึ่งที่กำลังเป็ตัวเอกในฉากละครวาบหวิวที่อยู่ในสมองตอนนี้ และทันทีที่สมองนึกถึงใบหน้าคมมือข้างเดิมที่ยังลูบไล้อยู่ตรงกลางร่องก็ได้กดนิ้วเรียวลงไปยังจุดที่มีติ่งกระสันอย่างช้า ๆ ไปมาด้วย้าเร่งเร้าให้ความเสียวซ่านปะทุขึ้นมากกว่านี้
“อ่ะ...ซี๊ดดดดด ~~”
จากนั้นมืออีกข้างก็ค่อย ๆ เคลื่อนย้ายออกจากการกอบกุมเนื้อนุ่มขนาดใหญ่ผ่านเนื้อผ้าด้านนอกเปลี่ยนเป็มาสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าเนื้อบางที่ถูกดีไซน์ให้ดูเรียบร้อยเพื่อปกปิดไม่ให้เห็นเนื้อหนังมังสาแทน เพราะด้วยการปรนเปรอตัวเองก่อนหน้านี้มันยังคงไม่สาแก่ใจเท่าไรนัก
กระทั่งเมื่อมือบางได้สอดเข้าไปยังใต้เสื้อแล้ว มือเดียวกันนั้นก็ได้จัดการถลกเสื้อชั้นในที่มีทั้งลายและสีเดียวกันกับแพนตี้ด้านล่างให้ขึ้นไปอยู่เหนือก้อนอวบอูม ก่อนที่มือข้างเดิมจะไม่รอช้าที่จะสนองความ้าของเ้าของร่าง โดยจัดการตรงเข้าขยำยังเนื้ออวบอั๋นอย่างเมามัน พร้อมกับนิ้วเรียวที่ไม่ลืมถูบี้ขยี้ดึงเม็ดบัวที่กำลังแข็งเป็ไตยกยอดชูชันแสดงถึงความเสียวซ่านของร่างกายไปมา อีกทั้งยามที่ปลายปทุมถันได้ถูกนิ้วมือเขี่ยััก็ยิ่งเกิดอาการเสียววูบวาบรัญจวนใจ และด้วยการัันั้นก็ยิ่งเร่งเร้าส่งให้อารมณ์ปรารถนาวิ่งพลุ่งพล่านจนร่างแทบจะะเิออกเป็เสี่ยง ๆ
กระทั่งเมื่ออารมณ์ของไฟปรารถนาได้พุ่งทะยานถึงขีดสุดของร่างกายแล้ว สองมือก็ต่างประสานจัดการระรัวเร่งเร้าทำหน้าที่ของตนอย่างเต็มที่เพื่อส่งให้เ้าของร่างได้วิ่งไปถึงยังเส้นชัยที่ปรารถนาเอาไว้...
“ซี๊ดดดดด...อื้ออออ~~ คุณวาคิม...อ่ะ...สะ...เสียว”
เสียงครวญครางพร้อมคางที่เชิดร่ำร้องพึมพำพูดกับตัวเองในขณะที่ดวงตายังหลับพริ้มจินตนาการถึงใบหน้าของใครบางคนที่แสนหล่อเหลาราวกับเทพบุตร อีกทั้งเมื่อสิ่งที่จินตนาการได้ขมวดเข้ากับกลิ่นกายที่ยังคละคลุ้งอบอวลหอมหวนอยู่ในห้องด้วยแล้ว ทุกอย่างก็ยิ่งเร่งเร้าให้มือของหญิงสาวส่งนิ้วเรียวยาวแทรกเข้าไปยังรูร่องที่กำลังเปียกชื้นอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน...
“…อ๊ะ...!!”
นิ้วเรียวยาวที่ถูกส่งเข้าร่องชื้นเป็ครั้งแรกถึงกับทำให้ร่างสาวสะดุ้งเฮือกเผลอร้องออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อยเพราะถึงแม้ว่าปากทางร่องจะมีน้ำใสหล่อเลี้ยงจนชุ่มฉ่ำก็ตาม แต่เพราะด้วยเป็ครั้งแรกที่เธอลองทำแบบนี้นั่นจึงทำให้กว่าที่หญิงสาวจะปรับสภาพภายในร่องให้รับเข้ากับนิ้วของตัวเองได้นั้นเธอก็ต้องจัดการส่งนิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกช้า ๆ เสียก่อน กระทั่งเมื่อรูคับแน่นรับเข้ากับนิ้วมือได้แล้ว หญิงสาวถึงค่อยปรับความเร็วในการขยับนิ้วเพิ่มขึ้นเพื่อเค้นเอาน้ำใสให้ไหลหลากออกมาอย่าง้าปลดปล่อยความ้าที่อัดแน่นอยู่ข้างในให้พรั่งพรู
แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ...
“อ๊ะ...คุณวาคิม...สะ...เสียว...มนต์เสียวเหลือเกิน อื้ออออ ~~ อ๊าาาา...”
เสียงครางกระเส่าที่เอื้อนเอ่ยกับตัวเองในขณะที่กำลังจินตนาการว่านิ้วเรียวยาวที่แทรกเข้าออกในร่องเสียวไม่หยุดนั้นคืออวัยวะส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของคนที่ฉันกำลังมโนภาพถึงอยู่ในขณะนี้
ก่อนที่นิ้วยาวที่ได้รับการกระตุ้นจากความรู้สึกนึกคิดจะยิ่งเร่งเร้าสวนเข้าออกถี่ขึ้น เร็วขึ้น เป็ไปตามกลไกธรรมชาติของร่างกาย
แจ๊ะๆๆๆ
กระทั่งเมื่อความเสียวจากการมอบความสุขให้กับตัวเองเป็ครั้งแรกจะส่งให้ร่างบางถึงกับเปล่งเสียงพร่ำร้องออกมาเสมือนว่ามีเขาคนนั้นควบเอวอยู่้า โดยที่มืออีกข้างได้ทำงานสะบัดข้อมือออกแรงบีบก้อนเนื้อนุ่มขนาดใหญ่ไปพร้อมกัน จงส่งผลให้เพียงไม่กี่อึดใจร่างนวลเนียนก็ได้ยกสะโพกขึ้นรับแรงขยี้จากนิ้วเรียว พร้อมกับเกร็งกล้ามเนื้อส่งเป็สัญญาณว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังจะได้ไปแตะยังจุดความสุขที่อยู่สูงสุดตามที่ธรรมชาติได้รังสรรค์เอาไว้ให้แล้ว
“อ๊ะ อ๊ะ คุณวาคิม...อร๊ายยยย ~~”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้