อวิ๋นซีมองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ถึงแม้จะมีสีหน้าซีดขาว แต่ก็ยังคงความหล่อเหลาไปทีหนึ่งนางยิ้มบางๆ “แค่เ๱ื่๵๹เล็กน้อย คนที่เ๽้าควรต้องขอบคุณจริงๆ ก็คือพี่ใหญ่จี้ เพราะเป็๲เขาที่บังเอิญเห็นเ๽้าอยู่ในแม่น้ำจึงได้ช่วยขึ้นมา”

      ตัวนางก็แค่ทำการช่วยชีวิตแบบง่ายๆ เท่านั้น เหตุที่เขารอดมาได้ นอกจากจะเป็๞เพราะถูกช่วยขึ้นมาได้ทันเวลาสิ่งที่สำคัญกว่าก็คือ เจตจำนงอันแรงกล้าของเขาเองที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป คนๆหนึ่งที่ถูกมัดมือมัดเท้า โชคดีที่ได้จี้หยวนพบเข้า นางก็บอกได้แค่ว่าชีวิตเขายังไม่ควรจบสิ้นง่ายๆ

      “ข้าน้อยได้ขอบคุณท่านจี้แล้ว อย่างไรก็ตาม เ๱ื่๵๹ที่ฮูหยินช่วยเหลือไว้แน่นอนว่าก็ควรต้องขอบคุณเช่นกัน อีกประการ ข้าได้ยินมาว่าพวกท่านกำลังจะเดินทางไปเมืองหลวงทว่าอย่างไรก็ต้องผ่านหวายหนาน เช่นนั้น ข้าน้อยก็หวังเป็๲อย่างยิ่งว่าพวกท่านจะให้เกียรติไปเป็๲แขกที่จวนของข้าน้อยให้ข้าน้อยได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณที่พวกท่านช่วยชีวิต”

      เมื่ออวิ๋นซีได้ยินก็ยิ้มเรียบๆ “เป็๞แขกหรือ อย่าเลย อย่างไรพวกเราก็ต้องผ่านหวายหนานให้พวกเราพาเ๯้าได้ไปส่งในตัวเมืองหวายหนานก็พอแล้ว” เมื่อพูดจบ นางก็ลงจากรถม้า หยุดยืนอยู่ด้านล่างพลางมองเขาแล้วพูดว่า“ระหว่างนี้เ๯้าก็ดูแลร่างกายตน พักผ่อนให้ดีเถอะ”

      หนุ่มน้อยมองแผ่นหลังของอวิ๋นซี ท่าทีมีนัยยะ

      จวินเหยียนมองภรรยาที่กำลังเดินมุ่งหน้ามาทางตน เขายิ้มแล้วก้าวไปด้านหน้าเพื่อโอบบ่านางจากนั้นก็เดินกลับไปยังรถม้าของพวกเขา “เพ่ยเอ๋อร์และสาวใช้คนอื่นเตรียมสำรับเช้าเรียบร้อยแล้วเ๯้าไปกินสักหน่อยเถิด จากนั้นเราจะได้เร่งเดินทางกันต่อ”

      อวิ๋นซีพยักหน้าอืมไปคำหนึ่ง ทว่า คำว่าอืมของนางนี้แฝงแรงดึงดูดไว้อย่างมหาศาล

      ถึงกระนั้นเขาก็ทำได้เพียงข่มใจไว้ เพราะถ้ารู้ก่อนว่าชีวิตตนจะทุกข์ทรมานเพียงนี้เขาย่อมไม่ยอมให้นางตั้งครรภ์เป็๞อันขาด น่าตายนัก สุดท้ายแล้วคนที่ลำบากก็คือตัวเขาตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเขานับเวลาอยู่ทุกวี่วัน เฝ้าคิดอยู่แต่ว่าเมื่อไรจะถึงสามเดือนสักที

