“ข้าเข้าใจแล้ว” สีหน้าของหวังตัวจวี๋จากตกตะลึงแปรเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบในระยะเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที เขามองตาอวี๋เคอ ก่อนจะพูดเสียงดังว่า “ท่านให้ข้าหนีไปตามลำพัง ข้าไม่อาจทำได้! ท่านจอมปีศาจ! บิดาและมารดาของข้าจากไปตั้งแต่ข้าอายุยังน้อย ข้าต้องล้มลุ...