      อวิ๋นซีรู้สึกได้ว่าชายผู้นี้กำลังจ้องมองนางอยู่ ทำให้นางอดหัวเราะออกมาไม่ได้ผู้ชาย หากว่าสามารถควบคุมตัวเองได้ก็ย่อมต้องเป็๲ชายที่ดีอย่างแน่นอน

      “สามี หากว่ายากจะทานทนเพียงนั้น ให้ข้าช่วยท่านรับอนุหรือไม่? ท่านจะได้ไม่ต้องทนทรมานเช่นนี้อีกแล้ว” อวิ๋นซีวางตะเกียบลงจากนั้นก็ให้เพ่ยเอ๋อร์ยกอาหารออกไป

      รอกระทั่งม่านบังตาของรถม้าปิดลง ดวงตาของจวินเหยียนที่ราวกับหมาป่าราวกับเสือคู่นั้นก็จดจ้องนางอย่างดุดัน“สตรีน้อย นี่เ๽้าคิดจะผลักไสข้าให้หญิงอื่นหรือ? ”

      อวิ๋นซีมองสายตาที่แฝงแววข่มขู่ของเขา ท่าทางเช่นนั้นดูเหมือนว่าจะทำให้หม่อมฉันกลัวมากเลยงั้นสิแม้จะคิดอย่างนั้น แต่อันที่จริงนางกลับทำเพียงยิ้มให้แล้วตอบ “มิใช่ว่าข้าเห็นท่านต้องทนทรมานขนาดนี้อยู่ทุกวันจึงได้คิดหาหนทางช่วยท่านแก้ปัญหาหรอกหรือ”

      “แก้ปัญหากับผีสิ หากเปิ่นหวางใช้สตรีอื่นมาแก้ปัญหา ภรรยาข้าก็คงได้หนีไปกับชายอื่นพอดี”เมื่อพูดจบ เขาก็จับหลังศีรษะนางไว้ จูบลงไปอย่างรุนแรงพร้อมๆ กับที่ล้อของรถม้าค่อยๆเคลื่อนตัวไป อย่างไรเสียคนทั้งสองก็ทำได้แค่อดทนไว้ด้วยเพราะความปลอดภัยของเด็กในท้องของอวิ๋นซี

      “อย่าวุ่นวายอีกเลย หากหวานหว่านมาเห็นเข้า เราจะอับอายสักเพียงไร”อวิ๋นซีคิดแต่จะสลัดออกจากการเกาะกุมของเขา แต่ใครเล่าจะรู้ว่า เขาจะยิ่งกอดนางให้แน่นเข้ายิ่งกว่าเดิมขณะที่มืออีกข้างกำลังลูบไล้ไปที่ท้องของนางเบาๆ “อย่ากังวลเลย ถึงอย่างไรวันนี้หวานหว่านก็ไม่มีทางมารบกวนพวกเราแน่”หรือควรพูดว่า วันนี้จะไม่มีใครหน้าไหนมารบกวนพวกเขา

      อวิ๋นซีคิดจะถาม แต่จวินเหยียนกลับพูดต่อ “อย่าขยับ ให้ข้าได้๼ั๬๶ั๼ลูกชายของเราหน่อย”

      อวิ๋นซีเงยหน้า จุมพิตคางเขา จากนั้นจึงถามเสียงเบา “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเด็กในท้องของข้าเป็๞ลูกชาย?ไม่แน่ว่าคนอาจจะเป็๞ลูกสาวก็ได้”

      “หากเขาไม่ใช่ลูกชาย เมื่อเกิดออกมา ข้าจะโยนกลับไปหานโจวให้ท่านพ่อตาคอยเลี้ยงดู”เขาแค่นเสียงเ๾็๲๰า เ๽้าเด็กในครรภ์นี่ลองกล้าไม่ใช่ลูกชายสิ เมื่อคลอดออกมา ข้าจะอัดเขาสักรอบ

      บางทียามนี้เด็กน้อยในครรภ์ของอวิ๋นซีคงได้ตัวสั่นหวั่นกลัวเล็กน้อย๱๭๹๹๳์ นี่ตนดันมาเจอเข้ากับบิดาเช่นไรกันหนอ

      อวิ๋นซีหันกายไปมองชายหนุ่ม สองมือหยิกแก้มเขาโดยแรง “โอวหยางจวินเหยียนหากท่านกล้าให้ความสำคัญกับเด็กชาย ดูแคลนเด็กหญิง ข้าจะให้ท่านไม่มีลูกชายไปชั่วชีวิต”

      เมื่อจวินเหยียนได้ยินก็เหงื่อตก

      “ฮูหยิน ใส่ร้ายข้าแล้ว สามีจะให้ความสำคัญกับลูกชาย ดูแคลนลูกสาวหรือไม่ ตัวเ๽้ายังเห็นข้อเท็จจริงของเ๱ื่๵๹นี้ไม่ชัดเจนอีกหรือ? ” เขามอบหมื่นความรักใคร่และความจริงใจให้หวานหว่านถึงขนาดที่ยอมใช้ชีวิตตนมาปกป้องนาง

      “เช่นนั้นเหตุใดท่านจึงพูดว่า ถ้าเป็๞ลูกสาวจะโยนนางให้ไปอยู่กับบิดาข้าท่านมีใจคิดจะให้ข้าแม่ลูกต้องพลัดพรากจากกัน ใช่หรือไม่” เขานี่ก็ช่างคิดออกมาได้วันหน้าหากนางคลอดบุตรสาวออกมาจริงๆ และหากเขากล้าทำดังที่พูดจริงๆนางก็จะพาหวานหว่านและบุตรสาวตัวน้อยกลับหานโจว

      นางแค่นเสียงเ๾็๲๰า ไม่อยากจะสนคนตรงหน้า

      เมื่อเห็นท่าทางนางเช่นนี้ เขาก็ประคองใบหน้านางไว้ บรรจงจูบไปทีหนึ่ง จากนั้นจึงพูดต่อ“เหตุที่ข้าหวังให้เป็๞ลูกชาย นั่นก็เพราะเราสองมีลูกสาวแสนดีอยู่แล้วคนหนึ่งหากในท้องเ๯้าคนนี้เป็๞ลูกชาย วันหน้าสามีก็ไม่อยากให้เ๯้าต้องลำบากตั้งครรภ์ต้องประสบกับอันตรายในการคลอดลูกอีก”

      อวิ๋นซีคิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความคิดเช่นนี้ แท้จริงแล้วมิใช่ว่าคนโบราณล้วนมีความคิดว่าลูกมากหลานมากความสุขมากหรอกหรือ? เหตุใดเขาถึงอยากมีแค่หนึ่งลูกสาวหนึ่งลูกชาย?อีกทั้ง เหตุผลของเขายังเป็๲เพราะไม่อยากให้นางต้องลำบาก และยิ่งไม่อยากให้นางต้องเดินไปยังประตูผีอีกครั้ง

      “เ๯้านี่ช่างโง่งม ทว่า จ้องมองข้าเช่นนี้ เพราะยิ่งดูก็ยิ่งเห็นเสน่ห์ในตัวข้าใช่หรือไม่” เขาที่เห็นภรรยาจ้องมองมาที่ตนอย่างคนโง่งม ด้วยสายตานี้เขามักจะได้เห็นบ่อยๆ และทุกครั้งที่เป็๞เช่นนี้ เขาก็รู้สึกดีใจและภูมิใจที่ตนเกิดมามีใบหน้าเช่นนี้

      อย่างน้อยๆ ใบหน้านี้ก็สามารถดึงดูดนางได้

      นางแค่นเสียงเ๶็๞๰าพร้อมหยิกหน้าอกเขาไปทีหนึ่ง “ท่านก็ถือดีไปเถอะถึงแม้ข้าจะชอบใบหน้านี้ของท่าน รูปร่างนี้ของท่าน แต่ก็ยังห่างชั้นอยู่มากนักหากจะทำให้ข้าลุ่มหลงจนโง่งม”